Dag 31 - San Simeon

We werden vandaag om half 7 wakker. We hadden de wekker extra vroeg gezet, omdat we een flink stuk moesten rijden. Snel hebben we gedoucht en de koffer gepakt. Vandaag hadden we een origineel ontbijt: een banaan en een yoghurtje! Klokslag 7 uur zaten we in de auto richting San Simeon, een kustplaatje aan de Highway 1. Deze snelweg is meer dan 1000km en ligt bijna geheel aan de kustlijn van Californië. In deze route hebben we extra zin, want het schijnt één van de mooiste routes in Amerika te zijn. Eerst moesten we LA uit zien te komen, want het is een doordeweekse dag en ook nog eens spits. Dit hebben we geweten! Het duurde meer dan een uur, voordat we de drukte voorbij waren. Bij Ventura gingen we dan eindelijk de Highway 1 op (dit kon ook meteen vanaf L.A. en dan via Malibu, maar dat duurde nog véél langer). We deden lekker het raampje open om van de heerlijke zeelucht te kunnen genieten. Het uitzicht liet nog even op zich wachten, want er hing zeemist; een beetje een tegenvaller. Gelukkig bleek de mist verder op de route mee te vallen. Na 5 uur kwamen we aan in San Simeon bij ons hotel. Het was nog te vroeg om in te checken, dus besloten we om op het terras een biertje te drinken. Daar hebben we even gebeld met het thuisfront… Natuurlijk deden we dit, omdat we wisten dat het in Nederland extreem slecht weer was. Nee hoor…😊 In het bijzonder hebben we met onze lieve dochter Puk gebeld. Helaas leek ze ons niet te missen, want we waren haar niet eens een blik waardig. Hevig teleurgesteld hingen we op en reden naar Hearst Castle. Dit kasteel was eigendom van William Randolph Hearst, een krantenmagnaat. Deze man hield het zeer bescheiden: 56 slaapkamers, 61 badkamers, 19 zitkamers, een bioscoop, een eigen vliegveld enz. Natuurlijk wilden wij hier wel een bezoek aan brengen. We reden naar het bezoekerscentrum om te kijken hoe je bij het kasteel kon komen. Tot onze grote teleurstelling kun je alleen bij het kasteel komen tijdens een rondleiding, waar je voor moet betalen. Dit vonden wij zonde van het geld en zijn daarom met gierende banden weggereden. Na deze deceptie wilden we het stadje San Simeon bezoeken. Na nader onderzoek op Google blijkt het DORPJE een inwonersaantal te hebben van 400. Wederom een kleine teleurstelling. In het dorpje (serieus maar 4 huizen!) was geen flikker te beleven! Aangezien we nog 1.5 uur moesten wachten om in te kunnen checken, was dit een beetje jammer. Uit pure wanhoop gingen we naar een diner om te lunchen: een hamburger met friet. Daar lustten we ook een alcoholische versnapering bij: een biertje! Dit maakte het een beetje goed (ook al zaten er Chinezen luidruchtig naast ons te smakken).

Om 3 uur konden dan eindelijk inchecken! Een Pakistaans meisje van acht zat achter de receptie verveeld kauwgom te kauwen. Blijkbaar waren de scholen hier nog niet begonnen, dus mocht ze haar vader helpen. De man, uiteraard ook Pakistaans, kwam uit het kantoortje om ons te woord te staan. De man had duidelijk geen zin om veel te praten, want hij zei het hoognodige. In dialect Engels wees hij erop dat de kamers eigenlijk nog niet klaar waren, maar dat hij voor ons zou kijken welke al schoongemaakt was. We kregen een kamer op de eerste verdieping (2). We raken nog steeds in de war dat hier de begane grond wordt meegeteld als verdieping. De kamer was ruim maar basic. Een koelkast was helaas niet aanwezig dus besloten we de koelbox vol te storten met ijs. Na dit gedaan te hebben trokken we onze zwembroek aan, renden de straat over en liepen de trap af richting de zee! Om 15.15 lagen we met onze, uit het zwembad meegepakte handdoeken, op het strand. In L.A. waren we al tot onze heupen in zee geweest, dus hier ook maar even voelen. We stapten de wilde zee in en werden, voor ons gevoel, doorstoken door meerdere naalden en messen. De zee hier was véél kouder dan bij L.A. Waarschijnlijk door de stroming of iets dergelijks. Hierna smeerden we ons in en gingen we plat. De temperatuur hier was een graad of 23, dus prima te doen.

Na 2 uurtjes besloten we naar ons hotel te gaan, want deze had een indoor zwembad met bubbelbad. Het zwembad stond in een soort overdekte schuur en was vreselijk ongezellig. De hottub had een enorm onaangename geur en na 10 minuten hielden we het voor gezien. We wilden namelijk geen huiduitslag krijgen. Op onze kamer zijn we gaan douchen. Zelfs voor mij was het nog een hele opgave op de shampoo uit mijn haar te krijgen. De straal was zó zacht dat het water al bijna verdampt was voor het mijn huid raakte. Na deze ervaring liepen we naar een klein winkeltje een eindje verderop. De plaats San Simeon is het officiële gedeelte waar we vanmiddag waren (3 huisjes) en ligt 8 minuutjes verderop. Het gedeelte waar wij waren, zaten 7 hotels en twee kleine winkeltjes en twee restaurantjes (afgezien van de restaurants van de hotels). Het eerste winkeltje was te vergelijken met een shop van een bezinepomp. Ze verkochten er motorolie, fleecetruien, frisdrank, snoepgoed, chips, wat voorverpakte broodjes, wijn etc. We besloten een fles te kopen en onze magneetcollectie aan te vullen. Aangezien we niet wilden uiteten vanavond, zochten we naar een broodje. Degene die ze hier hadden zagen er nogal vreemd uit en we besloten daarop het volgende winkeltje aan te doen. Mini-Mart heette het. Mini was geen overbodige toevoeging aan de winkelnaam. Deze was werkelijk nóg kleiner dan het vorige en het assortiment nóg minimalistischer. Afgezien van een paar souvenirs, chips en frisdrank, hadden ze hier niks. Terug naar het vorige winkeltje voor een broodje dus.

Hierna besloten we een biertje te drinken bij het restaurant naast ons hotel. Smaakte goed! We wilden namelijk de zonsondergang bekijken en waren nog wat vroeg. Na dit biertje, haalden we in onze kamer een vest, ons broodje en de fles wijn. Bij het strand was, boven, een bankje vrij. We ploften hier neer, trokken de fles open en aten ons broodje terwijl de zon onderging. Het was vrij fris (15 graden), maar het was het waard! De wijn was overigens niet te zuipen, maar dit geheel terzijde. Het broodje (kipkerrie) was, ondanks dat deze er vreemd uitzag, erg lekker. Rond 20.15 was de zon onder, hadden we het koud en liepen we terug naar de kamer. We wilden wat t.v. kijken. We deden deze aan en het leek alsof er sneeuw op de schotel lag. Je kon werkelijk niks zien, alleen strepen en ruis. We friemelden wat aan de snoeren maar dit had niet de juiste uitwerking. Het werd alleen maar erger. De rest van de avond hebben we dus zitten chagrijnen op bed. Nee hoor, uiteraard maakten we er maar het beste van en typten we ons verslag, deden een spelletje en gingen vroeg slapen. 

Hotel: Courtesy Inn, San Simeon
Gelopen: 5,9km
Gereden: 252 mijl (405km)