Dag 15: Tofino

Ook vandaag begon de dag weer vroeg,  maar gelukkig niet zo vroeg als gisteren. De wekker ging vandaag om 7:30 uur, zodat we om 8:30 uur in de haven konden zijn voor de volgende Whale Watching tour. Snel even opgefrist en een ontbijtje klaar gemaakt (inclusief een reispil!). Vervolgens de tas ingepakt, we moesten ons namelijk warm aankleden vandaag. We namen dus een regenbroek, regenjas, muts, handschoenen en een sjaal mee. Waarom al die warme kleren? Omdat we in een open Zodiac de oceaan op gingen. Om 8.15 uur zaten we klaar in de camper voor een kort ritje.  

Het weer was wederom prima. Nog geen ochtend zonnetje maar dat mocht de pret niet drukken. Het was rond de 15 graden en wij waren er klaar voor! 

Eenmaal aangekomen bij de Whale Watching hing er een grote kalender achter de balie met de spots van de afgelopen weken. De vorige bezoekers hadden genoeg gezien onderweg, dus dat beloofde veel goeds. Vanzelfsprekend moesten er wat formaliteiten in orde worden gemaakt (voor als ons iets overkomt), maar daarna waren we er echt klaar voor.  We waren vandaag met zijn 8-en. Na een korte briefing kregen we onze “wetsuits”. Deze waren echter iets warmer en geavanceerder dan de wetsuits tijdens de raft. Eigenlijk mocht je het niet eens een wetsuit noemen, maar het leek meer op een waterbestendige overal. Jullie weten wel, wat ze in de koeienstal dragen, maar dan met een ingebouwd zwemvest én 10 keer zo warm. De rugzak met de sjaals, mutsen, handschoenen en regenpakken konden dus weer terug de camper in. De organisatie zorgde namelijk ook voor handschoenen, een muts en een zonnebril. 

Onze gids Jeff was er ook klaar voor. Ook hij gaf nog een korte introductie over de boot en de veiligheidsuitrusting. Verder gaf hij aan in het begin langs wat eilanden te varen en vervolgens op zoek te gaan naar de voedplaatsen van walvissen. Het eerste deel zou rustig zijn, echter op open water waren de golven vandaag 1 tot 2 meter hoog. Verder was het credo: hoe verder voorin de boot hoe meer klappen. Wij waren niet vies van een pittig tochtje dus kozen het 2 bankje voorin. Bovendien gaf dit onze wat oudere medereizigers de mogelijkheid achterin plaats te nemen. Rond 9:00 uur vertrokken we. Het water leek kalm en met zo’n 20 knopen per uur gingen we op pad. Onderweg begroetten ons een paar zeehonden met hun hoofdje boven water, super schattig. Aangekomen bij het eerste eilandje stopte Jeff de boot. Hij had een paar ‘harbour seals’ gespot. Wij niet, want ze hebben letterlijk de kleur van de rotsen waar ze op lagen. Deze zeehonden waren mooi, en gelukkig keek hij naar de camera! 

We vervolgden onze tocht en in de verte zagen we wat omhoog spuitend water. Dit gebied hier langs kust staat bekend om zijn grijze walvissen (wij wisten niet dat ze bestonden). De walvissen eten hier plankton van de bodem. Aangekomen bij de plek was het wachten tot ze boven kwamen.  Dit kan een tijdje duren en wel om de volgende reden: de walvissen zwemmen naar de bodem – vaak zo een 25 meter of dieper – om daar al het plankton van de bodem te schrapen. Omdat zij ook veel zand binnenkrijgen en deze walvissen geen tanden hebben (maar ‘borstels’ die als een soort zeef werken) moeten ze naar boven komen om te kunnen ‘eten’. Hoe ze dat doen? Eenmaal boven drukken ze alles (zand, water, enz.) met hun tong naar buiten en blijft de plankton zitten om op te eten. Ze krijgen hierbij ook heel veel zand in hun mond, echter hebben deze tanden geen walvissen maar een soort borstels die als zeef werken. Natuurlijk moeten ze ook boven komen om adem te halen. Grijze walvissen kunnen zo een 20 minuten onder water blijven om vervolgens maximaal 7 keer achter elkaar adem te komen halen voordat ze weer naar de bodem gaan. Wisten jullie dat de grijze walvis tot wel 13 meter lang kon worden en wel 80 jaar oud? Nee? Wij ook niet!

