Van Toronto naar Calgary

Van Toronto naar Calgary

Goedemorgen,

Gisteren typte ik het verhaal vanaf het vliegveld van Toronto. Waar ze lekkere koffie hadden en heel veel winkels met allemaal leuke souvenirs waar je niets aan hebt maar zo leuk zijn voor de hep! Maar we hebben ons beheerst. We moesten om 21:00 uur vliegen naar Calgary. Een lesje Canadees vliegtuigspoorboekje. Zo een ouderwets rekensommetje, Jan vertrekt uit A met 15 km per uur en hoever is hij na 1,5 uur fietsen? De AirTransat, de Canadese KLM, vertrekt om 21:00 uur uit Toronto, de vlucht duurt 4 uur en een kwartier. Hóe laat ben je dan in Calgary?? Ik zal iedereen die dacht simpel, natuurlijk vrijdagmorgen om 1:15 uur, nou ik heb goed nieuws. Dan ben je om 23:10 uur (wind mee) in Calgary. Daar kan de NS nog iets van leren, nooit meer vertraging. Omdat het redelijk laat was hadden we de koffers heel snel. Gisteren in Toronto ook maar daar halen allerlei mannen en vrouwen in “ gele hesjes” de koffers van de bagageband en zetten ze gewoon neer, geen gedoe met duwen tegen in de weg staande mensen, en als je het weet reuze handig. Daarvoor dachten wij dat onze koffers kwijt waren :-(

De taxi in en naar het hotel, ging soepel en ik wilde afrekenen maar de nachtportier gaf de chauffeur een bonnetje en klaar is kees.

Ondanks dat het thuis vroeg in de morgen was goed geslapen en dan ontbijten, copieus mag ik wel zeggen en toen op pad naar Calgary downtown, met de bus en blauwe metro/tram/trein. Ik had Canadese dollars dus de bus in. Het was trouwens frisjes hedenmorgen 4 C maar de buschauffeur zat in korte broek, en wij snapten er niets van zei hij. Natuurlijk kan je daar geen kaartje kopen, maar we konden een dagkaart kopen en dat mochten we doen bij de metro. Zo aardig die man en hij gaf allemaal tips over mooie routes, een soort VVV chauffeur eigenlijk en hij kende ook nog alle passagiers. Bij de metro een dagkaart gekocht en de metro in en binnen 20 minuten kwamen wij in een nat Calgary aan. Omdat wij gewend zijn onze neuzen achterna te lopen plannen we niets en kwamen eerst op de Olympic Plaza, allemaal fonteinen die niet nodig waren want het regende toch al maar ik zag ook allemaal stenen met namen van winnaars van Olympische medailles in 1988. Ik gelijk schaatsten opgezocht en voor de oudere jongeren onder ons, daar stond Yvonne (niet die met mij mee is) maar Van Gennip, mijn oud plaatsgenoot met 3x goud op de 1500, 3000 en 5000 meter!!! Zo leuk, ik vergat de regen bijna.

Nu hadden we iets over een overdekt winkelcentrum gelezen dus daarheen gelopen, petje én capuchon op maar we zagen halverwege een mooie souvenirswinkel en omdat het regende maar even naar binnen. Ja, alles verkopen ze ook in Vancouver waarschijnlijk maar toch allebei een trui gekocht met Canada erop, ach ja ….. We krijgen misschien nog sneeuw en dan is een warme trui nooit weg, ons beheerst en géén wanten gekocht. Vlak voor de grote Mall zagen wij een heuse koiboiwinkel, zo leuk. Wij naar binnen en ik heb nog nooit zoveel cowboyhoeden en cowboylaarzen bij elkaar gezien en dus liepen wij de winkel uit met Kerstverlichting van lege kogelhulzen van een dubbelloops jachtgeweer, logisch toch.

Toen eindelijk in de Mall aangekomen en wij waren niet de enige die dachten, goh laten we de Shopping Mall ingaan omdat het regent…… Wat een drukte. Vier verdiepingen vol winkels en vooral mensen dus maar een afslagje genomen naar een Starbucks. Koffie en een koekje en Fritzel is blij. En toevallig werkte daar de medewerker van de maand er en die man was zo vriendelijk, geduldig én aardig dat Yvon 3x zo lang over haar bestelling deed. Ik zat ondertussen (Santi !!!) aan tafel en zit daar een snuiter die zijn haar zelf geknipt had en ook nog geverfd, die met de naweeën van een paar lijntje cocaïne zat. Of eingenlijk niet zat. Hij zat te wiebelen, shaken, slapen, yoga oefeningen te doen en nog veel meer activiteiten te demonstreren terwijl ik “ rustig mijn koffie en koekje” nuttigde. Een bijzondere ervaring van dichtbij. Gelijk besloten het maar bij koffie te houden!!

Toen het droog leek maar niet was naar de Calgary Tower gegaan waar je mooi kan rondkijken op 190 m hoogte. Reuze leuk en mooi, maar jammer dat het regende en je niet de grote bergen kon zien. Wel was er een glazen vloer waar je zooooo naar beneden kijkt en ja, ik heb erop gestaan met mijn handen los, wel zat ik vast met een touw voor de zekerheid :-)

Wederom door een souvenier winkel en niets gekocht en buiten regende het nog iets harder en we wilden naar de Peace Bridge maar het was zo nat dat we de metro maar weer opzochten en naar het hotel terug gingen. Uit de metro was er geen bus dus maar lopen via een shopping mall en overal gekeken maar ons wederom beheerst en toen naar het hotel gewandeld.

Een beetje rusten maar geen last van een jet-leg En toen een typisch Canadees gerecht gegeten bij de Mac, koffie bij de Tim Hortons waar ze soms denken dat cappucino ijs is maar uiteindelijk kwam ook dat goed. Na het typen even basketbal kijken, heerlijk die sportzenders waar ze alles 37x herhalen.

Morgen op pad, eerst ons rijdende huis halen en daarna richting Banff waar ze vandaag nog zongen, I am dreaming of a white 8 june ……. Het kan zomaar waarheid worden.

De groeten en tot later …

ps niets verteld over Chinatown, de brandweerauto, de rivier, the Dome maar anders heb ik thuis niets meer te vertellen.

Fritzel