Dag 6 - San Francisco

Om 6:45 uur ging onze wekker. Lekker vroeg, maar dat was nodig voor ons langverwachte bezoek aan Alcatraz. Na een verkwikkende douche, en uiteraard te zijn aangekleed, liepen we naar beneden voor een ontbijt. Net zoals gisteren waren er weer broodmuffins, mini-croissants, fruit en heerlijke koffie. Dit keer, vast omdat we zo vroeg waren, lagen er ook andere broodjes bij. We namen allebei een broodmuffin met iets wat leek op cranberry, en een plat broodje. Dit broodje deed denken aan zo’n sinterklaasstaaf met spijs erin. Je weet wel, van dat bladerdeeg. Bovenop zat een soort plaklaagje met amandelen. Erg lekker, maar vast niet heel gezond. Na een handvol druiven, gristen we nog een gigantische banaan mee en pakten onze tas. We hadden dit keer het weerbericht zorgvuldig bekeken, na het zonnebrand debacle van gisteren. Volgens meerdere sites zou er vandaag 0,0% kans op zon zijn en zou de temperatuur blijven steken op maximaal 16 graden. Daarnaast zou het erg vochtig en nevelig worden. We waren dus goed ingepakt. Alfred zoals gewoonlijk in een
T-shirt, maar met lange broek. Ik een shirt met lange mouwen. Allebei hadden we ook een vest en jas mee. Beneden in de lobby bestelden we wederom een (gedeelde) Uber. Een gedeelde Ubertaxi is goedkoper. Zoals de naam al doet vermoeden, deel je deze met andere passagiers die ongeveer dezelfde kant op moeten. Het kan daarom zijn dat je er iets langer over doet. Daarnaast is de opstapplek vaak niet recht voor je, maar moet je een paar minuten lopen. Na een screenshot te hebben gemaakt van de plek waar we heen moesten (we hadden immers nog geen internet, alleen wifi), liepen we één blok oostwaarts. Binnen 3 minuten verscheen de Uber en stapten we in.

Na een kwartier, en maar 7 dollar armer (goedkoop!), arriveerden we op Pier 33, waarvandaan de boot naar Alcatraz zou vertrekken. We waren lekker vroeg, zodat we tijd zouden hebben voor onvoorziene omstandigheden. Gelukkig bleek dit niet nodig. Drie maand geleden hadden we al kaarten besteld, nadat deze gescand waren door een Amerikaanse jongeman, konden we in de rij gaan staan. In tegenstelling tot Chicago, zijn in SF veel meer Nederlanders; zo ook in deze rij. Via een intercomsysteem vertelde een mannelijke stem, wat je allemaal wel, maar vooral ook niet mocht op de boot en op het eiland. Onder anderen drank, drugs en vuurwapens zijn, hoe gek ook, verboden. Ook merk je dat ze zich overal voor indekken, om maar niet aangeklaagd te worden als er iets mis gaat. Na een tijdje wachten mochten eerst de mensen aan boord, die extra hulp nodig hadden. Een dikke vrouw, zo te zien zonder BH, mocht als eerste. Aan haar gezicht viel af te lezen, dat ze bijzonder veel zin had in deze heugelijke dag: NOT. Met haar verrekijker om haar hals waggelde ze vrij snel de loopplank op, waarbij ze geen hulp nodig had. Conclusie: ze had ook in de normale rij kunnen gaan staan. Enfin, nadat ook wij een plekje hadden bemachtigd, konden we genieten van het uitzicht. Zowaar trok de nevel op en ging de zon schijnen. Grrrrrr, de volgende keer vertrekken we absoluut  NIET zonder zonnebrand, wat het weerbericht ook aangeeft! Het gekke was dat richting de oceaan het bewolkt en mistig was, terwijl aan de andere kant de mist optrok.

