Dayville Oregon

22 juni 2022; een supermooie dag zou het worden. De zon hoog aan de hemel. Opgestaan om 7 uur. Gelukkig had Theo goed geslapen. Om 8.30 vertrokken voor een tocht van 340 km. Druk in de stad. En op de Highway. Veel groot vrachtverkeer. Ik had er mijn handen vol aan. Na anderhalf uur rijden een afslag met een rustiger Highway. Rond 11 uur tijd voor koffie. (Intussen was de klok ook weer een uur terug gezet.) Nu 9 uur verschil met Nederland. Gestopt bij een meertje. Lekker rustig totdat er een suv trailer aankwam. Twee oudere mannnen en een jongetje stapten uit. Ze vroegen of wij er bezwaar tegen hadden dat ze daar gingen vissen. Het was hun visplek. Naar later bleek dat er in het voorjaar jonge kweekviis werd uitgezet. In het najaar waren het dan hele grote vissen maar nu was de vis normaal. Deze vis rookte grootvader zelf op basis van het recept van de grootvader van deze grootvader. De drie mannen waren een grootvader, kleinzoon en buurman. Het was supergezellig. Er werd wat afgekletst tussen de mannen en de kleinzoon. Ik ben toen gaan koken. Na het eten heb ik wat stroopwafels gehaald die ze erg lekker vonden. Grootvader ging naar de auto en haalde voor ons gerookte vis. Zo lief. En erg lekker. Enige tijd later vroeg hij of we ook van verse vis hielden. Dus wij zeggen ja en o ja, dat vergat ik nog te zeggen, ze hadden binnen een half uur al 3 vissen gevangen, de kleinzoon had er 1 gevangen en de andere mannen 2. Hij ging een vis uit het net halen en heeft hem ter plekke gefileerd. Ik heb er  maar een filmpje van gemaakt. Zo aandoenlijk. Gewoon op de koelbox. Ik moest de vis 2x in zout water wassen en daarna met vers water. Dus we weten al wat er morgen op het menu staat. Superverse vis. Het lijkt op zalm zegt de grootvader. Die kleur heeft hij ook. Ik heb gevraagd naar zijn mailadres dan kan ik hem later wat leuke foto's toesturen. Ik kreeg het mailadres van zijn vrouw. Ha ha. We hebben zeker een paar uur aan de waterkant gezeten. Het was er zo gezellig en rustig, Toen we wilden vertrekken kwam grootvader met een kaart aanzetten van de staat Oregon om ons op de kaart te wijzen waar we naartoe moesten. De kaart mochten we houden. Wat wel leuk was want dan konden we op de kaart de route volgen en door welk gebied we gingen. En het werd nog heel mooi. Theo had het rijden overgenomen. Door bergachtig gebied. Ik merkte dat hij heel gespannen was. Moest er heel erg zijn aandacht bij houden. Zo'n 40 km verderop gestopt in een klein plaatsje voor de koffie. Ik vroeg of het rijden hem moeite koste omdat hij zo gespannen was. Hij wilde het eerst niet zeggen omdat ik al zo veel gereden had maar we denken toch dat die medicijnen daar debet aan zijn. Ik had er geen probleem mee om het over te nemen. Ernaast zitten vind ik dan zeker niet prettig. Inmiddels gearriveerd op een hele fijne kleine camping. We staan onder de boom in het groen. Hier geen supergrote bussen. Een camperbusje en wat tenten en een paar grote caravans.  Ook een groot gezin in een tent. Een mormonenfamilie zo te zien. Hier houden we het vanavond wel vol. De temperatuur is heerlijk. Wordt vervolgd.