Dag 5: Needles - Grand Canyon

Pfoe, wat was het warm vannacht. Een aantal keer hebben we de airco aangezet ondanks het lawaai. We gooien de deur van de camper open en het is zowaar een aangename temperatuur (28 graden). Maar ja, het is ook tien over zes. Dat het zo vroeg is komt goed uit, want opnieuw moeten we een flink stuk rijden.

We rijden over de I-40 richting Kingman. Hier stoppen we, omdat dit dorpje ook wel ‘The Heart of The Historic Route 66’ wordt genoemd. Er zijn leuke fotopoints in het dorp, dus we maken volop foto’s. We komen bij een echte Amerikaanse diner en herkennen het uit een vlog van een Belgisch gezin die we hebben gekeken. Mr. D’z is een kleurrijk restaurant en we gaan naar binnen om wat te drinken. John en Roelina bestellen een koffie en Suzan en ik delen een strawberry shake. Bij het betalen zien we ook voor het eerst hoe fooi geven werkt. De serveerster zegt bij het geven van de bon: ‘Tip is not included’. Op de bon staat onze prijs en daaronder de hoeveelheid fooi die je kunt geven: 15%, 18% en 20%. In Amerika is het vrij asociaal om geen tip achter te laten. Dit komt ook, omdat het loon van de werknemers voor een groot deel uit die fooi bestaat.

We stappen nog even het Visitor Center binnen en scoren hier onze eerste souvenirs. Onze reis gaat verder over de echte Route 66. Het is leuk om overheen te rijden, maar het landschap is eindeloos en niet veelzeggend. Het stadje Hackberry willen we ook nog even zien, maar zodra we afslaan komen we op een onverharde weg. Dit lijkt ons niet heel handig, dus draaien we om. Net als we de goede weg weer op willen, gaan de spoorbomen omlaag. Er komt een gigantisch lange trein langs ons, waar we zeker wel 5 minuten op wachten.

Onderweg richting Williams laten we de droge woestijn achter ons en ontstaat er steeds meer groen. Daarbij veranderd het weer ook. John moet het stuur goed vasthouden, want de camper vangt ontzettend veel zijwind. Dat er veel wind staat, zien we ook aan de draaikolken van zand in de verte. We rijden Williams binnen en komen erachter dat dit een erg leuk, authentiek plaatsje is. Achteraf jammer dat we hier niet gestopt zijn.

Bij de ingang van Grand Canyon Nation Park kopen we de Nationale Parkenpas. Je betaald eenmalig 80 dollar om alle parken van Amerika te mogen zien. De camping staat midden in de natuur. Vlak naast ons zien we een groot hert, hier ook wel een elk genoemd. Absoluut niet mensenschuw zoekt hij rustig naar eten. We besluiten om lopend naar The South Rim van de Grand Canyon te lopen. Het is al wat later, maar zo kunnen we een zonsondergang nog meepakken. Onze blik valt voor het eerst op deze diep kuil en wow… wat gigantisch. Het is werkelijk een bizar natuurfenomeen. De zonsondergang is mooi, wat betekent dat het ook erg druk is. Morgen zullen we nog meer zien van dit natuurgeweld. Op de terugweg pakken we nog even de WiFi van het restaurant, want op de camping hebben we geen bereik. In de camper doen we een spelletje, terwijl we genieten van wat snacks uit onze combi-oven waarna we ons bedje opzoeken.