Vervolgens meerden we, na een kort boottochtje, aan op Alcatraz. Bij het uitstappen stond de vrouw, van enkele regels hierboven, opeens voor me om zo snel mogelijk aan land te komen. Nog geen minuut daarvoor zat op een rij stoelen met allerlei andere vrouwen die ze, zo te zien, had aangestoken met haar eindeloze enthousiasme . Als je al deze vrouwen op hun kop zouden zetten, zouden ze stralen van geluk. Aan de wal stond een vrouwelijke ranger. Het park is namelijk een nationaal park, dus mag ze zichzelf zo noemen. Beter had ze op de markt gewerkt, want haar stem was vergelijkbaar met een marktkoopman. Zonder microfoon schreeuwde ze wat je kon doen, wanneer de boot terug ging en dat je zolang mocht blijven als je wilde. Ik wilde nog even blijven wachten tot de dagaanbiedingen omriep, maar dat gebeurde niet 😊. We besloten om eerst een korte film te kijken in het theater onderaan de rots. In deze film vertelt een ex-cipier over het werk dat hij daar had gedaan. Daarnaast werd uitgelegd hoe dit gevangeniseiland is ontstaan. Hierna vervolgende we onze weg omhoog, waar de audiotour begon. Deze was in verschillende talen te beluisteren; zo ook in het Nederlands. In deze tour vertelden verschillende ex-cipiers over het leven op dit eiland.

Nadat we weer vaste grond onder onze voeten hadden, liepen we richting Fisherman’s Warf. Een leuke, maar vooral ook vreemde plek. Pier 39, naast de Fisherman’s Warf lijk op een attractiepark, alles voelt enorm nep aan. Tientallen souvenirwinkeltjes, eetgelegenheden en andere bizarre shops. Zo hadden ze hier bijvoorbeeld een winkel voor linkshandige mensen (Alfred was helemaal in z’n nopjes), een teenslipperwinkel, Houdini Magic Shop, twee magneetwinkels, een sokkenwinkel (met sokken van Trump, inclusief geel haar aan de boord en een kammetje, zie foto) en nog veel meer.... Na wat rondslenteren zagen we een kerstwinkel. Uiteraard moesten we hier even kijken. Erg leuk om te zien, maar verschrikkelijk duur. De goedkoopste kerstbal was 18 dollar, maar dan kreeg je wel een glazen exemplaar. Handig voor in de koffer. Naast Minions kerstballen, hadden ze onder anderen kerstballen met barbies, cupcakes, lolly’s, Eiffeltorens, de Big-Ben en ga zo maar door. We beleven even staan bij een mannelijke zeemeermin (met ontbloot bovenlijf) die een cocktail in zijn hand had. 25 dollar, maar dan heb je ook wat. Zonder aankoop vervolgenden we onze weg richting de zeeleeuwen. Deze lagen lekker op een drijvend houten eiland in deze werf. Het betrof een groep van ongeveer 20, waarvan veel kleinere. Volgens de gids van de bus gisteren, waren er deze tijd van het jaar maar weinig te vinden. Misschien maar goed ook, want de geur was ondragelijk.

In Nederland hadden we online en simkaart besteld, waarmee we 30 dagen lang kunnen internetten. Handig voor bijvoorbeeld google-maps en het bestellen van een Uber. Free-wifi is hier maar schaars te vinden en natuurlijk niet veilig voor bankzaken. Deze morgen hadden we deze geactiveerd, maar het zou een paar uur duren voor dit voltooid was. Op een bankje deden we de nieuwe simkaart erin en prutsten we wat om van mijn telefoon een hotspot te maken, zodat ook Alfred internet heeft. Hierna liepen we naar een supermarkt om een koffie to-go te kopen. Verschillende smaken koffie waren hier zelf te tappen. Kokos koffie, hazelnootkoffie en nog een paar smaken. We kozen voor een normale en tapten de kleinste (wat nog vrij groot was). Met deze hete koffie liepen we verder langs de werf en bekeken allerlei visrestaurantjes. Een broodje krabsalade was ‘maar’  25 dollar, maar dan krijg je wel echte krab. Bij een donutwinkel trakteerden we onszelf op een lekkere donut als lunch. Het was inmiddels namelijk bijna 13.00 uur. Deze Pier en werf waren leuk om te zien, maar enorm toeristisch, snel weg dus.

De ‘planning’ was eigenlijk om, na het bezoek aan Alcatraz, hier bij de Wishermans’s Werf een fiets te huren en langs de kust richting de Golden Gate brug te fietsen. Helaas bleek het, in die richting, erg mistig en nevelig. Daarnaast waaide het erg hard. We besloten dit over te slaan. Over een paar weken, als we weer terug zijn in SF, hebben we hier nog 2 nachten. Hopelijk hebben we dan beter weer en kunnen we dit alsnog doen. Voor nu bedachten we dat we de Painted Ladies wilden bekijken. Dit zijn de 5 bekende, Victoriaanse, en kleurrijke huizen uit bijvoorbeeld de serie Full House. Een wandeling van ongeveer een uur. We liepen eerst langs de kust, maar moesten al snel de stad weer in. Heuvel op dus. We doorkruisten verschillende wijken en wandelend langs allerlei leuke winkeltjes. Al snel hadden we het erg warm en kon ons vest, voor de zoveelste keer, uit.

