Grand Canyon Dag 22 (09 Augustus)

Het was deze ochtend al weer op tijd warm, al begon het vanochtend heel vroeg even te stormen en te regenen. Maar toen ik opstond scheen de zon alweer volop! We maken ons klaar voor onze volgende stop. Gistermiddag had ik gelukkig nog een plaatsje op de camping (Mather Campground) in het National Park van Grand Canyon kunnen bemachtigen. Omdat dit zo’n gewilde camping is zat ik enkele maanden geleden om 16.00 uur helemaal start klaar achter de pc om een plekje te reserveren. Dat mislukte helaas, binnen 2 minuten waren alle plekken voor campers weg. Wat over bleef waren plekken “wie het eerste komt, wie het eerste maalt. Daar was ik niet echt blij mee want ik had al gelezen dat deze plekken ook snel vergeven zouden zijn. Dus dat ik gistermiddag toch nog een plek had bemachtigd was top! We hadden een redelijke lange reis voor de boeg en voordat we helemaal vertrokken uit Page eerst nog even langs de Walmart om wat boodschappen in te slaan en daarna nog even te lunchen in de camper. Onderweg veranderde gaande weg het landschap weer. Uiteindelijk zijn we op een viewpoint even gestopt om de steeds ruiger wordende bergen en uitgeslepen canyon te bekijken. Bij deze viewpoints staan standaard kraampjes waar Indiaans handwerk (dromenvangers, sieraden, poten, pijlen en bijlen) worden verkocht. Uiteindelijk kwamen we toch nog redelijk op tijd aan in Grand Canyon National Park. Bij de ingang werden we direct doorverwezen naar het eerste uitkijkpunt, Dessert View Watchtower, hier buigt de Colorado river, na kilometerslang een zuidelijke koers te hebben gevolgd scherp af naar het westen en stroomt het diepste deel van de canyon binnen. Het is een imposant geheel van ruige donkerbruine rotsen en een enorm diepe canyon waar je in de verte de bruin gekleurde Colorado River ziet stromen. Het was hier trouwens koud! Naar wat wij gewend waren dan, 23 graden, dat scheelde met vanochtend zo’n 15 graden, brr! Ik vond het ook best druk in het park, het blijkt ook dat er gemiddeld zo’n 6 miljoen bezoekers jaarlijks in ieder geval de zuid kant van de Grand Canyon bezoeken. Na ruim drie kwartier kwamen we bij het centrale deel aan van de Grand Canyon. Ook nog wel even bijzonder om te noemen… op de weg naar het centrale deel stonden ineens een aantal auto’s met alarmlichten aan, half in de berm, mensen op de weg. Nou dachten wij nog, zou er iets gebeurd zijn? Een ongeluk? Dichterbij komend, stopten nog meer auto’s waar mensen gewapend met camera’s uitsprongen..zou er een beer in het bos zitten? Berd ook maar even op de rem, kijken…staat er een prachtig hert met een groot gewei rustig aan de rand van de weg/bos te grazen. Erlijn en ik erheen, wat een gekkenboel… Mensen liepen door elkaars camerabeeld heen om nog een beter plaatje te krijgen..stond mij direct al tegen om hieraan mee te doen, dus ben teruggelopen. Uiteindelijk heeft Berd nog wel een paar mooie plaatjes van dit prachtige dier gemaakt. Het hert werd er niet anders van, die bleef rustig staan, hoezo wilde dieren…Op de camping aangekomen werd ik door een vriendelijke ranger uitgelegd waar we staan en dat de generator niet aan mocht. Een vuur/BBQ mocht wel. Dus wij snel even naar onze plek gereden en door naar de general store om blokken hout te halen. Wat een prijzen daar, nou zijn de levensmiddelen hier in de USA al niet goedkoop maar hier werd wel een slaatje uit geslaan. Maar goed wij hoefden alleen hout, drie pakketten met ongeveer 6 blokken voor 22 dollar. Berd mopperend teruglopend naar de camper dat hij nog nooit zo belachelijk duur hout heeft gekocht ;-). Maar goed op zo’n plek in het bos hoort een kampvuurtje. Was voor ons ook wel even noodzakelijk want als eerder genoemd, het was koud en de truien gingen na aankomst ook al snel aan! Ook nog even over wilde dieren gesproken. We waren nog wat aan het rommelen om de camper toen Berd ineens twee wilde zwijnen spotte die op 100 meter bij ons vandaan door het bos liepen! Ik hoor al wat jagersharten in deze groep sneller slaan ;-)! ’s Avonds wordt het al snel, rond 8 uur, donker en toen was het ook echt doodstil. Wat een rust! Morgen maken we ons op voor nog een langere trip naar Lake Havasu, we gaan weer naar het westen! De rondreis nadert langzaamaan zijn einde maar daar denken we nog niet teveel aan! Er komen vast nog mooie dingen voorbij!