Eindelijk zijn we vertrokken !

Onze reis naar Florida begon om 10u ’s morgens, met de auto naar Schiphol. Onze vlucht stond geprogrammeerd rond 15u. Goed op tijd kwamen we eraan. Bompa Ivo reed terug met onze auto. Alles verliep heel voorspoedig, zelfs flesjes water hoeven niet meer achtergelaten worden. Alle vloeistoffen, iPads, laptop mochten in de handbagage blijven zitten. Met een eenvoudige bodyscan kan je verder. Nog snel een Hollandse boterham en dan boarden. Om 14.15u zaten we al IN het vliegtuig. Uiteindelijk misten we 1 passagier, die zijn connectie met onze vlucht nog moest hebben. 5 minuten later was hij er, maar zo verspeelde de piloot het startslot op Schiphol. Dus het werd dan 15.30u voordat we opstegen.

De vlucht verliep heel goed, het eten was ok, de Baileys ook 😊 Op een gegeven moment ontstond er wat paniek enkele rijen achter ons. Door de intercom werd er omgeroepen of er passagiers waren met enige medische opleiding, echt zoals in de film. Iedereen moest blijven zitten, er lag een man bewusteloos in zijn stoel. Direct werd er hulp geboden door de crew, na enkele minuten kon de man dan toch zelf naar achter gaan, waar een noodbed was opgesteld. De man zag er echt niet goed uit, helemaal geel. Er is nog omgeroepen of iemand een insulinekit mee had. Daarna keerde de rust weer, onze ‘sandwich-maaltijd’ schoot er wel bij in. Veel hebben we niet gemist, denk ik.

We zijn op normaal uur in Orlando geland, het half uurtje halen ze er uit door sneller te vliegen, echt waar, piloot verteld. Ambulanciers/brandweermannen eerst aan boord, man met familie eerst van boord, daarna de rest. Tot nu toe ging alles heel vlotjes. Op naar de douane, vermits wij geen inwoners zijn, gaan wij naar de kant van ‘visitors’. Jongens toch, rijen staan daar aan te schuiven ... 1,5u heeft dit geduurd. Echt niet leuk, om tussen 1u en 2u ’s nachts daar te staan. Ze beginnen ons er wel al te kennen, vingerafdrukken waren niet nodig. Bij Mirte refereerde de douanebeambte zelfs naar foto’s van 2012. We zitten daar ‘in het systeem’ :-O

Ik voelde me wel ineens ‘in the USA’. De douanemannen komen gewoon recht uit de film (weeral), ofwel kiezen ze de acteurs heel goed uit, naar real life. Ze zijn groot, struis, hebben niet al te flatterende losse broeken aan en vooral heel comfy schoenen. Ze zien er streng, maar rechtvaardig uit. Zet ze een hoed op en het is ‘highway patrol’ of één of andere ranger in een park.

Bij Alamo werd het contract opgesteld voor onze huurauto, een SUV. Kies er maar 1 uit, had ik verstaan, maar dit vond ik wel heel raar. Uiteindelijk bleek dat ook zo, nadat we het nog eens gevraagd hadden. Het werd een witte Nissan Pathfinder, een boot van een SUV, vinden we. Bij de uitgang werd deze gescand en aan ons contract gekoppeld.

Dan naar ons hotel, via allemaal tolwegen. We hadden geen pasje, dachten we. Wij er elke keer braafjes af, om tol te betalen. 1,75$, na 5 minuten 2,25$, dan weer wat verder 1,25$ en toen 1$ alleen in munten te betalen, die we niet hadden. Eum, dit klopt niet, ging er toen toch wel een lichtje branden in de diepe nacht. Bleek dat je gewoon mag doorrijden, je huurauto heeft automatisch een pasje, natuurlijk gekoppeld aan je creditcard !

Om 5u Belgische tijd (hier 23u) kropen we in ons kingsize bed, in ons huisje in de Liki Tiki Village in Kissimee, Orlando, volledig uitgeput ...