Extreem

Donderdag - 1 augustus 2019 

’s Ochtends zouden Stijn en ik naar een adventure park waar we in bomen met hindernissen zouden klimmen en abseilen. Volgens de mevrouw op de camping was het tien minuten rijden, maar na een half uur rijden waren we nog steeds niks tegen gekomen. We besloten om terug te rijden om daarna richting Lake Louise te gaan. Hier zijn we acht jaar geleden ook met z’n vieren geweest en dat was echt prachtig.   

Papa heeft praktisch de hele roadtrip gereden, Stijn af en toe een stukje en ik een bijna niet noemenswaardig. Vandaag was ik eindelijk aan de beurt. Lekker een paar uur touren door de natuur die bestond uit extreem veel, extreem hoge en dichtbegroeide naaldbomen, extreem helder blauwe brede beken, extreem groene weides, extreem grote keien, extreem helder blauwe meren en extreem veel hoogteverschillen/bergen waar allemaal kleine watervalletjes vanaf stroomden. Tijdens de rit voelde ik me een hele stoere vrachtwagenchauffeuse in een echte Canadese truck. Ik miste alleen nog mijn neon gekleurde zonnebril met reflecterende glazen en een stoere baseball pet die ik dan achterstevoren op zou doen en het plaatje was compleet geweest.                  

Onderweg zijn we gestopt bij Skunk Cabbage trail om even de benen te strekken. Dit was een moeras met allemaal vogels, bloemen, waterplanten, een soort grote kikkervisjes en vlonders waar we overheen moesten lopen. De naam van het park is te wijten aan de Skunk Cabbage plant die in zijn bloeiperiode een vergelijkbare geur afgeeft als een stinkdier. Gelukkig was de bloeiperiode al geweest toen wij er waren.  

Onderweg raakte onze tank leeg en het lampje knipperde al. Na 160 kilometer geen tankstation tegen te zijn gekomen, kwamen we eindelijk één tegen in Golden. Gelukkig konden we de tank optijd vol tanken en hoefden we niet te lopen. Daar hebben we meteen lekkere koffietjes gehaald bij Tim Hortons. Kort na onze stop reden we de grens over van British Columbia naar Alberta en ook kwamen we in een nieuwe tijdszone terecht. Oftewel, nu lopen we niet negen maar acht uur achter vergeleken met Nederland. 

Na heel weer wat uren te hebben gereden, kwamen we aan in het dorpje Lake Louise. Het zijn heel wat kilometers die we ik de camper doorbrengen, maar het scheelt dat we onderweg veel meer kunnen zien in een camper dan wanneer je dit met een ander vervoersmiddel doet. We zien alleen maar mooie dingen en we ons blijven verbazen over de steeds mooier wordende omgeving. 

In Lake Louise gingen we meteen naar het meer Lake Louise. We kwamen een zwarte beer tussen de bloemen  tegen. Het was een prachtig gezicht. Bij Lake Louise hebben we een hike naar Mirror Lake en Lake Agnes gedaan. We hebben even goed onze benen getraind, want deze 4,6 kilometer tocht was stijl en had paden met veel rotsen (zoals op de foto te zien is). De meren waren prachtig blauw en onderweg hadden we hele mooie uitzichten, watervallen, bloemen en eekhoorns. We hebben genoeg kerstbomen gezien voor alle inwoners van Nederland voor deze kerst. Bij Lake Agnes zou een hutje zijn met wat drinken. Het hutje was er, maar het drinken niet. Ze waren al om 17:00 uur gesloten. Dus na een korte pauze zijn we terug naar beneden gelopen. Ik vond nog een alternatieve route. Hartstikke leuk, maar met nog meer rotsen.    

 Aangezien het al wat later was, wilden we ergens een hapje gaan eten. En dat deden we op een bijzondere plek, namelijk bij het Lake Louise Train Station restaurant waar we acht jaar geleden met z’n vieren aan de bar heerlijk hadden gegeten. Onderweg ernaar toe kwamen we weer een beer tegen. In het restaurant hebben we (net als acht jaar geleden) extreem lekkere buffalo ribs met YAM fries en rubarb/strawberry pie gegeten. Tijdens het eten reed er ook een trein langs. We hebben de wagonnetjes geteld en het waren er 128. Oftewel de trein zou tussen de 800 en 1000 meter zijn geweest.  

’s Avonds gingen we een camping opzoeken om water te tanken en om water te loodsen, zodat we daarna weer op een parkeerplek in de wildernis konden gaan staan, omdat dat eigenlijk wel heel goed was bevallen. ‘s Ochtends op een prachtig plekje wakker worden, terwijl we zelf onze wc en douche bij ons hebben. Toen we bij de camping waren zagen we veel plekjes die nog niet bezet waren. Wij als rebelse familie hebben daar onze camper neer gezet en gaan daar een lekker nachtje slapen. Deze avond hoefden we voor de laatste keer onze eethoek te verbouwen tot mijn bed (ik was gewisseld met Stijn), want morgen gaan we in Calgary logeren bij een neef van papa en zijn gezin (Mark, Heidi, Karsten, Nathan en Katelyn). Exciting!