2 dagen Mt. Rainier

Door Walter - 06-08-2019 07:50

Zaterdag 3 augustus, Portland - Mount Rainier National Park

We starten de dag met ontbijt in de buurt van het hotel. Wetende dat je meestal veel krijgt, proberen we kleine hoeveelheden te bestellen. Dat is aardig gelukt. 

Daarna terug naar het hotel waar we de auto voor laten rijden door de Valet parking meneer. Hij wil ons zsm weg hebben, blijkbaar hebben ze het druk (we weten alleen niet waarmee). 

Eerste stop: shopping outlet voor wat koopjes. Walter heeft het lumineuze idee opgevat om de dames even “uit te laten”. We scoren bij Tommy Hillfigger, Levi’s en Adidas. Daarna door naar de Walmart. De koelbox is leeg en moet vol, want we gaan 2 dagen naar Mount Rainier National Park waar weinig winkels zijn en geen WiFi. We gaan offline...

Voorraad aangevuld, lunch ingeslagen voor 2 dagen. Volgende halte: Fort Vancouver, waar de eerste nederzettingen waren voordat de grote emigratiegolf van oost naar west startte. Er is een mooi park met picknick tafels, dus we zoeken een fijn schaduwplekje uit om de lunch te verorberen. Rondje door de nederzetting, alwaar het behoorlijk warm is. Daarna door naar tankstation, alwaar we de intentie hadden om de tank te vullen. Resultaat: niet helemaal gelukt. Met 3/4 tank komt het ook goed, zover is het niet meer en zoveel gaan we in het park ook weer niet rijden.

Nadat de navigatie ons bijna letterlijk het bos in gestuurd heeft, komen we om 18.15 uur aan bij het National Park Inn. Snel de tassen naar de kamer, om 18.45 uur is er een plekje vrij in het restaurant. Gezien de afstanden hebben we weinig keuze qua ontbijt en diner, dat moet bijna wel in het hotel. De winkel bij het hotel heeft wel wat, maar niks vers en vooral prullaria. 

Na het diner zitten we heerlijk op de veranda aan de voorzijde van het hotel met schitterend uitzicht op Mount Rainier zelf. Wat een joekel van een berg: 4392 meter. Sneeuw op de top. Kopje koffie erbij en een spelletje, we vermaken ons best. 

Zondag 4 augustus: Mount Rainier National Park.

We gaan ontbijten in het hotel en het wordt een ochtend om nooit te vergeten. Onze serveerster van dienst, Pia, is zo hilarisch dat we continu in een stuip liggen van het lachen. Zo roept ze elke keer als ze eraan komt: Corner! Alsof ze anders onder de voet gelopen wordt. Ze neemt de bestelling op en zegt dan: starvation will soon come to an end (uithongering is bijna over). De rekening noemt ze: het damage report. En, na elke zin zegt ze: ha-ha, heel droog en met een lage stem, alsof ze al jaren zware shag rookt. Kortom: na elke zin zeggen wij nu ook: ha-ha. Jenneke heeft de beste imitatie tot nu toe gedaan. Morgenochtend zal ze er weer zijn, wij gaan zeker vragen of we met haar op de foto mogen, onze Pi-ha-ha.

Nadat onze lachspieren weer onder controle zijn, gaan we op pad richting de Christine Falls. Een pittige wandeling omhoog over moeilijke paadjes van grote keien en boomwortels van ongeveer 3,3 km. 

Na de Christine Falls lopen we nog door naar de Comet Falls. Allebei indrukwekkend om te zien. 

Een flinke afdaling ook, door de lastige ondergrond. Daarna de lunch meer dan verdiend. We rijden door naar een paar andere mooie plekken, alleen zijn we niet de enigen die dat idee hebben. 

Bij de meeste plekken staat het al helemaal vol met auto’s. Dit is het drukste nationaal park tot nu toe. De route op zich is al indrukwekkend en af en toe is er nog een rustiger plekje waar we de auto toch even aan de kant zetten om rond te kijken. 

Walter en Jenneke doen nog een klein tochtje van een uur bij de Patriarch’s Grove.

Rond 18 uur komen we weer aan bij het hotel. We zitten nog weer even op de veranda met uitzicht en gaan daarna aan het eten. Het is ongekend druk, dus we moeten best even wachten. Na het eten nog een koffie en spelletje op de veranda en daarna bedtijd. Morgenochtend vervolgen we de reis richting San Juan Island.

Reacties

Riet de Groote 06-08-2019 09:54 {{button-59390}}

Ben heel benieuwd naar de foto met Pia! Wij hebben de Nederlandse Pia ... Die heeft een café-restaurant in Retranchement, West-Zeeuws-Vlaanderen. We noemen haar Hotlips, omdat ze altijd knalrode lipstick heeft, die ze bij de bovenlip over de grens heen smeert om ‘mooie’ boogjes te maken. Verder ziet ze er ook niet uit, vooral door de loeistrakke leggings, waarin alle (geslachts)vormen goed uitkomen en die echt niet meer kan in een horecabedrijf en op haar leeftijd. Zij laat na elke zin een heel hoog, hinnikend lachje horen: ‘hi hi hi hi hi hi.....’. Iedereen ligt in een deuk!
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan