Even doorbijten!

We hebben vanaf Percé het schiereiland Gaspésie achterin ons gelaten en daarmee ook Quebec. Vooraf wisten we al dat het komende stuk het minst leuk zou worden, even lange afstanden overbruggen. Op weg naar de eerste tussenstop gaan we naar een nagebouwd vissersdorp, een soort Zuiderzeemuseum. Leuk om te zien.
 

De route langs de kust is wel langer, maar mooier om te rijden. Richmond halverwege blijkt een leuk plaatsje. Na ruim 300 kilometer bereiken we de camping in Cambellton. Een supervriendelijke ontvangst maar een plek waar we niet passen. Dat wordt soepeltjes opgelost. Het terrein is prima, de WiFi uitstekend maar het sanitair om te huilen! Brandschoon, maar ongelooflijk gedateerd en alles te klein. Jammer!

De tweede reisdag is echt boksaai. We rijden een klein stukje kust maar steken dan binnendoor over een héél lange rechte weg met links en rechts alleen maar bomen. Daarbij is het ook al de hele dag troosteloos weer, bewolkt en steeds miezer of een dikke bui. Onderweg zijn we ergens een tijdzone gepasseerd en is het plotseling een uur later. Bizar! Als er eindelijk een eind komt aan de weg, wordt het leuker. Aan de kust ligt het Irving Eco Centre. Het is een 12 kilometer lang 'fluisterend' duin, la Dune de Bouctouche, waar een vlonder op palen is gebouwd om te wandelen. Het duin is, uiteraard, bedoeld om de achterliggende baai te beschermen. Terug over het strand met harde wind, waarschijnlijk hebben we daarom het duin niet horen fluisteren..  Wel heerlijk uitgewaaid voor het laatste stukje naar Shediac, waar de camping weliswaar geen WiFi heeft, maar wel een heerlijke douche. Het is maar waar je in investeert.