Dag 32 - Monterey

Vandaag werden we om half 8 wakker. Een vast ritueel van onze morgens is bubbelen in het bubbelbad. Dit hebben wij vanochtend maar niet gedaan, vanwege het smerige water. Het water rook alsof er iets mis was met de riolering. In plaats van bubbelen namen we een verfrissende douche. Hierna pakten we de koffers in, aten een banaan en laadden de koffers in de auto. Vandaag vervolgden wij onze route op de mooie Highway 1 naar Monterey, weer een vissersstadje. Voor de verandering kroop ik, Alfred, achter het stuur. De weg naar het vissersstadje ging over bergen, heuvels en steile kliffen. Het was werkelijk schitterend! Wat een mooie omgeving. Je kon hier trouwens niet harder rijden dan 40 km/h, omdat er veel bochten in de weg zaten. Daarnaast waren ze overal met de weg bezig. Wat ons enorm heeft verbaasd in Amerika dat ze extra banen lijken te creëren. Wanneer ze in Nederland met de weg bezig zijn, wordt dat aangegeven met elektronische borden, zodat je snelheid mindert. In Amerika staan mensen met een stopbord in the middle of nowhere. Heel bizar. Daarnaast creëren ze deze banen op de meeste gekke plekken. Zo zat er in Las Vegas een man bij het zwembad (je moest  hier door een poortje heen, welke je kon activeren met je hotelkaart), hij pakte deze aan, moest opstaan en hield hem tegen het scanapparaat. In San Diego zat een jongen bij de parkeergarage bij de slagboom. Naast de slagboom zat hij op een kruk en drukte het knopje voor je in, zodat je het niet zelf hoefde te doen. Het kaartje moest je wel zelf pakken overigens. Enfin, dit maakte het wel een leuke, spannende weg om op te rijden. Onderweg waren we een aantal keren gestopt om te genieten van het mooie uitzicht. Zo zijn we gestopt bij een enorme brug. Vanaf hier was het nog een half uurtje rijden naar Monterey.

Vandaag overnachten we in een Hilton Hotel. Een enorm complex van 342 appartementen! Helaas waren we te vroeg en konden we niet op onze kamer. Geen probleem, want dit gaf ons tijd om het plaatsje te bezoeken. Volgens de receptioniste van het hotel was Fisherman’s Wharf erg leuk om heen te gaan. Dit leek ons wel wat! Vlakbij de parkeerplaats was een groot gedeelte afgezet met hoge hekken. Binnen de hekken stonden meer dan honderd verschillende auto’s. Van sportauto’s tot oldtimers in allerlei kleuren. Later hoorden we dat er aankomende week een autoweek is. Als je van auto’s houdt, is dit natuurlijk erg leuk. Hier komen wij niet voor, dus we liepen verder naar de haven. Het had veel weg van de pier in San Francisco, maar minder toeristisch. Dit keer hadden we niet het gevoel in een attractiepark te zijn. Aan beide kanten van de pier zaten enorm veel visrestaurants. Voor deze restaurantjes stonden mensen hun vissoep aan te prijzen. Je kreeg een klein kopje om te proeven. Dit betekende dat wij niet hoefden te lunchen…😊 Het smaakte overheerlijk! De restaurantjes staan bekend om hun verse vis; geen straf! Aan het einde van de pier was een restaurantje waarin opnames gemaakt waren voor de serie Big Little Lies (met Reese Witherspoon en Nicole Kidman). Erg leuk om te zien! Leuk weetje is dat bijna alle opnames in Monterey zijn gemaakt. Dit is te begrijpen, want we zijn nu al verliefd op dit vissersstadje!
We besloten een drankje te doen, want de soep maakte ons dorstig. We gingen bij Crabby Jim’s aan de bar zitten om een cocktail te drinken. In San Diego hadden we voor het eerst een Margarita gedronken: zo lekker! Deze bestelden we bij de barjongen. Hij maakte niet zo vaak cocktails vertelde hij. Dit vonden wij geen probleem, want hij was niet zuinig met de drank… Hij zei dat er veel liefde in zat, dus dat het vast goed moest smaken. Hij had gelijk! Dat was de reden waarom we er nog eentje bestelden. Helaas werd deze gemaakt door een oudere vrouw, welke blijkbaar geen verstand van cocktails had. Hij smaakte een stuk minder dan de eerste. De barjongen vroeg later welke we beter vonden en dit keer hoefden we eens niet te liegen😉.

