Krokodillen spotten in de Everglades

Donderdag, 18 juli 2019

Gisteren opgestaan met 3 vervelende muggenbeten, dacht ik... In de loop van de dag, en van deze nacht, zijn de muggenbeten toch wel een kwallenbeet geworden. Heel raar, want het snorkelen hebben we dinsdagnamiddag gedaan, en de uitslag en jeuk is pas woensdagmorgen begonnen. Normaal is dat direct, gepaard met heel wat pijn, maar ik heb niets gevoeld toen. Na wat gegoogeld te hebben, is echt wel een kwallenbeet. Alhoewel we geen enkele kwal hebben gezien, toch geen Portugees oorlogsschip, googel dat maar eens. Brr. Maar er helpt eigenlijk niks, geen jeukstillende zalf voor insektenbeten, geen licht cortisonezalf, geen calendulazalf. We zijn deze morgen dan maar eerst een halve liter azijn gaan kopen. Voor tropische kwallen is dit nodig, het zuur neutraliseert het gif van de netelcellen. Dat brengt wel enige verlichting, soms is de brandende jeuk over, soms steekt hij weer de kop op. Morgen zijn de 1ste 48u over, ik hoop dat het waar is wat ze schrijven en dat het beter is.

Een 1ste stop bij het visitor center van het Big Cypress National Reserve. Dit is eigenlijk naastliggend park van de Everglades. Wij zien weinig verschil. Het enige dat je kan opmerken is dat de oorspronkelijke bewoners (Miccosukkee-indianen) mogen blijven wonen in een ‘national reserve. Je mag ook met swamp-buggy’s door de moerassen bv. Bij een ‘national park’ is het allemaal veel strikter. Er is een boardwalk bij het center, al een geluk, hoog en droog boven het grasveld met pooltje, want we zien zomaar 3 krokodillen zitten ! Ze blijven rustig liggen.

We rijden verder naar de airboat-tour die we hebben vestgelegd in Everglades-city. Was eigenlijk helemaal niet nodig om te reserveren. Het is hier niet druk. We zijn niet in het hoogseizoen, dat ligt rond kerstmis. Blijkbaar is het nu niet te vergelijken met die periode.

We zitten op de boot met kapitein Ronnie, hij geeft ook uitleg onderweg via de hoofdtelefoons. Veel kan je er niet uit maken, van zijn Amerikaans dialect. We vliegen als het ware door de mangrovetunnels en komen regelmatig aan bij een pool. Deze pools hebben redelijk vaste bewoners, lees krokodillen. Bij de 1ste pool is er Albert, een mannetje van 40 jaar, tussen de 2 en 3 meter lang. Hij kwam zo met zijn snuit boven, ogen juist boven het wateroppervlak, cool, zo een groot beest op een paar meter. Ook racoons (wasberen) huizen in de ondoordringbare mangrovebossen. Er zit er eentje op een tak, heel fluffy en mooi te wezen, maar dat wil niet zeggen dat deze aaibaar is 😉 We kennen er nog zo eentje :D. De rit duurt een uur, het is echt de moeite.