Dag 35 - SF - AMS - feitjes

Een beetje weemoedig werden Alfred en ik vanmorgen wakker. Het besef dat we, na 5 weken, deze reis moeten beëindigen viel toch wel een beetje zwaar. We namen een afscheidsdouche, genoten nog één keer van het uitzicht terwijl we douchten en liepen daarna richting een ontbijtgelegenheid een paar blokken verderop. Het was inmiddels ook tijd geworden om de koelbox, die we weken hebben meegezeuld, af te staan. Weggooien vonden we zonde en op een Facebookbericht (in de Amerika groep waar we lid van zijn) werd niet gereageerd. Ook hadden we nog 15 flesjes water over. We hielden zelf een paar flesjes en besloten om de rest, inclusief koelbox, weg te geven aan een dakloze. Als ziet wat de mensen allemaal hebben (of juist niet) kan deze vast wel van pas komen. Ook Alfred zijn schoenen zouden we niet meenemen naar huis. Deze gingen, samen met wat shirts, in de box. Er is vast wel een dakloze te vinden met maat 47. Bij een aantal tentjes, welke vakkundig op de stoep waren gepland, lieten we de box met inhoud achter. De man bedankte vriendelijk en wij vervolgende onze weg naar het ontbijtrestaurant. 

Het was een klein, krap ‘restaurantje’ en aan de aankleding was tijd noch geld besteed. Het keukentje was piepklein en hierin stonden 3 Aziatische vrouwen te werken. We bestelden Pancakes met vers fruit. Na dit genuttigd te hebben, liepen we terug naar ons hotel en pakten onze spullen bij elkaar. Binnen een half uur was dit klaar en rook de badkamer wederom naar knoflook. We checkten uit en liepen 25 minuten richting de Metro. Het kaartje kopen bleek weer lekker ingewikkeld, maar we werden geholpen door een man in een rolstoel. Nadat het gelukt was, drukte we hem onze laatste dollar in zijn hand en gingen met de roltrap naar beneden. De metro stond al klaar en voordat ik het wist, rende Alfred al vooruit. Na twee stops bleek dat we in de verkeerde metro zaten. We stapten uit en bekeken aandachtig de metrokaart. Het bleek dat op hetzelfde perron 4 verschillende lijnen stopten. Nadat we in de juiste waren gestapt, reden we in een half uurtje naar de airport.

Het inchecken ging snel. Voor de heenreis hadden we stoelen naast elkaar gereserveerd (uiteraard moesten we extra bijbetalen), voor de terugweg hadden we dit niet. We bleken niet naast, maar achter elkaar te zitten. Na een tijd wachten, mochten we boarden. Alfred bleek naast twee Hindoestaanse mensen te zitten, welke niet echt een prettige geur bij zich hadden. Naast mij, zaten een Franse vrouw en haar dochter. De dochter zat bij het raam en hing tegen haar moeder aan. De moeder was licht gezet en heeft contact tegen mij aangehangen. Niet prettig, maar ach. De tien uurtjes vlogen echter voorbij. Helaas zat slapen er niet in.

Op Schiphol werden we opgewacht door de ouders van Alfred; inclusief spandoek en ballon. Geweldig! Rond 15.00 uur waren we thuis. Dit voelde erg vreemd aan. Rond 20.00 uur, hielden we onze ogen niet meer open en zijn we heerlijk naar bed gegaan. De volgende ochtend (zondag), hebben we onze poezendochter opgehaald. We waren erg blij om haar weer te zien, helaas was niet geheel wederzijds😉. De dagen hierna keken we met enorm veel blijdschap en plezier terug op een prachtige reis!

We willen jullie, bekenden én onbekenden, enorm bedanken voor de leuke reacties! Mocht je deze reis nog gaan maken en heb je vragen, stuur dan even een mailtje: royveldkamp59@hotmail.com

Vandaag gelopen: 8,7km

Deze vakantie hebben we:
6006km gereden
349,9km gelopen
16km gestept
13km gefietst
10km geraft
460 flesjes water gekocht
en heel, héél erg genoten!

Dank! Alfred & Roy