Icefield parkway

Vrijdag 10 juni

Na een radio stilte van een paar dagen, geen internet of Wifi, voor enkele een zegen, voor andere een beproeving, nu dan toch weer een verhaaltje vanuit een regenachtig Banff, Canada…………

Na heerlijk gedoucht te hebben, en alles weer afgekoppeld, gaan we op weg richting Mount Robson Visitor Centre. Het is een lange rechte weg, maar met weer veel werkzaamheden langs de weg. 

Het weer is goed en we kunnen dus de Rocky Mountains goed zien. Ook is op een gegeven moment Mount Robson tussen alle andere bergen goed te zien.

We maken nog een stop bij de “Rearguard Falls”. De Fraser rivier valt hier met geweld naar beneden en gaat een bocht om. Dit alles is vanaf een plateau, die iets boven de waterval hangt, goed te zien. Om zo dicht bij te staan voel je letterlijk het geweld van al dat water. We komen ook hier alle zes even ter samen, om (wederom) een groepfoto te maken, en een totaal niet geregisseerd en volledig willekeurig filmpje te maken.

Daarna rijden we gezamenlijk naar het visitor centre om de nodige informatie te vergaren over de komende kilometers over de Icefield Parkway 93 (230 kilometer).

Na het visitor centre, toppen we nog bij de “Overlanders Falls” een wandeling van 3 kwartier (volgens de bordjes) maar dat was voor ons, reeds “ervaren wandelaars” in 20 minuten gedaan. Een, wederom, mooie waterval, maar het lijkt of we al wat verwend zijn, omdat we allen iets hadden van… Tja,…waterval.

We rijden door naar Jasper. 

Voordat we de camping opzoeken moet ook de camper van weer wat brandstof worden voorzien. Gelukkig zijn de benzine prijzen in Alberta iets goedkoper dan in Britisch Colombia, maar toch weer een aardig bedrag, wat zo de tank in verdwijnt. 

We rijden nu naar de Whistler Campground, waar we 6 jaar geleden ook gestaan hebben in een dicht dennenbos. Nu is het een grote open vlakte met hier en daar nog een boompje. Door een kevertje (Pine Beatle) zijn heel veel dennenbomen aangetast en moeten ze vernietigd worden, zo ook hier op Whistler Campground. Ze hebben van de nood een deugd gemaakt, en gelijk alles goed aangepakt, Receptie gebouw, toilet gebouwen en natuurlijk nieuwe aanplant.

Door het nu nog kaal is, hebben we prachtig uitzicht op de bergen rond ons.

Een verbod van open vuur op de camping, betekend dat de “geplande” BBQ niet door kan gaan, vlees dus de vriezer in, bellen een taxi en gaan een hamburgertje halen in Jasper.

Op weg naar de stad komen we 2 grizzly beren, “Bear Count” staat op 4

We laten ons de burgers lekker smaken. 

Terug richting de camping, wederom beren op de weg….zijn het de zelfde????

Wij houden de “Bear Count” nu op 5

Zaterdag 11 juni

Het weer is helder. De piek, waar de Sky Train naar toe gaat, is goed te zien.

Dus iedereen, behalve Rene (die een beetje last van hoogte vrees heeft) gaan naar boven. Vanuit de gondel een prachtig uitzicht over Jasper en de wijde omgeving. Zelfs de camping is goed te onderscheiden. Boven aangekomen wordt er een wandeling gemaakt van ander half uur. In het begin koud en sneeuw, maar na een tijdje werd het er zelfs warm.

Ondertussen beneden op de camping kampt Rene met een ander probleem. De “waterheater” doet het niet meer, dus geen warm water.

Canadream gebeld en die schakelt door met een monteur. Door de telefoon wat instructies om te kijken of het probleem opgelost kan worden, maar helaas. Er moet echt een monteur bij komen. Dat zal vandaag niet meer lukken en ook de komende dagen, als we in Rampart Creek zijn en onderweg op de Icefield Parkway, zal er geen bereik zijn.

Dus dan maar even in het douchegebouw op de camping douchen.

Nadat de zes weer herenigd zijn, wordt er een wandeling ingezet om lekker een terrasje te pakken in Jasper. Het weer is geweldig mooi, warm zelfs.

