Dag 31 Vancouver en omgeving

Dag 31 Vancouver en omgeving

Vandaag écht de laatste hele dag in Vancouver, dat geeft een beetje een verdrietig gevoel, gelukkig was het weer in dezelfde stemming dus het miezerde en motregende vanmorgen maar eerst even verder bij gisteravond. Het verhaal werd gewoon te lang en er gebeurde nog zoveeeeeel dus dat maar even afmaken.

Wij waren na ruim een kwartier wandelen met de versleten voeten bij de Denny’s aangekomen. Een chagrijnig meisje plaatste ons midden in de zaak naast een tafel vol kleine jengelkinderen, jaja ik weet het. Maar daar was ineens George de host en meester in de bediening die ons gezellig bij het raam neer zette en ik dacht wat is dat met George?? Toen snapte ik het, George had een tikje last van een tik, Soms stond hij gewoon te schudden naast onze tafel of bij andere tafels maar hij was zo vriendelijk en voorkomend en hij morste, heel verrassend, geen druppel van onze overvolle emmertjes frisdrank. Zo groot zijn die glazen daar gewoon. Volgens mij worden zulke mensen in Nederland afgekeurd maar George gelukkig niet en hij werkte met veel plezier, dat merkte iedereen de door hem geholpen werd!! Na de steak en roast potatoes weer wandelen naar de Vancouver Look-Out (weer een vage kennis van mij) om de zonsondergang te bekijken en alle lichtjes van Vancouver te zien als het écht donker was. Het was in één woord prachtig, die mooie kleuren omdat de zon op en onder de wolken scheen en dan alle lichtjes zien aangaan. In het echt zie je het beter en ik heb 134 foto’s gemaakt maar je ogen zien dingen 10 keer mooier dan een mobiel of fototoestel (gelukkig!!!) Daarna naar beneden en op jacht naar koffie en daar was de Starbucks, de redder in de nood :-) Even de voeten wat rust gegeven en koffie en thee genomen. Toen discussieren  of we terug gingen lopen of een taxi nemen, onderweg houden we wel een taxi aan ergens dus wandelen en toen we weer door Robson street liepen leek het wel Kerst, alle bomen in de straat (of street zoals dat hier heet) vol met lampjes, erg leuk. Uiteindelijk weer aangekomen in het hotel na een relaxte wandeling en het was droog, dat scheelde de helft en toen maar onze voeten rust gegeven en de rest van het lijf ook.

Nu verder met vanmorgen want eigenlijk wilden we gaan fietsen. Toen we naar ons Frühstück restaurant liepen in korte broek en T-shirt was het nog droog maar erna terug door de regen en even langs Tim H. voor een kopje koffie. Even wat over Tim Hortons, er zijn honderden koffiezaken in Canada maar wij hebben een spaarkaart bij Tim H. dus iedere 7e bestelling een kopje koffie gratis, dus wij blijven Nederlanders en het is een prettige zaak en dat is de enige reden! En fietsen in de zeikregen is niet leuk dus gingen we lopen langs het water of zee, richting Stanley park. Jassen aan en petje op of capuchon en soms zelfs allebei in het lekkere weer. Even naar het jeu-des-boules gekeken (volgens mij was het Bowls, dat Engelse spel met de ballen als kazen) maar leuk om te zien. Ik miste de mensen met de bezems maar dat is een ander spelletje volgens mij. Daarna zagen we 25 eekhoorns in alle kleuren (we hadden nog niet eens gedronken) maar dat kwam omdat er in een holle boom voer stond :-) Wat foto’s, je moet wat als het regent en uiteindelijk kwamen we weer bij de haven aan en lagen er ineens twee nieuwe cruise schepen, De Noordam van de Holland Amerika Line en nog een varend flatgebouw en dat zal de Royal Princess 2 wel zijn geweest. Toen gelukkig een winkel in waar ze allerlei souvenirs verkochten en daar wat geld opgemaakt en daarna door naar Gastown, inderdaad van die treurige stoomklok, en nog maar 3 souvenirwinkels in geweest en toen eindelijk koffie met een klein taartje (voor Yvon, nomnomnom cheesecake ) en een plakje cake voor mij dus, bescheiden als ik ben haha. Toen de terugtocht maar aanvaard door de regen maar het werd langzamerhand droger en droger en het laatste stuk was het gewoon droog, heerlijk.

Daarna even wat gegeten in de hotelkamer en ons toen klaarmaken voor het volgende evenement. Wij gaan naar een heuse honkbalwedstrijd in de Minor Baseball League namelijk de Vancouver Canadians (ik had het niet bedacht) tegen de Everett Aqua-socks (en dát heb ik ook al niet verzonnen). Aquasocks, een deel van een duikpak, doe je die aan bij aqua-joggen, zijn ze waterdicht of juist niet? Nou ja, what’s in a name ….. Daar aangekomen even wachten en het is allemaal net iets kleiner dan een wedstrijd van de grotere league, zoals bij de Yankees of Red-Socks (die naam snap ik dus wel!!) een kleiner stadion en een lager niveau werd ons beloofd. Ik weet van 2005 in Washington met mijn moeder, zus en Pim dat ze grote porties serveren als je iets besteld, dat zeg ik op de heenweg nog tegen Yvon. Wij het stadion in en even iets eten omdat we flauw waren, dus twee patat met wat kip dingen erbij, kregen we twee bakken, goed voor minimaal vier personen!!! EN ik dacht o ja, ik wist het wel hahaha. Op de tribune was het al leuk, leuke mensen om ons heen en er waren tientallen baby’s, achter ons een jongetje van 11 weken en alles in een draagzak, niet alle baby’s in één zak natuurlijk!! De wedstrijd was leuk en redelijk spannend maar de Watersokken waren wel iets sterker, één home run gezien, en 10 punten en ze verloren uiteindelijk met 6-4 van ploeg uit Vancouver maar ze hadden scoringskansen genoeg (drie honken bezet, 0 out en dan niet scoren ….) Na de wedstrijd was het heerlijk weer en wij gingen vast een stukje de goede kant uitlopen en bij iedere kruising vroeg ik voor de zekerheid de juiste richting en dat was maar goed ook anders hadden we nu voor de Amerikaanse grens gestaan omdat we allebei de verkeerde kant op wilden hahaha. En dat vroeg ik Downtown, die kant op? En dan zeiden NO the other direction, but toooooo far to walk haha. Totaal was het 7 km maar toch maar een trolleybus genomen (zelfs buiten Arnhem rijden er trolleybussen!!) en twee keer met mijn creditcard en betaald, hoeveel? Geen idee! En we gingen downtown. Er stapten regelmatig zwervers in de bus maar die liepen allemaal gewoon door. Ze stapten allemaal uit in Main Street en daar zagen wij zoveel zwervers en daklozen, niet enkele tientallen maar honderden van die mensen of misschien wel 1.000, vreselijk om te zien onder dekens, op karton of onder plastic, op een stukje gras zelfs tentjes. Wij waren verbaasd zoveel ellende te zien, en dat hadden we niet verwacht. Ook nergens anders in Canada gezien. Uiteindelijk waren wij downtown en ik vroeg aan de chauffeur waar eruit voor Denman street waar wij logeren? Volgende halte but eeeh to far to walk hahaha. Wij gingen lopen maar toch een taxi aangehouden om het losse geld op te maken. Voor een tientje waren we thuis, even koffiedrinken en de zonsondergang zien aan zee, waar het nu gelukkig droog was!! Morgen helemaal echt de laatste dag :-( Ik had jullie graag nog maanden bestookt met vervelende en quasi grappig bedoelde mailtjes maar plicht roept en dat kan ik helaas in Canada horen en Yvon ook, aaaaahhhhhhhh.

Morgenmiddag vliegen en op dinsdag weer in Nederland, dan zal ik een ieder nog met een mailtje over de laatste belevenissen vervelen en dan moeten jullie weer een tijdje wachten. Over de belevenissen op de Veluwe of over mijn fietstochten zal ik jullie niet vervelen.

De groeten, een fijne maandag

Tot later

Fritzel