Algonquin Park

Om te voorkomen dat we alleen maar rijden, gaan we maar een klein stukje het Algonquin Park in. We gaan voor de Whiskey Trail, een korte wandeling langs een riviertje. Vlak voor de parkeerplaats stuiten we op een bord waarvan de betekenis voor meerdere uitleggen vatbaar is. Mogen we hier nu wel of niet parkeren met een camper. het leidt ertoe dat we de wandeling in gestrekte draf doen om maar zo snel  mogelijk weer te kunnen vertrekken, voor het geval dat... Er staat 1 1/2 uur voor, wij redden het in een half uur! Achteraf blijkt het bord een waarschuwing te zijn dat de plek misschien te klein is om te keren als je er met een camper in rijdt. Weer wat geleerd.

Verderop in het park komen we terecht bij het Algonquin Art center, mooi om te zien. Ze proberen er kunst en natuur met elkaar te verbinden. In Dwight, vlakbij de camping is een mooie plek om van de zon te genieten.

Terug op de camping blijken de buren te vluchten voor het onweer en de regen die verwacht wordt. Ze laten hun vuurtje voor ons branden. Daar maken we dankbaar gebruik van, het scheelt nogal wat rondvliegende stekende mosquitos!
 

De volgende dag gaan we opnieuw voor een trail in het park, maar de regen komt met bakken uit de lucht. In een droge bui wandelen we de Beaver Pond. De trail doet zijn naam eer aan want halverwege is een hele grote Beverdam te zien. Zo groot dat een nieuw meertje is ontstaan waar de beverpopulatie zich schijnt op te houden. Ze laten zich uiteraard niet zien. In het visiteurs center dat we daarna bezoeken zien we welke dieren er allemaal in het park leven. Het is het leefgebied van zwarte ben, elanden en wolven. Ook die laten zich niet zien, maar dat lijkt me niet heel erg!

We rijden door en komen in Pembroke, een onverwacht leuk dorpje met overal mooie muurschilderingen en een leuk haventje. De camping voor vanavond is even verder aan een zwemmeertje. De lucht is inmiddels weer strak blauw dus daar maken we dankbaar gebruik van. Voor de rest zijn we blij hier maar één nacht te blijven.