Dag 4 - Toronto

Door Alfred & Roy - 20-07-2022 05:09

Dinsdag 19 juli 2022

Deze ochtend werden we uitgerust wakker. De wekker liep om 7.30 uur af en we waren gelijk klaar voor een nieuwe dag. Wat ons meteen opviel was dat de zon naar binnen scheen. Het weerbericht gaf aan dat het vandaag zou gaan regenen (onweersbuien), maar het was strak blauw. Op onze telefoon zagen we dat het pas om 15.00 uur zou gaan regenen. Een meevaller dus. De app gaf ook aan dat het 32 graden zou gaan worden, met een luchtvochtigheidsgraad van 75%. Lekker benauwd ... We trokken onze wandeloutfit aan en wandelden richting onze ontbijtplek. Zo vroeg in de morgen bleek de temperatuur al aan de hoge kant te zijn. Het ‘restaurant’ (vindt het altijd vreemd om een fastfoodketen zo te noemen), bevond zich op ongeveer 20 minuten wandelen vanaf het hotel. Deze hadden we op aanraden van één van de lezers uitgekozen, genaamd ‘Cora’ (de associatie met Mora blijft toch steeds hangen). Dit is een soort diner waar je kunt ontbijten/lunchen. Aangezien het nog maar kwart over 8 was, bleek het niet druk te zijn. Een vrolijke, lange, donkere man met pretoogjes, begeleidde ons naar een tafeltje. Het personeel heeft overal mondmaskers op, zo ook hier. We zaten amper, of er werden al twee koude glazen kraanwater op tafel gezet. Kraanwater is hier prima te drinken, al lijkt het wel alsof je steeds een slok zwembadwater binnen krijgt. Enfin, we bestelden beiden een verse Jus en een kop filterkoffie. Godzijdank heeft Philips hier met zijn Senseo geen voet aan wal kunnen krijgen. De uitgebreide menukaart bevatte weinig keuzes die in, welk dieetprogramma dan ook, zouden passen. Waarschijnlijk zouden de Weight Watchers punten hier bij één hap, voor de rest van de week, opgebruikt zijn. Alfred bestelde Blueberry Pancakes en ik een combinatiegerecht met eieren (sunny-side-up) en 2 pancakes, á 1280 kilocalorieën. Het is maar even dat jullie het weten😉. Uiteraard werd deze geserveerd met gebakken spek en een kilo gebakken aardappelen. Héérlijk zo in de vroege morgen. Terwijl we rustig zaten te ontbijten, kwam er een oudere man binnengelopen, welke leek op de Baron uit Bassie & Adriaan. Later zou blijken dat hij de naam ‘Allen’ droeg. Hij ging zitten en de serveerder begroette hem vriendelijk. Hij vertelde de beste man dat hij morgen niet aanwezig was, want het was zijn vrije dag. Uit het gesprek maakten we op dat de man hier vaste klant was. Binnen een paar minuten begon hij tegen ons te praten. ‘Where are you from, guys?’. Na een spraakverwarring over ‘The Netherlands, Amsterdam en Holland’, werd het hem duidelijk dat Amsterdam de hoofdstad van Nederland was én dan Nederland en Holland hetzelfde zijn. Het eerste wat hem te binnenschoot over Amsterdam was ‘die meid met die krullen…. Anne Frank’. De tweede associatie, hoe kan het ook anders, was het ‘Red light district’. Hij vond het maar een vreemde bedoening, maar glunderde bij het idee. Hij vertelde ons dat hij volgende week jarig is, en 70 jaar wordt. Ook hoorden we dat hij in Los Angeles heeft gewerkt in de entertainment business voor 30 jaar. Hij bleek daar comedian te zijn. Meteen trok hij zijn grollen en grappen uit de kast. Hij vroeg Alfred voor hem te komen staan, het is ons nog steeds niet duidelijk waarom. Schaapachtig lachten we om z’n ‘optreden’. Snel kon ik nog even een foto van het moment schieten. Het geheel ziet er best lachwekkend uit. Hierna deed hij meer van zijn levensverhalen uit de doeken. Zijn vroegere dates kwamen voor (inclusief accent van de dames). Zijn studie, welke hij op 70 jarige leeftijd nog volgde, en zijn vakantieplannen naar de Caraïben. Nadat we ons eten ophadden (m.u.v. het spek en de gebakken aardappelen uiteraard) én het verdere levensverhaal van Allen hadden gehoord, rekenden we rond 9.15 uur af. We besloten richting ‘Distillery District’ te wandelen, aangezien we hier redelijk dichtbij waren. Blijkbaar is het niet zo handig om  zo vroeg in de morgen, hier te verschijnen want, hoe kan het ook anders, alles was nog gesloten. Het wijkje ziet er trouwens erg leuk uit. In allerlei oude distilleerderijen zijn barretjes, (art)winkeltjes en andere bezienswaardigheden gemaakt. Nadat we wat hadden rondgewandeld bekeken we op internet even de mogelijkheden. Als snel trokken we de conclusie dat we ‘Riverdale Park’ wilden bezoeken. Dit is een park, net buiten de stad welke iets hoger ligt. Hierdoor heb je een mooi vergezicht over de gehele skyline. Een wandeltocht van ongeveer 40 minuten. Door een navigatiefout liepen we kilometers lang door een godvergeten landschap. Aan onze linkerkant een strook asfalt, rechts een oude spoorbaan. We hadden ergens onderdoor gemoeten om zo aan de andere kant van het spoor terecht te komen. Daar liep namelijk een rivier met een mooier pad. Na aan aantal kilometer zagen we de brug waar we overheen moesten om in het park uit te komen. Één probleem: de trap naar de voetgangersbrug lag aan de andere kant van het spoor. Hierdoor moesten we een stuk omlopen. We kwamen hierdoor door een  soort kinderboerderij met de toepasselijke naam: ‘Riverdale Farm’. Overal liepen ouders met kinderen en boerderijdieren. Het had iets weg van een kleine dierentuin en was super leuk opgezet. Uiteindelijk liepen we via de voetgangersbrug het park in. Inmiddels waren we drijfnat van het zweet en zochten, aan de rand van het park, een leuke coffeeshop op met de naam: Rooster Coffee House’. Deze zat in een huis, aan de kant van de weg met een gezellig terrasje ervoor. Alfred liep naar binnen voor de bestelling en wilde twee cola light bestellen. Het meisje achter de kassa keek schaapachtig naar Alfred. Hij probeerde meerdere woorden: Cola Light? Diet Coke? Cola Zero? Het meisje bleef schaapachtig kijken en pas toen een collega er aan te pas kwam, wist ze wat Alfred bedoelde. Nou, aan frisdrank deden ze niet. Uiteindelijk kwam Alfred met een twee koud blikjes water met een fruitsmaak naar buiten. Lekker fris en weinig calorieën. Na zo’n ontbijt moet je wat hè 😉. Door een natte sok gisteren, had ik een flinke blaar op mijn hak gekregen. Het werd, op de weg hier naartoe, al steeds pijnlijker. Gelukkig hadden we blarenpleisters mee, al wilden deze door de warmte niet goed plakken. Enfin, om een lang verhaal kort te maken: we installeerden de city-bike app op onze telefoon. Met deze app kun je overal in de stad speciale fietsen pakken uit een rek, zolang je deze binnen 30 minuten maar weer terug zet in een bijbehorend  fietsenrek. Deze rekken vind je overal door de gehele stad. Nadat we onze drankjes ophadden, liepen we naar het dichtstbijzijnde rek. Op de app kun je meteen zien hoeveel fietsen er in de rekken staan, zodat je niet voor Jan Nop naar een leeg rek loopt. We hadden in de app aangegeven dat we voor 24 uur hier gebruik van wilden maken, want dit kostte maar 7 dollar. We scanden de QR app om de fiets te ontkoppelen. Nadat we de navigatie hadden ingesteld konden we vertrekken richting Woodbine beach. Het verkeer is even wennen, want het is soms niet duidelijk waar je moet fietsen óf waar je moet staan bij de verkeerslichten. Op veel plekken in Toronto zijn al fietspaden, maar niet overal. Het fietsen ging prima. Helaas zijn deze stadsfietsen niet gemaakt voor grote Nederlandse mannen. Mijn zadel stond hoger dan het stuur, waardoor het leek alsof ik de nieuwe Tom Dumoulin was, maar dan iets minder mager en het strakke wielrenpakje ontbrak gelukkig. Nadat we bij het strand de fiets weer in de stalling hadden gezet én ik mijn hoofd weer recht op mijn romp had gekregen, liepen we richting het strand. We maakten gebruik van het openbaar toilet en rustten wat uit op een bankje in de hete zon. (We weten dat we niet mogen klagen nu het in Nederland bijna 40 graden is, maar hier is het óók warm en benauwd😊). Hierna pakten we weer een fiets uit het rek en vervolgenden onze weg over kronkelende smalle fietspaden, welke zich bevonden op het schiereiland bij het strand. Het was er groen en parkachtig. Zeker een aanrader om even te vertoeven. We hadden ergens gelezen dat het, op steenworp afstand liggende, Tommy Thompson park ook mooi was. We fietsen om een grote stinkfabriek heen en kwamen aan bij het begin van het Park. Alfred zag op de app dat ergens in het park weer een fietsenstalling was. Aangezien we krap in onze minuten zaten (je moet de fiets binnen 30 minuten ergens weer in een rek zetten), was het fietsen geblazen. Een kaarsrechte asfalt weg, die meer de afmeting had van een start- en landingsbaan, bracht ons bij de stalling. Het woord ‘park’ had vast te maken met de bomen en struiken aan weerzijde hiervan. Zover het oog kon reiken, ging deze geestdodende landingsbaan door. Verder in het park bleek nergens een stalling te zitten dus besloten we terug te fietsen. We moesten even wachten tot we de fietsen weer konden ontgrendelen met de QR code. Aangekomen bij de hoofdweg, stalden we onze fietsen opnieuw en wandelden naar een supermarkt waar we zojuist waren langsgefietst. Deze bevond zich naast de fabriek op een industrieterrein. Farm boy, zoals de supermarkt heette, was een grote supermarkt en staat bekend om zijn biologische producten, zo lazen we. In deze supermarkt waren tal van gezonde maaltijden te vinden en was een lust voor het oog. Jammer dat deze buiten de stad zit en dat alles vrij prijzig is. Een salade kostte ongeveer tussen de 10 en 15 dollar, maar dan heb je ook wat. We pakten een grote fles water, flesje cola en twee appels. De vrouw voor ons bij de kassa had twee tasjes met boodschappen en was 175 dollar armer. Het viel ons trouwens wel op dat, ondanks dat deze supermarkt pretendeerde ‘biologisch’ te zijn, álles in flinke lagen plastic zit verpakt. Enfin, buiten in de schaduw peuzelden we onze appel op en liepen terug naar de fietsenstalling. Het was inmiddels 14.00 uur. Aangezien het over een uur zou gaan onweren en de lucht inderdaad dichttrok, wilden we een bezoek brengen aan PATH, een ondergronds winkelcentrum. Alfred zocht op zijn telefoon waar de ingang moest zijn. Uit een blog maakte hij op dat het voor Canadezen ook lastig te vinden is. Één man had zelfs gereageerd dat hij daar nog steeds ronddoolde en of iemand de groeten aan zijn vrouw wilde doen. Het geheel klonk als een waar mysterie dat ontrafeld moest worden. De enige aanwijzing die Alfred kon vinden, was de kruising Bay Street en Dundas Street. Op de fiets was het zo’n 25 minuten fietsen en was prima te doen. We zetten de fietsen vlakbij Yonge- Dundas Square. Als echte avonturiers (lees: Indiana Jones) trotseerden wij de straten van Toronto met in één hand Google Maps en in de andere hand een fakkel. Het bleek een lastige opgave te zijn, want de ingang was niet makkelijk te vinden. Alfred moest op een tegel staan en ik op een andere. Dit activeerde een oud mechanisme. Na ongeveer 10 tellen openbaarde zich de ingang van PATH.
Spannend hè? Stiekem had Alfred niet goed gelezen dat de naam van de ingang ook in de blog stond… Beetje jammer. Met koeienletters stond Atrium op één van de gebouwen en hier bleek één van de ingangen te zijn. We stapten naar binnen en zagen al meteen wat bijzondere winkels. Even verderop vonden we de grotere winkels als Adidas, Nike en… HUDSON’S BAY.. je weet wel.. dat grote Canadese warenhuis. Na het faillissement van de V&D kocht Hudson’s Bay sommige panden op. Dit bleek van korte duur te zijn, want na twee jaar waren de meesten alweer weg. We besloten een kijkje te nemen in dit enorme warenhuis van ongeveer 8 verdiepingen. Dit warenhuis is zo groot dat we serieus waren verdwaald! Gelukkig zagen we het licht aan het einde van de tunnel en vonden we de exit. Eenmaal buiten komend, bleek het helemaal niet te zijn gaan regenen. We zijn weer eens in de maling genomen door de Canadese weervrouwen. Lichtelijk vermoeid liepen we terug naar het hotel om ons even op te frissen en om de koffers grotendeels in te pakken. De volgende dag moeten we namelijk om half 5 eruit, want dan vervolgen we onze trip naar Vancouver. Rond 18.30 uur verlieten we het hotel, opzoek naar nieuwe calorieën. We belandden bij een Italiaans restaurant waar we op een terras genoten van een heerlijke pizza. We moesten de pizza’s goed vasthouden, want het begon behoorlijk te waaien. Het waaide zelfs zo hard dat een parasol de lucht in vloog tegen het restaurant aan. Roy heeft dit ervaren als een bijna-doodervaring. Alfred vond het allemaal niet zo spannend. Hierna zijn we naar een andere wijk gelopen, die met die vlaggen, om nog een laatste drankje te drinken. Helaas lukt het niet helemaal om op tijd richting hotel te gaan. Rond 22.45 kwamen we hier bezweet weer aan, het was namelijk nog steeds 30 graden rond dat tijdstip. Snel slapen, want morgen wacht Vancouver op ons…