Een mooie wandeling langs de Athabasca River. Ook daar spotten we een zwarte beer. “Bear Count = 6

We vinden een plekje bij de Jasper Brewery. (Hoe toevallig :-)

Een bierproeverijtje wordt door de mannen besteld en de dames een wijntje of iets sterkers voor Helene. 

Een borrel hapje wordt er besteld en later een maaltijd. Die helaas Aad ‘s nachts behoorlijk last geeft. Op het terras wordt nog even een verjaardagsfilmpje gemaakt voor Joep die 41 werd.

We nemen de taxi terug en duiken lekker ons bedje in.

Zondag 12 juni

Iedereen gaat vanaf Whistler Campground, zijn eigen weg naar het zuiden, de Icefield Parkway op. (Highway 93)

Bert & Helene gaan een wandeling maken bij de “Valley of the five Lakes”

Een hike van ander half uur om mooie blauwe meren.

Rene & Jacqueline gaan een wandeling maken naar de Athabasca Falls, een korte wandeling naar wederom een machtige waterval.

Ook Aad & Trees komen daar even later aan, nadat ze geen parkeerplaats voor de camper konden vinden bij de “Five lakes” 

Daarna worden de Sunwapta Fall, de Tangle Falls nog bezocht. 

Door Aad & Trees worden ook de Sunwapta loper Falls bezocht.

Natuurlijk wordt ook de Columbia Icefield bezocht. De cletser heeft zich weer wat verder terug getrokken.

Rene & Jacqueline rijden daarna door naar de campground Rampart Creek, waar goede herinneringen liggen van 6 jaar geleden.  Vlak bij de ingang van de camping vertoeft een zwarte beer in het gras. “Bear Count” = 7

Gelukkig is het prachtig weer en wederom kan er aan de rivier een wijntje gedronken worden in het zonnetje met machtige uitzichten.

Zo tegen half zeven ‘s avonds is iedereen aanwezig op de camping en kan de (uitgestelde) BBQ beginnen. Kippendijtjes, hamburgers en garnalen staan op het menu. Het kampvuur wordt lekker opgestookt en genieten van een heerlijke avond in Rampart Creek…..wederom !!!

Maandag 13 juni.

Vanaf Rampart Creek vervolgen we onze route naar het zuiden.

Eerste stop is bij een tankstation om even LPG bij te tanken. 

Daar wordt ons verteld dat er 500 meter verder een mooi uitzichtpunt is over de samenkomst van 3 rivieren. Met deze tip wordt dus na 500 meter weer gestopt om de mooie “viewpoint” te bezoeken.

Vanaf daar gaat het verder naar Mistaya Canyon. Een smalle Canyon uitgesleten door het water. Ook hier weer veel foto momentjes.

De volgende stop moet Peyto Lake worden. Bert & Helene en Rene & Jacqueline lukt het om de afslag naar Peyto Lake te vinden (take the turnoff to Bow Summit area) Aad & Trees missen deze afslag.

Vlak voor de afslag spotten we nog een zwarte beer in de berm.

“Bear Count = 8

Door hoge bergen sneeuw banen we ons een weg naar boven, om een prachtig uitzicht te krijgen over Peyto Lake. Azure blauw meer gevoed door een cletser 

Bert & Helene en Rene & Jacqueline rijden door naar Bow Lake, waar we ook Trees & Aad weer tegen komen. Deze besluiten om toch nog even terug te rijden om nu ook de afslag naar Peyto Lake te nemen.

Ondertussen krijgt Rene een telefoontje van Canadream dat de monteur onderweg is. “Waar rijdt u nu ?” Vraag de telefoniste. Richting Johnston Caynon, is ons antwoord. “Dan stuur ik de monteur daar ook heen” 

Prima, en zo geschiede dat de “waterheater” op de parkeerplaats van Johnston Canyon gerepareerd wordt.( naam toch nog 5 kwartier in beslag)

Daarna maken we gezessen de tocht door Johnston. Een flinke tocht van zo’n 5,5 kilometer, klimmen en dalen. Helaas begint het halverwege te regen.

We rijden dus door naar de camping in Banff (Tunnel Mountain Trailer Count)

We koppelen alle “full hookup” weer aan, Elektra, water en riool.

Het blijft regen vanavond, dus de koffie en borrel in de camper.

>>>>>>>>>>>>>