Dag 16 Van Pinantan Lake naar Sun Peaks en alweer terug

 Dag 16 Van Pinantan Lake naar Sun Peaks en alweer terug

Hoe zal ik dit verhaaltje eens beginnen. Het was weer zo een dag waar ik superlatieven te kort kwam, zo leuk, mooi, geweldig en bijzonder als het weer eens was vandaag. De dag begon al met een mooi zonnetje en we konden buiten ontbijten, ook maar weer eens gedoucht maar kostte wel 3 kwartjes. Helemaal schoon en na een kopje koffie de RV weer eens losgekoppeld (20 seconden werk) en op pad richting Sun Peaks, het tweede grootste skigebied van Canada dus dat belooft wat. De rit erheen was weer een groot feest, overal zagen wij herten (oke de Mule Deers) en de weg slingerde langzaam omhoog en regelmatig reed ik op kop van de file, dus heel sociaal ging ik dan knipperend naar rechts aan de kant en kon iedereen mij vol gas voorbij waarna ik de SRV wagen weer de weg op stuurde naar de volgende helling. Soms rijd ik ineens op de linker weghelft omdat er zo veel om je heen te zien is en dan mis je wel eens een bochtje. Maar uiteindelijk goed aangekomen in Sun Peaks en het was er druk, tenminste op de parkeerplaats maar we zagen dat er net een pick-up truck wegreed dus dat plekje ingepickupd. Vlug er uit om het “dorp” te verkennen. Het was net de Efteling, zo leuk en mooi als alles was gebouwd dus het zal er allemaal wel erg duur zijn. Een beetje heen en weer lopen en bij een winkel stond er op de deur als je wilde kijken dat je even in de winkel ernaast moest vragen of ze de winkel voor je open wilden doen, nog nooit gezien :-)

Even op jacht naar koffie en dat lukte best aardig en een Cinnamon rol of zoiets erbij en dat was best lekker. Toen terug naar ons mobiele huis en de wandelschoenen aan, rugzakken op, iets warms aan want het leek frisjes boven en op pad. Tenminste eerst even een liftpas kopen en geloof het of niet, omdat het zomer was, ook hier op de 21e, was het de eerste dag dat de liften open gingen. Dat scheelde mooi een hele wandeling bergop. In een wintersport winkel, je kan er gewoon skies kopen in de zomer, vertelde een jongeman al dat je er bovenin prachtig kon wandelen. De liftpas voor een dag was niet zo duur maar we zagen gewone banken in de skilift die wij ook in de wintersport gebieden hebben maar ook fietsenstallingen aan de kabel hangen. Ik had al een boel trucks met mountainbikes gezien en ook allerlei mensen in harnassen en met integraal helmen inclusief nekprotectie (zoals in de formule 1) en allerlei jongens en mannen maar ook stoere meisjes gingen met de lift naar boven met hun fietsen om downhill te gaan. Best stoer, heftig en doodeng!!! Scherpe kombochten en allerlei zenuwachtig makende schansen zag ik. Toen wij bij de lift aankwamen moesten we op een rood plankje staan en als de lift kwam dan vlug naar voren lopen en gaan zitten. Zo raar, voor het eerst van mijn leven in een skilift zonder skies!!!! Heel apart en ook in je korte broek ipv een skipak. De rit omhoog ging verder soepel en we zagen nog twee herten in het hoge gras maar toen waren we bijna boven. Dus niet vergeten de beugel omhoog te doen, geen gedoe met je skistokken maar wel een rugzak mee en dan op hun teken eraf stappen en wegrennen naar waar je normaal op je skies heen glijdt, heel apart. De liftmeneer en -mevrouw moesten boven iedere drie of vier mountainbikes uit de fietsenstalling halen en die aan de fietsers geven die een stoeltje later kwamen. Een geoliede machine meestal!!

Toen we boven waren in een skihut genieten van het prachtige indrukwekkende uitzicht en toen maar aan onze wandeling beginnen. We hebben hier niemand over beren gehoord en er staan nergens bordjes met “pas op voor de beer” dus de mevrouw van de skihut vertelde dat er een moederbeer met twee jongen op de berg rondhuppelden maar meestal lager maar omdat het nu zo warm was kwamen ze misschien omhoog, oeps ……. Wij hebben geen mountainbike om hard weg te fietsen …… Nou ja, eerst liepen we de verkeerde kant op omdat ik dacht waar we heen moesten…..;) en toen toch maar terug gekeerd en het gevraagd en we moesten precies de andere kant op hihi (lijk ik op mijn vader of niet!!) De wandeling ging over de alpenweiden die nog niet helemaal in bloei stonden, afgelopen nacht had het nog gesneeuwd, maar was toch prachtig!! Het leek soms de Sound of Music wel met de Familie von Trapp maar dan met zijn tweeën ;-)

Vooral toen we even een bos inliepen toch maar even het “berenbelletje”. Aan mijn rugzak gehangen waarvan iedereen zegt dat het vooral NIET helpt, baadt het niet dan schaadt het niet!! We hebben weer ouderwets honderden foto’s genomen, de uitzichten waren echt magnifiek en het zal erg druk worden op de dia-avond haha. Wij zijn begonnen op 1800 meter hoogte en naar 2000 meter hoogte geklommen en weer afgedaald, en het was heerlijk, over rivieren gesprongen, door de vers gevallen sneeuw gelopen, geglibberd door de modder maar het was in één woord geweldig. Toen weer met de lift terug, weer een bijzondere ervaring in de lift naar beneden, nog nooit gedaan, en Yvon keek achterom en zagen we een beer rustig hobbelen, we konden de lift niet stoppen maar het was beer nummer 10. Blij dat we hem op de terug weg zagen en niet toen we omhoog gingen. Ik dacht vaak genoeg, lopen wij te zingen en het berenbelletje rinkelt en loopt de beer gewoon achter ons aan zonder dat wij het weten ……. Toen we beneden waren zeiden we wel tegen elkaar dat we best vaak berenpoep zagen onderweg maar dat we de ander niet ongerust wilden maken hahaha.

Daarna het dorpje weer in voor een welverdiend kopje koffie en iets lekkers erbij (bananen cake enzo) en toen met de SRV wagen weer terug. De weg terug was wederom geweldig en in een mooie namiddagzon reden wij terug naar de campground. Op 500 meter van Pinantan Lake zagen wij dat de weg nat was en bij de campground stroomden er hele rivieren naar beneden en wij dachten wat is hier gebeurd. Van die buren hoorden we een soort windhoos en 20 minuten hagel, en onze handdoeken hingen buiten te drogen en nu weer kletsnat, maar brand is erger moet je maar denken. Een bijzonder einde aan een geweldige dag.

Een praatje met de nieuwe buren maken en daarna weer socializen bij the campfire wat erg leuk is. Daarna koffie en een stukje typen en morgen weer op weg richting Whistler. Wij zijn reuze benieuwd wat we daar weer aantreffen, maar er zijn vast niet twee van die leuke honden zoals hier.

Tot later of morgen

Fritzel