Na de cocktail reden we terug naar het hotel, welke op een steenworp afstand lag. We konden inchecken, maar onze eigenlijke kamer was nog niet klaar. Daarom kregen we een andere. Alle kamers hadden een balkon, maar de onze niet. Vonden we helemaal niet erg, want hierdoor was de kamer gigantisch! Twee grote tweepersoonsbedden staarden ons aan om besprongen te worden… Hier wachtten we even mee, want we wilden zwemmen. Het was inmiddels 15.15 en we waren toe aan verkoeling. Het zwembad was prachtig en omringt door paarse en roze bloemen. Er lagen maar twee mensen, dus we hadden keuze uit veel bedjes. Op de bedjes lag al een opgerolde handdoek klaar; ideaal! Het water was enorm schoon en het bubbelbad heerlijk! Twee en half uur lang genoten we van de zon en het water. De temperatuur hier in Monterey lag rond de 24 graden en was geweldig.

Na het zwembad een lekkere douche en schone kleren, reden we snel even naar de supermarkt want we moesten nog iets kopen. Terug bij de auto vroeg een vrouw aan ons waar we vandaan kwamen, want ze herkende ons accent. Ze vertelde dat ze jaren geleden in Amsterdam, Haarlem en nog wat Nederlandse plaatsen was geweest. Uiteraard was ze niet te beroerd om de superlatieven in de Engelse taal te ontwijken. Deze gingen van  ‘awesome’ naar ‘fantastic’ terug naar ‘amazing’. Ze vertelde dat ze in het Anne Frank huis was geweest en dat alles nog precies zo was als tijdens de oorlog. Geen souvenirs, geen wachtrijen niks. Ze vroeg of dit nu anders was. Ook vertelde ze dat ze op 70mijl van deze stad afwoonde. Meer dan een uur rijden op een plek waar niemand kwam. Er was geen internet en geen telefoonbereik. Ze vond het daar heerlijk zei ze want ze hield van rust en weinig mensen. Dit was echter niet te merken, want deze wandelende spraakwaterval vertelde maar door… Meerder onderwerpen passeerden de revue. Nadat we netjes hadden gezegd dat we nu echt weg moesten reden we terug naar ons hotel en liepen we terug[RV1]  naar de pier. Alfred wilde liever een Uber, maar Roy stond erop om te gaan wandelen. Een tochtje van 15 minuten. ’s Middags hadden we, bij de kreeftensoepproeverijen, bij verschillende restaurants een kaartje gekregen voor een gratis appetizer gekregen. We besloten om bij één van deze restaurantjes te gaan eten. Bij elk restaurants stond personeel buiten om wederom soepshots uit te delen en mensen op die manier over te halen om bij hen te komen eten. Daarnaast stonden een aantal gerechten, uiteraard met verse vis, buiten uitgestald op een tafel. De vliegen vonden dit blijkbaar ook een feestmaal. We liepen een restaurantje binnen en kregen als appetizer, gefrituurde inktvis; heerlijk en totaal niet taai! Daarnaast bestelden we allebei een gemixte visschotel. Terwijl we zaten te eten, kwamen er verschillende vissersboten terug met vers gevangen zalm en andere vissen. De eigenaar van het restaurant ging persoonlijk even checken of de vis goed was. Het duimgebaar maakte een goede indruk. Het schijnt dat elk restaurant hier, zijn eigen vissersboot heeft. De vis smaakte geweldig en de garnalen waren fenomenaal! Na het eten liepen we naar downtown om een drankje te doen. We belandden bij een wijnbar waar we een overheerlijke fles rosé bestelden. Downtown zag er werkelijk geweldig uit. Een brede straat met aan beide kanten bomen, waarin lampjes zaten. Voor de winkels kon je parkeren. Nu ruimden ze kramen op, die hier hadden gestaan voor een feestdag. Een straat zoals je deze veel ziet in t.v. series! We liepen hier wta doorheen en bekeken de winkels, welke inmiddels gesloten waren. Ook kwamen we een Rabobank tegen. De afgelopen dagen, hebben we deze in de allerkleinste dorpjes zien zitten. Compleet met logo, pinautomaat en waarschijnlijk ook randomreader.

Eenmaal terug in het hotel, na het nemen van Uber, genoten we van een afzakkertje en wat chips. Om 23.00 zijn we gaan slapen. Morgen moeten we de auto helaas weer inleveren en gaan we naar onze laatste stop: San Francisco!

Hotel: Hilton Garden Inn, Monterey
Gereden: 103 mijl (165km)
Gelopen: 8,9km