Na een paar minuten wachten kwamen de eerst 2 grijze walvissen boven. Prachtig om hun bewegingen te zien! Wel ontzettend moeilijk om foto’s te maken. Grijze walvissen hebben namelijk geen vinnen en ze komen dan ook in zijn geheel meteen boven. Bij de laatste keer adem halen komen de walvissen meestal met hun staart boven water om weer een diepe duik te kunnen nemen. Zo geschiedde een aantal keren: wat een prachtig fenomeen. 

Na een tijd kwam ook de grote, dichte boot van onze organisatie een kijkje nemen. Toen de twee walvissen opnieuw een duik besloten te nemen, gingen wij verder op pad. De golven waren inmiddels best wel hoog en de zee een stuk ruiger. Ik kan jullie voorspellen dat het zonder reispilletje echt niet goed was gegaan! Wij vonden het echter wel prima. De pakken waren lekker warm en de zon begon zelfs te schijnen. 

Na een tijdje spotten we weer wat omhoog spuitend water: weer walvissen! Dit keer waren er een stuk of 4 grijze walvissen bij elkaar. Jeff vertelde ons dat de meeste grijze walvissen migreren tussen Mexico en Alaska, afhankelijk van het aanbod van voedsel. Deze 4 leven ‘vast’ rond de kust van Canada en blijven hier het hele jaar door en worden al sinds de 70’er jaren in de gaten gehouden. Volgens Jeff hadden we hier dan ook te maken met ‘Black Jack’ en ‘White Dot’. Beide zijn rond respectievelijk 1975 en 1979 voor het eerst gespot en waren toen al volwassen. Moeten jullie eens nagaan hoe oude deze walvissen nu zijn! 

Na een stop van ongeveer 20 minuten was het – helaas – tijd om weer terug te gaan richting de haven. Onderweg zouden we uiteraard stoppen indien we ‘wildlife’ zouden spotten. Al gauw stopte Jeff de boot en keken we om ons heen. Wij zagen niet direct iets, totdat Jeff ons wees op een stuk zeewier. Tussen die zeewier zouden zeeotters moeten zitten. En ja hoor. Eenmaal dichterbij zagen we deze ‘chillers’ goed liggen. Ze liggen letterlijk op hun rug een beetje rond te kijken. Het zijn super schattige, en vooral grappig beesten. Helaas moesten we weer door. Jeff zou nog stoppen bij een spot waar vaak zeeleeuwen te zien zijn. En ja hoor: beet! Op een grote rots, midden in de oceaan lagen ze lekker te genieten van de zon. Ik denk wel een stuk of 50! Jeff vertelde ons dat de zeeleeuwen bij zonnig weer lekker gaan zonnebaden en als ze honger krijgen het water in gaan op zoek naar onder andere haring en zalm. Na deze stop was het echt tijd om terug te gaan naar de haven. We hadden nog een korte stop vlakbij ons eindpunt. Bovenin een boomtopje op een eilandje vlakbij Tofino spotte Jeff nog een arend. Wat een mooie afsluiter! 

Eenmaal terug in de haven bedankten we Jeff en leverden we onze warme pakken in. Daarna snel terug naar de camping. Na een goede en lekkere lunch besloten we om een strandwandeling te maken. Het weer werd steeds beter: strak blauwe lucht en een graad of 23. Na een wandeling van ongeveer een uur hebben we ons voor de camper – in de zon – geïnstalleerd om lekker een boek te lezen. Even ‘niets’ doen na al die dagen is ook wel lekker! De laatste wasjes hebben we net gedraaid en zo meteen is het tijd voor het diner. Morgen is het op naar onze laatste bestemming: Victoria. Hier zullen we 2 nachten blijven voordat we onze camper inleveren en zullen afsluiten in Vancouver.