Aangekomen bij het park, dat voor deze huizen ligt, was het een drukte van belang. Tientallen mensen probeerden op een, zo origineel mogelijke manier, op de foto te gaan met deze gezusters.  Ook wij maken even een foto en nemen een selfie. Daarna ploften we even neer in het park om de laatste donut samen te delen (drie donuts waren net zo duur als 2), en dronken we wat water. Het werd inmiddels een stuk kouder en de mist trok weer op, waardoor er nevel uitviel. Vest en jas weer aan dus. We hadden geen haast, liepen het park nog even door en besloten via een omweg richting ons hotel te lopen. Al wandelend werd het al snel weer warmer en kon het vest en jas weer uit. We kwamen al snel door Japan Town. In SF wonen veel Aziaten dus is er, naast een China Town, ook een Japan Town. We vonden een leuk shoppingcenter en liepen deze even in. Naast allerlei lelijke snuisterijwinkeltjes, bevonden zich ook tientallen Suhsi restaurants in deze mall. We gluurden even door de vitrine. Hierin lagen allerlei sushigerechten uitgestald. Een paar maand geleden zagen we op televisie, in een aflevering van ‘Miljuschka in Japan’, hoe dit wordt gemaakt. Het schijnt met een bepaald soort was te gebeuren, die bij verwarming in verschillende modellen en kleuren kan worden gemaakt. Erg kunstig om te zien, maar niet bepaald heel smakelijk. Bekijk de foto’s en oordeel zelf. Inmiddels was het 16.00 uur en liepen we verder naar ons hotel om even te relaxen. Al die kilometers in onze benen, voelden we toch wel. Onderweg scoorden we nog een goedkope fles wijn want zoals Martien Meiland zou zeggen: wij gaan wijnen! Niet nu, maar vanavond na het eten😉

Na het opfrissen en even gerelaxt te hebben, liepen we het hotel uit naar een restaurantje op een steenworp afstand, die  we de eerste avond al hadden gezien. De frivole regenboogvlag sierde dit Mexicaanse restaurant, genaamd Matador. We liepen binnen en werden welkom geheten door een vriendelijke Mexicaan met erg witte tanden. President Trump zou hier in ieder geval nooit gaan eten, dat is zeker. We kregen een leuk plekje en bekeken aandachtig de kaart. Na een kleine, gedeelde starter, besloten we voor de taco’s te gaan. Uit allerlei verschillende, koos je er 3 voor 15 dollar (ongeveer 13 euro). Ik had één met kip, één met schoudervarken en één met vis. Verrukkelijk!! Alfred had drie andere, waarvan één met zeer pittig rundvlees. In dit leuke restaurant zat een verscheidenheid aan mensen, veel afkomstig uit Zuid-Amerika. Onder deze mensen zat een ‘vrouw’, welke in de verte leek op Kelly van der Veer, maar met de lippen en wangen van Kim Kardashian. Waarschijnlijk eerst een man die nogal was doorgeslagen om er vrouwelijk uit te zien. Tegen 19.45 rekenden we af en liepen terug naar het hotel. Deze dag zijn we behoorlijk actief geweest, dus relaxen we wat op de kamer en kijken een serie op de laptop en uiteraard onze welverdiende glaasje wijn😊! Daarnaast smeren we ons hoofd, gezicht en nek in met een halve liter aftersun, wat helaas niet blijkt te helpen en overpeinzen we de stad SF. Een enorm gezellige stad, totaal anders dan Chicago en New York, maar ook heel anders dan verwacht. Zo waren we in veronderstelling dat Lombardstreet uit zou komen in de buurt van de Golden Gate bridge en dat de stad een stuk kleiner en overzichtelijker zou zijn. De steilheid van de straten is ook een stuk meer dan verwacht, je kunt het je niet voorstellen totdat je het hebt gezien (en gevoeld). Maar wat hangt er een heerlijke vibe hier in de stad! San Francisco, tot over een paar weken!
 

Gelopen: 19,4 km
Hotel: Beresford, Sutterstreet