Algonquin PP

Vandaag staat er een kanotocht op het programma. We rijden naar Lake Opeongo. De watertaxi, die snelheden haalt tot  60km/u brengt ons en de kano’s in 20min naar Hailstorm Creek. We mogen een drietal uur rustig ons ding doen. Eens de boot weg is, hoor je niets meer, behalve de natuur. Rust, onbetaalbaar bij ons. We peddelen rustig de kreek in en laten de prachtige omgeving tot ons doordringen. We zijn helemaal alleen. Hier en daar een kikker, we spotten een schildpad, een bever, een koppel common loon. Deze laatste zijn het symbool van het park. In het Nederlands heten ze ijsduikers, wetende dat het vandaag 35 graden is geworden.

Onderweg even de kano aan wal voor een lunch die onze gastvrouw had klaargemaakt. Lekker. De watertaxi pikt ons om 15u30 terug op. We inspecteren onze benen en zien dat de zon toch fel genoeg haar best heeft gedaan. Dat wordt weer bijkomend insmeren. We doen nog 2 korte trails, waaronder 1 naar een beverdam; we kruisen hier 2x het pad van een slang en worden continue aangevallen door heetgebakerde muggen. Een korte stop bij het visitor centre. Blijkt dat toeristen al volop elanden hebben gespot...en wij nog niets. Zelfs een wolf wordt gezien op de weg naar het meer, een uurtje voor wij er passeerden. 

Avondeten in Whitney. Op goed geluk stappen we een restaurant binnen. Gelukkig stemt de buitenkant niet overeen met de binnenkant en eten we lekkere pasta. Om 19u30 start onze safaritocht langs Highway 60. We hebben echt geen geluk en moeten tot op het laatste wachten om 3 elanden te spotten. Het is echter al te donker om ze op foto vas te leggen, doch onze Yeltser is tevreden dat de zilveren medaille al binnen is. Op goud staat de beer en op brons de beloega. We hebben dus nog wel wat zoekwerk voor de boeg.