Dag 24 Van Ucluelet naar de Pacific Rim Trail.

Dag 24 Van Ucluelet naar de Pacific Rim Trail.

Dat is nog eens een mooie titel op een zonovergoten dag in Vancouver Island. En mijn moeder zou jarig zijn geweest :-) Maar eerst nog even verder met gisteravond, ik had net mijn verhaal met internet weer neergezet toen er een hele berg trucks met boten hier op de camping aankwamen en daar zaten allemaal mannen in die waren vissen. Een soort vrienden/mannenweekend en ze kwamen allemaal van de Fiji eilanden, is weer eens iets anders dan vakantieburen uit België of zo. De mannen gingen soep maken en vis bakken in olie en allemaal pittige ingrediënten erbij en we spraken over voetbal en rugby en knieën die in de pijn lagen en zijn litteken was een stuk groter dan de mijne :-(. En toen kwam hij met een bekertje vissoep en Yvon vond het heerlijk en pittig en ik had net pasta gegeten en bedankte voor de eer. Later kwam er ook nog gefrituurde witvis en daar heb ik een klein stukje van geproefd en was gewoon lekker. De mannen Gingen eten, praten en drinken en vanmorgen om half zeven weer uit vissen.

Vanmorgen wilden wij de Pacific Rim Trail wandelen en dat is een wandeling over een mooi houten plankier door het regenwoud naar Florencia Bay, dat klinkt toch reuze aantrekkelijk. Om 9:00 uur gingen wij op pad, nog even ons verblijf hier met twee nachten verlengd, we kwamen om half tien bij de parkeerplaats aan als 2e auto. De wandelschoenen maar weer aan en op pad, we kwamen eerst op een prachtig leeg strand met zand dat heette Wickannish Beach, wie kent het niet? En toen op zoek naar, nu komt het: Nuu-chah-nulth-Trail. Een handige naam als je de weg wil vragen, maar eerst moesten wij het weer zien te vinden, dat is enorm goed geregeld hier, één wandelpad en onvindbaar dus wij zijn drie verkeerde paden op gelopen voor we de trail vonden met die korte naam. Ik had gelezen dat het een pad was van een houten plankier van een paar kilometer door het oerwoud. Eindelijk vonden we een houten pad en ik blij, ondertussen nog een paar prachtige doorkijkjes naar kleine baaien met drijf/wrak-hout en ook zand en brave golfjes van de zee, PRACHTIG weer, en toen de planken wandeling maar na 200 meter waren de planken op denk ik want we liepen weer in het grind :-(. Ik balen maar het zou goed komen, een paar 100 meter verderop weer planken en ook een waar oerbos, om niet te zeggen oerwoud en de plankjes waren door die vochtige omgeving redelijk glad en ze bogen ook wat door, dat kan natuurlijk komen door de hoeveelheid spieren van mij en het gewicht daarvan of gewoon dunne plankje die aan het verrotten waren. De wandeling was gewoon prachtig over de planken en trap op en trap af als variatie op een bergje. Soms waren de planken écht verrot en dan was er een gat en moest je wel opletten. Je moest de hele trail trouwens opletten want het was denk ik 60 cm breed, een meter hoog boven een zompig moeras (oerwoud!!) en vooral géén leuningen, dus als je om je heen keek tijdens het lopen was de kans groot dat je naast het plankier zou belanden en dat was in ieder geval erg nat! Dus lopen met je hoofd gericht op de planken of op de ontbrekende planken en wilde je kijken of een foto (waarom niet….) dan eerst stoppen. Best een verstandige wandelwijze. Uiteindelijk kwamen we na 3,5 km wandelen en klauteren aan bij Florencia Bay, wederom een prachtige baai en er waren inmiddels wat Canadezen wakker die op een handdoekje lagen of in het water liepen. Wij dronken water en een verstandig reepje, multigranen enzo, reuze voedzaam of zo en erg gezond!! Geen strandtenten met koffie en appeltaart hier. De terugweg lijkt vlotter te gaan ondanks dat er meer mensen op de trail waren dus regelmatig mensen inhalen en af en toe elkaar spannend passeren, vooral als de wandelaars Amerikaanse maten hadden (kleiner en zwaarder dan ik zal ik maar zeggen) maar verder een prachtige wandeling. Het laatste stukje trail afgesneden via een mooi strand, even over het drijfhout klauteren en toen op het strand. Zo lekker en mooi. Even langs het visitors centre en daar was dezelfde vriendelijke meneer als die we eerder deze week spraken en zijn tips waren goud waard!! Hij vond het verstandig en bijzonder dat we naar hem geluisterd hadden haha. Toen even naar de SRV wagen, iets eten en de slippers aan en terug naar het strand. Uit de verte leek het er erg druk maar met al dat drijfhout lijkt het druk maar is er niemand. Een mooi stuk drijfhout uitgezocht om op te zitten en toen kijken naar de surfers want dat wordt hier veel gedaan. Iedereen loopt in een wetsuit (alleen wij niet) en zelfs de kleine kindjes lopen erin. Erg leuk om naar te kijken en mensen kijken verveelt nooit.  Zit er vlak naast ons een redelijk volslanke dame die dat wilde blijven omdat ze eerst even een zak chips op had en zich daarna in een wetsuit probeerde te wurmen. Het was een vermakelijk gezicht en bijna wilde ik haar gaan helpen maar kijken was toch leuker :-) Toen het na 20 minuten aan zat en het zat als gegoten (volgegoten??) toen pakte ze een surfbord waar bij ons de kinderen mee de zee in gaan, geweldig!! En ik volgde haar in zee (met mijn ogen dan) en het was en bleef een koddig gezicht. Ik vreesde dat mijn voeten zouden verbranden dus maar terug gegaan naar de camper en terug naar de campground gereden, lekker op slippers, kan makkelijk in een automaat. Terug op de campground stond er een bus naast ons geparkeerd en waren de leuke Fiji buren vertrokken, jammer geen vis vanavond haha. En wilden we even internetten, want Max had gewonnen. Toen zagen we eerst een wasbeer weglopen terwijl we allebei eerst dachten een kat maar nee, dit was een heuse Racoon, vanmorgen al twee herten langs de camper zien lopen en een paar dode krabben gezien en kwallen ook op het strand. En ook een paar hummingbirds en een iets grotere Bald Eagle :-).

Daar zag ik agent Mike, een stoere Canadese politie man en een tijdje met hem staan praten, hier is de politie niet zo druk als bij ons. Het was mooi weer dus hij ging lekker buiten lopen in de zon :-)

Het was wederom een bijzondere dag met bijzondere ontmoetingen. Morgen is het 1 juli en Canada Day. Dat wordt een groot feest (NOT) begreep ik maar we laten ons verrassen en gaan Tofino met een bezoek verrassen is het plan.   

De laatste week is begonnen, een fijne maandag

Groeten Fritzel