Betrapt, gebroken en een terugblik
Door Familie Borst - 08-09-2019 16:24dinsdag 27 augustus 2019, Salt Lake City, Verenigde Staten
Deze dinsdagmorgen in Salt Lake City worden we bruut wakker
gemaakt door de wekker op een veel te vroeg tijdstip met de
teleurstellende gedachte dat de reis nu echt ten einde is gekomen.
Alhoewel het ook altijd weer fijn is om thuis te komen, zijn die
vier weken voor ons veel te snel voorbij gevlogen.
Na het hotelontbijt melden we ons netjes op tijd (6h50) bij de
shuttle van het hotel, die ons naar het vliegveld zal brengen.
Tussen hotel en vliegveld verbazen we ons toch weer over de
hoeveelheid ‘homeless people’, die ook beginnen aan een nieuwe
(maar uitzichtloze?) dag. Evengoed een trieste situatie in veel
Amerikaanse steden.
Op het vliegveld worden we netjes voor de deur van de juiste
terminal afgezet. Als eerste kopen we vier nekkussentjes om straks
de nachtvlucht naar huis beter te doorstaan. Er staan geen
rijen voor de incheckbalie, dus de bagage is snel afgegeven.
Bij de douane worden we betrapt!
Stom, stom, stom, we hebben een potje Yosemite-honing in de
handbagage ingepakt. Dit potje overschrijdt de hoeveelheid
vloeistof/paste die toegestaan is in de handbagage…… Jammer, maar
helaas, die mogen we hier achterlaten. Met de iets lichter
geworden handbagage nestelen we ons bij de gate voor het vliegtuig
naar Dallas, waar we over zullen stappen op het vliegtuig naar
Amsterdam.
Al snel blijkt dat veel vliegtuigen van en naar Dallas vertraging
hebben opgelopen door het slechte weer rond Dallas. Ook ons
vliegtuig is slachtoffer geworden van de storm, het onweer en de
regen daar. Dankzij de vertraging van anderhalf uur, die we
afwachten op onze stoel bij de gate, hebben we wel het reisverslag
van gisteren kunnen schrijven en onze drang naar koffie kunnen
stillen.
Tijdens de vlucht dreigt het geschud en getril een paar keer
heftige turbulentie aan te kondigen, waar via de intercom al voor
gewaarschuwd was. Uiteindelijk valt het mee met de turbulentie en
landen we een paar uur later in Dallas.
Op vliegveld Dallas Fort Worth denken we bij aankomst – ondanks de
vertraging – ruim de tijd te hebben voor de overstap. We begeven
ons met de Skylink (zoals het “vliegveldtreintje” op deze
luchthaven heet) naar de andere terminal voor onze volgende
vlucht. We lopen eerst naar de gate, waar vandaan onze vlucht
zal vertrekken, om daar een lunchbroodje te kopen. We verwachten
nog meer dan een uur de tijd te hebben, als we door de speaker
horen dat we over 9 minuten moeten boarden…….. Huh? Wat? Hebben we
dat goed gehoord? Kan toch niet? Dan realiseert Marjolijn zich dat
we in een andere tijdzone zitten…. Oh ja, dat is waar ook. We zijn
alweer een uurtje opgeschoven op de wereldbol. Dat betekent snel
het broodje opeten, maar ook minder lang wachten tot we aan boord
kunnen. Dat is dan weer het voordeel!
We staan nu met onze voeten op Texaanse bodem. Voor de statistieken
noteren we nog een staat, alhoewel het eigenlijk geen naam mag
hebben.
Uiteindelijk krijgen we het gewonnen uurtje ruimschoots “terug”
door de vertraging van 2 uur die alsnog volgt. Het slechte weer
eerder vanmorgen heeft nog steeds zijn invloed. Het vliegtuig was
later aangekomen, waarna ook schoonmaken en securitycheck de nodige
tijd kosten. Tevens draagt ook de vertraging bij de catering extra
bij aan het uitstel van het vertrek.
De extra tijd in Dallas die wij cadeau krijgen, biedt ons de
gelegenheid om het reisverslag van gisteren te publiceren tussen
het Nederlandse geleuter door om ons heen. Het is duidelijk dat
deze vlucht naar Amsterdam gaat en dat de vakantie voor veel
Nederlanders er op zit. Dallas blijkt een populair overstappunt te
zijn voor landgenoten die in Midden-Amerika op vakantie zijn
geweest. We zien aan sombrero’s dat sommigen in Mexico zijn geweest
en we horen anderen ervaringen uitwisselen over Costa Rica en
Guatemala.
Aan boord van het vliegtuig blijkt dat alle mededelingen niet
alleen in het Engels worden omgeroepen, maar ook in het Vlaams
dankzij de Belgische piloot: “één hele goede na-middag beste
mensen…..blijft u alstublieft in uw zetel zitten…..”.
