Area 51 en the city that never sleeps

woensdag 07 augustus 2019, Mono County, Verenigde Staten

Een vroege start vandaag, want we hebben een lange rit voor de boeg naar Las Vegas van ongeveer 550 km. Na het ontbijt koppelen we dan ook snel af en we gaan op weg. De route voert ons in eerste instantie langs de zuidkant van Mono Lake, dus zo zien we dit meer ook nog mooi vanaf deze kant.

Langzamerhand wordt het landschap steeds schraler. We zien nog de rook van een bosbrand, maar dit is gelukkig een controled fire. Er staan dan ook borden langs de kant van de weg dat er niet gerapporteerd hoeft te worden.

Aangezien de benzineprijzen in Lee Vining erg hoog zijn, gokken gokken we op tanken wat verder op de route in Bishop. Dat hadden we beter niet kunnen doen, want daar was het nóg erger ($ 4,80 per gallon). Nou ja, niets aan te doen.

Na het tanken en een kop koffie vervolgen we onze route. En, we vervallen in herhaling, maar wat heeft Amerika toch een prachtige natuur! De weidsheid van het landschap is adembenemend. We verlaten Californië en rijden de staat Nevada in. Het begrip 'in the middle of nowhere' is hier waarschijnlijk ontstaan. Kaarsrechte wegen door een glooiend landschap. Maar zelfs in dit afgelegen gebied wordt iedere (flauwe) bocht nog duidelijk aangegeven.

Marjolijn neemt 's middags ook voor het eerst plaats achter het stuur van de RV, nu het ingewikkeldste navigeren achter de rug is. Vanaf dat moment is het bijna letterlijk één rechte weg naar de eindbestemming van vandaag.

's Middags hebben we nog een korte tussenstop bij een plek die wel heel typerend is voor deze omgeving. Het 'Area 51 Alien Center'. Met een knipoog naar het testgebied van de US Government dat daar in de buurt ligt en de vele UFO spotters die daar op af komen.

Tegen het eind van de middag naderen we Las Vegas en heeft Alex het stuur weer overgenomen, zodat Marjolijn kan navigeren (een taakverdeling die ons allebei goed bevalt). Ondertussen regent het! Dat was natuurlijk niet de afspraak!

Marjolijn loodst ons (op de één of andere manier) langs de files die richting downtown Las Vegas staan en navigeert ons campertje over wegen met soms 6 rijstroken perfect naar onze bestemming. Zo arriveren we toch redelijk vlot bij Circus Circus RV Park.

In de stromende regen en met onweer checken we in. Bijkomend voordeel is wel dat de temperatuur gezakt is van 40 graden naar bijna 30 graden. Even later houdt de regen op en vertrekken we richting De Strip. De afstanden zijn te groot om alles te lopen, dus we bestellen een Uber naar het Bellagio Hotel. Deze staat binnen 1 minuut voor onze neus en zet ons in een minuutje10 af op de bestelde locatie. Super systeem!

De drukte op De Strip overweldigt ons nogal, zeker na de relatieve rust van de afgelopen dagen in de natuur.

Aangezien het al aan het begin van de avond is, zoeken we eerst een plek om wat te eten. Bij binnenkomst in het Planet Hollywood Casino valt onze blik op het Planet Hollywood Planet Café, de prijzen vallen ons mee voor Vegas-begrippen en we hoeven niet te wachten op een tafeltje. Elisa bestelt spaghetti & meatballs, voor de rest van ons valt de keus op een hamburger.

We hebben er heerlijk gegeten en we konden op deze manier 'rustig' de ambiance op ons laten inwerken. Het lijkt er namelijk op dat men in Las Vegas bang is dat we ons vervelen. Overal muziek, liefst drie verschillende songs door elkaar heen met een (te) hoog volume. En dat tussen de gokgeluiden door. En als dat nog niet genoeg is, ook op elke zoveel meter televisieschermen. De wanden van het restaurant waren ook bekleed met foto's van meer of mindere beroemdheden die Planet Hollywood hadden bezocht. Ook valt het ons alle vier op dat er hier ontzettend veel gerookt wordt in de casino's.

Na het eten sloten we ons aan bij alle andere toeristen die de fonteinenshow van het Bellagio willen zien. We kunnen zowaar een plekje bijna middenvoor bemachtigen. Tijdens het wachten verwonderen we ons over de showgirls en andere kleurrijke types die langslopen en toeristen proberen over te halen met hen op de foto te gaan.

De show duurt uiteindelijk een minuut of vijf en is het nummer Singing in the Rain van Gene Kelly. Heel mooi! Ook buiten trouwens weer overal muziek en lichtshows. Je weet bijna niet meer waar je moet kijken.

Elisa en Jasper willen uiteraard nog heel graag iets van een tastbare herinnering aan Las Vegas. Deze verkrijgen ze uiteindelijk bij een huge candystore (It's Sugar). Elisa een thermosfles met glitters en Jasper een leuk blik dat hij zelf mocht vullen met allerlei typisch Amerikaans snoep.

We lopen als laatste nog naar het Venetian, maar helaas voeren er geen gondels meer door de canals. Blijkbaar sluit die attractie wel 's avonds in 'the city that never sleeps'. Een Uber-taxi zet ons daarna weer keurig af voor de ingang van het RV-park. Deze ritjes kosten ons uiteindelijk minder dan de helft van wat de HOHO-bus ons zou hebben gekost.

De koek is bij ons allemaal wel op dus we bereiden ons voor op een broeierig warme nacht. Heel veel meer afkoelen dan tot een graadje of 28 doet het die nacht namelijk niet.