Rondtoeren op Mauritius

Vandaag hadden we weer een chill dagje ingepland en zijn we naar 'Trou aux biches' gereden. In die paar dagen dat we hier zijn hebben we al gemerkt dat de prijs voor twee strandbedjes nogal uit een lopen. Van zo'n 500 MAU (€12,50) tot welgeteld 1000 MAU (€25). Nu zagen we ook weer twee bedjes onder zo'n mooie parasolletje van riet en zijn we daar gaan liggen. Deze bedjes bleken bij een beachclub te horen en als we daar wilde gaan liggen, dan moesten we eerst 1400 MAU (€35) betalen als entree en dan nog eens 1000 MAU voor de twee bedjes. In eerste instantie begrepen wij dat we dan onbeperkt mochten eten en drinken, maar dat klopte jammer genoeg niet helemaal.. We waren dus al €60 achter de wagen en dan hadden we alleen nog maar onze strandbedjes. Die hadden ze snel verdiend zullen we maar zeggen! We hebben hier wel de hele middag heerlijk gelegen en lagen toevallig naast Nederlanders die hier al 2 jaar wonen. Na het weggeven van mijn uitgelezen Flair kregen we van hun nog wat restauranttips en zo kwamen we vanavond in 'Banana Beach Bar' terecht waar live muziek werd gespeeld. Al met al een gezellige avond, ware het niet dat Jeroen weer dik de vloer met me aan heeft geveegd toen we nog wat spelletjes deden.. 

Na mezelf in slaap te hebben gehuild zijn we de volgende dag naar de hoofdstad van Mauritius gereden: 'Port Louis'. Hier zou voornamelijk een grote shoppingmall zijn én de 'Central Market' waar de plaatstelijke bevolking al zijn groenten en fruit inslaat. Een grote shoppingmall was het zeker, maar met heel weinig sfeer. Ik werd ook nog eens hoofdschuddend nagekeken door een man in een korte broek die naast zijn vrouw liep. Die was helemaal gesluierd in een Nikab, terwijl ik in mijn knalgele rok over straat liep.. Nadat Jeroen zijn vest gescoord had (zijn andere miste opeens de rits?) liep hij als een echte reisleider in één keer naar de 'Central Market'. Dit was echt een beleving om te zien en mee te maken. Vanuit alle kanten werd er naar je geschreeuwd en dealtjes werden met elkaar gesloten. Het zag er allemaal vers uit en het was heel kleurrijk om te zien. Ik werd er gewoon helemaal vrolijk van haha! Na onze ogen hier uit te hebben gekeken, hadden we het eigenlijk wel gehad. We zijn lekker terug gereden naar het hotel en zijn naar het strandje voor ons hotel gegaan: 'Pereybere'. Die avond hebben we het rustig aan gedaan en zijn we vroeg naar bed gegaan, aangezien we de volgende dag 'Le Morne' gingen beklimmen!

Onze wekker ging dan ook 'vroeg' voor vakantiebegrippen. Om 7.00u stonden we naast ons bed. Aangezien het nog een stukje rijden was en we het laatste stukje weer over hele hobbelige zandweggetjes moesten om bij de berg te komen, waren we er pas om 10.30u. Als je de berg gaat beklimmen, moet je je in- en uitschrijven in een soort boek en er zit dan ook mevrouw bij het hek om te controleren of iedereen dit daadwerkelijk doet. Ik moest natuurlijk eerst nog plassen en gezien de omgeving vroeg ik al met een vleugje angst aan de mevrouw of er ergens een toilet was. Tot mijn grote opluchting knikte ze hard van 'Ja' en liep ze met me mee naar een gebouwtje. Ze opende de deur en daar ging mijn gevoel van opluchting.. Het was dan wel een WC-pot, maar zonder bril, zonder WC-papier EN ZONDER SLOT. Jeroen was nog bij de auto en voor de WC stonden zo'n 5 mannetjes die aan het werk waren. Na mezelf streng toe te hebben gesproken, had ik mezelf ervan overtuigd dat dit dat ene moment is waarvoor ik al die uren, met honderden squats, in de sportschool doorbreng. Terwijl ik dus met één hand de deur probeerde dicht te houden, zette ik al mijn spieren aan het werk met een goed resultaat als gevolg. Daarna was ik ook nog eens heel blij met mijn desinfect haha! Nadat we onszelf hadden ingeschreven (10.35u) gingen we de berg op. Het eerste stuk was op zich een makkelijk beloopbaar pad. Je liep wel continue omhoog en hier en daar had het wat steile stukken (dacht ik toen nog..) waardoor je kuiten lekker begonnen te branden, maar nadat we een vrouw met een baby op haar rug tegenkwamen, mochten we van onszelf niet meer klagen haha!

Na zo'n 40 minuten kwamen we aan bij het eerste uitkijkpunt en daar stond een groot bord met allerlei waarschuwingen als je het volgende stuk ook nog omhoog zou gaan. Je moest een ervaren klimmer zijn, genoeg drinken bij je hebben, kinderen mochten niet verder en uiteraard allemaal op eigen risico. Na een korte eet- en drinkpauze gingen we natuurlijk verder, want we wilden dat mooie uitzicht zien vanaf het hoogste punt van de berg! We kwamen het ene naar het andere steile stuk tegen en op een gegeven moment moest je jezelf echt aan de rotsuitstulpingen omhoog trekken om weer wat verder te komen. Op het meest steile punt zei ik nog tegen Jeroen dat als mijn moeder dit zou zien, ze me meteen van die berg af zou trekken en me zou vragen wat ik in hemelsnaam aan het doen ben. Maargoed, na je 18de mag je zelf weten of je je te pletter laat vallen van een rots en gingen we dus stug door omhoog. 'Leuke' sidenote: Vroeger beklommen heel veel slaven deze berg om zich daadwerkelijk te pletter te laten vallen vanaf het hoogste punt. Daar staat dan ook een groot kruis als gedenkteken voor al deze slaven. Gezien de steile rotsen dachten we keer op keer dat we nu niet meer verder omhoog konden, maar we waren het gedenkteken nog steeds niet tegen gekomen, dus gingen we maar weer op zoek naar de meest 'makkelijke' routes om toch nog een stukje hoger te komen. Uiteindelijk stonden we na 1u15m op het hoogste punt en het uitzicht was echt adembenemend. Je ziet een soort waterval in het water door de verschillende kleuren blauw. We bleven even zitten om van het uitzicht te genieten en ondertussen onze lunch op te eten. Daarna begon onze tocht weer naar beneden en dit was nog een stukje pittiger dan omhoog.. Je hebt namelijk af en toe geen idee waar je je voeten neer zet en moet je dus maar een beetje voelen of je stevig genoeg staat om de volgende stap weer te zetten. Gelukkig zijn we zonder kleerscheuren weer beneden gekomen en schreven we ons om 13.42u weer uit in het grote logboek. We zijn doorgereden naar het strand waar we zo stijf als een plank uit te auto stapten om vervolgens weer even lekker te chillen bij het water. Om het woon- werkverkeer te omzeilen zijn we nog op het terras gaan zitten met een drankje en pas rond 17.45u weer naar ons hotel gereden. Dit keer zonder file, waardoor we nog vrij op tijd terug waren bij het hotel. Na een hoognodige douche zijn we uit eten gegaan bij 'Poivrier', een heel leuk tentje met een soort binnentuin. Heel romantisch ;)

Aangezien het beklimmen van 'Le Morne' voor ons wel weer actief genoeg was, hebben we de volgende dag vrij weinig gedaan. We hebben lekker op het strand gelegen en zijn nog even door 'Grand Baie' gelopen, maar dat was het dan ook wel. Straks gaan we nog voor de laatste keer uit eten op Mauritius, want morgen vliegen we alweer door naar Johannesburg voor ons volgende avontuur!