Eénmaal onderweg tijdens deze nachtvlucht naar Amsterdam valt het
ons op dat Boeing 777 veel herrie produceert. Dit toestel lijkt
veel lawaaieriger dan het toestel op de heenweg, een Airbus
380.
Ondanks dat we fijne plekken hebben, namelijk twee twins achterin
het vliegtuig (twee stoelen tussen raam en gangpad), slapen we
helaas geen van alle noemenswaardig. Redelijk gebroken komen we aan
’s ochtends op woensdag 28 augustus rond 10h00 op Schiphol.
Na 20 minuten schuifelen in de rij bij de douane kunnen we snel
onze bagage van de band vissen. Alex & Marjolijn kopen een kop
koffie en een lekker broodje met knapperige (!) korst, aangezien
het American-Airlines-ontbijt in het vliegtuig heel karig was. Dit
bestond uit niet meer dan een mini bakje yoghurt met een zakje
zangzaad (gemende noten) en een vijgenreepje.
Vervolgens zijn we na 3 minuten lopen bij de balie van ‘P6 Valet
Parking’ en nog 3 minuten later laden we de spullen in onze eigen
auto en stappen in. Oh ja, geen automaat, even
schakelen… File-loos en zonder gerammel zoeven we naar huis
zonder ons druk te maken om hobbeltjes in de weg. Wat een stilte
hier aan boord; ook Elisa en Jasper horen we niet meer…zzzz....
Rond het middaguur zijn we weer thuis. We genieten allemaal van
onze eigen douche, die voor iedereen hoog genoeg is om onder te
staan, yeeeaaahhh. Terwijl de wasmachine begint aan z’n
noodzakelijke marathon, gaan wij ons best doen om wakker te blijven
tot vanavond om zo snel mogelijk weer het Nederlandse ritme op te
pakken. Drie van de vier kunnen niet wakker blijven…
Enkele statistiekjes op een rij:
- 28 nachten weg, waarvan
- 24 nachten camper
- 3 hotelnachten
- 1 (korte) nacht in het vliegtuig
- Minder dan 5000 km gereden, namelijk 4999,6 km.
- De camper heeft 1 : 3,8 (liter : kilometer) gereden. Geen slechte score als je bedenkt dat het verbruik van zo’n Amerikaanse camper normaal tussen de 1:3 en 1:4 zit.
- In 9 staten zijn we geweest, waarvan 8 met de camper. We hebben 6 staten echt bezocht met minimaal één overnachting en 3 staten even “aangetikt”.
- We hebben 4 excursies vooraf geboekt en helaas 2 ter plekke moeten annuleren.
- Laagste temperatuur: bijna vriespunt ’s nachts in Yellowstone
- Hoogste temperatuur: bijna 40 graden in Page en Arches
- De reis hebben we vastgelegd in meer dan 7 duizend foto’s
Wij kijken terug op een geweldige reis, die we samen met z’n vieren
hebben gemaakt. Veel gezien, veel beleefd en veel gelachen.
Het mooiste park? Dat is moeilijk kiezen, maar we neigen alle vier
naar Yellowstone. Daarmee doen we Yosemite, Zion, Bryce en Arches
eigenlijk te kort. Voor deze parken willen we graag nog een keer
terugkomen.
De grootste verrassing voor ons was dat het ons gelukt is om van
iedere dag een reisverslag te publiceren. Dank voor de vele leuke
en motiverende reacties die we kregen op de reisverslagen (ook via
WhatsApp). Dat stimuleerde ons om vol te houden en ons best te doen
op een leuk verhaaltje.
Een rondreis met de camper is ons heel goed bevallen. Het is een
geweldige manier van reizen. Onderweg heb je al je spullen bij je,
dus tussendoor een koffiepauze of lekker picknicken kan altijd. De
bedden in onze camper sliepen prima. Maar bovenal, je kan gaan
slapen en wakker worden op de mooiste plekjes midden in de
nationale parken!
Wat een beetje tegenviel was dat de camper met 55.000 mijl op de
teller veel ouder aanvoelde dan deze in werkelijkheid was. De
camper was van begin 2018, maar het voelde allemaal niet heel
degelijk. We zijn getrakteerd op diverse kleine gebreken. Tijdens
het rijden was vooral het gerammel, gepiep en gekraak wat
jammerlijk. Het dieptepunt was dat de luifel werd aangereden door
een boom en het feit dat Alex moest klussen om lekkages op te
lossen.
Daarbij weten we nu ook dat in Amerika boodschappen bij de
supermarkt niet goedkoop zijn en dat boodschappen doen iedere keer
weer veel tijd kost.
Deze minpuntjes vallen echter volledig in het niet bij alle mooie
en leuke ervaringen!
Een volgende keer zullen we er waarschijnlijk voor kiezen om op
meer plekken een dagje langer te verblijven, wat iets meer rust zal
geven. Maar terugkijkend op deze reis zouden we niet weten waar we
langer hadden moeten staan zonder bestemmingen over te slaan…..en
we hadden geen bestemming willen missen van deze reis.