Gelopen: 21,7km
Gefietst: 19,2km
Hotel: Pangates
 

Reacties

Peter 20-07-2022 06:48 {{button-64164}}

Prachtig verhaal om deze dag mee te beginnen 😁👍🏻 Tjonge zoveel lopen en fietsen en dan ook nog de energie om dit alles op “papier” te zetten. Wat een energie hebben jullie zeg!
Fijne reis naar Vancouver!

Wilke 20-07-2022 07:51 {{button-64172}}

Goede reis naar Vancouver. Prachtig verhaal weer. Mooie foto van Alfred met Allen.

Renee 20-07-2022 08:25 {{button-64179}}

Wat hebben jullie weer veel gelopen en ook nog gefietst! En dat met die hoge luchtvochtigheid, pff , maar ja dan zie je ook wat. Die verhalen met de locals zijn altijd geweldig, zo ook met Allen 😜 ik hou ervan. Volgende stop Vancouver, goede reis en ik lees weer graag mee naar jullie avonturen daar. 🇨🇦👍

Bertram 20-07-2022 09:19 {{button-64184}}

Leuk om te lezen! Luisterde vanmorgen de podcast van Maarten van Rossem die op dit moment in Wayoming zit (afl. 'Op reis') voor opnames. Hij vertelde ook wat over het eten/drinken en jullie blog was een soort herhaling 😉 Hij gaf nog een tip. Vraag de serveerster om alle gebakken aardappelen en de 16 bijgerechten smothered in cheese, weg te laten. Je wordt vervolgens wel vreemd aangekeken, maar je bent wel 1000kcal kwijt🤣 Veel plezier daar nog!

Dorien Winters 20-07-2022 10:06 {{button-64187}}

Leuk verhaal weer.
Jullie schrijven heel “vermakelijk”😄.
Goeie reis naar Vancouver. Is vast ook prachtig.

Ina Veldkamp 20-07-2022 11:49 {{button-64193}}

Ik heb jullie verhaal buiten onder de parasol gelezen, de buren zullen wel denken dat ik ze niet allemaal op een rijtje heb, wat ook wel een beetje klopt, want ik hebhardop zitten lachen. Zie Roy zo zitten op die te kleine fiets. Veel plezier nog.

Marlou 20-07-2022 13:06 {{button-64199}}

Ik hoef tijdens onze vakantie geen boek meer mee te nemen! Leuk verhaal weer! En veel plezier in Vancouver

Eveline 20-07-2022 14:05 {{button-64202}}

Wat een heerlijke eerste dagen in Toronto en omgeving, leuk verslag, mooie foto's ... ik hou ervan😉

Arianne van Bilsen 20-07-2022 16:41 {{button-64206}}

Weer een prima dag en een hoop gedaan. En wat een geduld in de ochtend met die komiek! Goede vlucht vandaag en op naar nieuwe avonturen.

Hellen 20-07-2022 17:11 {{button-64208}}

VanCouver wordt ook wel eens HongCouver genoemd vanwege de vele Chinezen die er wonen...
Je ziet ook straatnamen enz in het chinees staan, beetje raar 😉🥴🤣
Veel plezier in VanCouver👍

Wim Stegeman 20-07-2022 19:48 {{button-64215}}

mooi verhaal en mooie fotos

Yvonne 21-07-2022 14:31 {{button-64257}}

Wat een heerlijke dag weer! Of je er zelf bij bent, zo beeldend omschreven.
Sugar Lee Hooper, Dustin Hofman, de Baron…. Ik zie het zo voor me!
😁
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan