Dag 5 - Toronto - Vancouver

Door Alfred & Roy - 21-07-2022 08:27

Na vijf veel te korte uren, werden we om 4.30 uur gewekt door het deuntje van de wekker. Uiteraard was het nog volledig donker. We doken nog even snel onder de douche en pakten onze laatste spulletjes in de koffer en handbagage. Een half uur later checkten we uit en liepen met onze koffers richting Union Station. De heenweg hebben we dit, vanaf dit station, met de metro gedaan. Deze vroege ochtend niet. De metro welke ons naar Union Station zou brengen, was volgens Google nog niet in werking. De bus was een optie, maar dan moesten we ergens overstappen. Aangezien we inmiddels toch geoefende wandelaars waren, kozen voor de benenwagen. 17 minuten later arriveerden we daar en konden via dit station de U-train bereiken, welke ons naar de airport zou brengen. Nadat we een kaartje hadden gekocht, stapten we om iets voor half 6 in de trein. Deze bracht ons in 25 minuten bij Pearson International Airport. Gisteren hadden we via internet al online ingecheckt bij Air Canada. Op onze boardingpass stond dat we ons naar vertrekhal 1 moesten begeven. In deze hal was het vrij rustig. Bij tiental automaten kon je zelf een label afdrukken voor je koffer. Je moest even je paspoort erin drukken en de gegevens werden opgehaald en uitgeprint. De label bevestigden we zelf aan de koffer, waarna we hem op een band konden leggen. De koffer werd gescand, waarna we een bevestiging kregen. Dit alles was binnen 5 minuten geregeld, hoppa! We wilden richting de juiste security lopen, maar werden al snel teruggefloten door een lange vrouw met grijs, sluik haar. Met een schelle marktstem vertelde ze iedereen dat er achteraan de rij moest worden aangesloten. We volgenden braaf haar aanwijzingen op. Na iets meer dan een half uur kwamen we aan bij de security. Dit keer werden we er, bij uitzondering, niet uitgeplukt en konden meteen onze tassen en handkoffers pakken.

Aangezien we niet hadden ontbeten, liepen we langs de winkeltjes voor een ontbijtje. Helaas was er alleen vette hap te krijgen. Dit ging ons, om 7 uur in de morgen, toch nét een stapje te ver. Een muffin was de meest ‘gezonde’ optie. Dit spoelden we weg met water.
Na een paar uur konden we aan boord gaan. We zaten tegen een wand aan, waardoor we de stoel een eind achteruit konden doen; heel fijn! Tijdens de vlucht hebben we voornamelijk films gekeken en om eerlijk te zijn vloog de tijd echt voorbij. Voor ons gevoel waren we binnen no-time geland in Vancouver. De tijd in Vancouver is 3 uur eerder dan die van Toronto. We gingen dus van  14.00 uur, naar 11.00 uur. Het vliegveld leek niet echt met de tijd meegegaan te zijn: het was klein en de vloerbedekking was hoognodig aan vervanging toe. De bagagebanden stonden zo dicht bij de ingang van het vliegveld, dat je zomaar koffers van een ander kon jatten zonder dat iemand het door heeft. Binnen een klein half uurtje hadden we (gelukkig!) onze koffers en konden we richting de trein, welke ons naar de stad zou brengen. Deze trein reed eerst een stuk hoog boven de grond, waarna hij halverwege naar beneden zakte, tot onder straatniveau. Uiteraard zaten wij niet alleen in deze coupé. Er waren twee Aziatische meiden die onze aandacht trokken. Luid pratend, en vooral lachend, brachten zij onverstaanbare Aziatische klanken ten gehore. Één van deze dames moest elke 10 seconden lachen, waarna ze zo’n enorme teug lucht moest nemen dat ze bijna ging hyperventileren. Na een minuut of tien ging dit behoorlijk irriteren.

Na 25 minuten kwamen we aan bij station ‘Vancouver City Center’.  Vanaf hier was het nog maar 500 meter lopen naar ons hotel. Zodra we boven de grond kwamen, moesten we even kijken welke kant het op was. Google Maps is af en toe lichtelijk in de war en gaat dan draaien als een malle. Na een kleine 10 minuten zagen we ons hotel, met naam: ‘Hotel Belmont’. Een knalroze wel te verstaan! Toch fijn dat Karin van Tioga ons al een beetje kende😉…
Het hotel blijkt recentelijk gerenoveerd en dat is zeker te zien. De lobby is klein, maar erg sfeervol en leuk ingericht. Bij de receptie stond een kleine vrouw van begin 30. Ondanks dat het nog vrij vroeg was, 12.30 uur, konden we al inchecken. Vriendelijk gaf de receptioniste ons hotelinformatie en een voucher voor een gratis drankje in de hotelbar/restaurant. Deze draagt de naam ‘The Livingroom’. Nadat we onze borg van 250 dollar betaalden, kregen we de keycard van onze kamer op de 2de verdieping. De kamer is klein maar, net zoals de lobby, sfeervol ingericht. De badkamer is erg modern en van alle gemakken voorzien. Een echte aanrader! Nadat we ons hebben opgefrist, gingen we richting Gas Town; een wijk vlakbij het water. Hier staat de bekende stoomklok. Deze wilden wij natuurlijk wel met eigen ogen zien. Vanaf ons hotel was het ongeveer 20 minuten lopen naar Gastown. Onderweg kwamen we gezellige cafeetjes en restaurants tegen. De sfeer van de stad voelt heel anders dan van Toronto. Hier voelt het allemaal wat gemoedelijker.
Eenmaal aangekomen bij Gastown bleek de buurt kleiner te zijn dan verwacht, maar desalniettemin erg leuk om eens gezien te hebben. Aangezien we al uren niks hadden gegeten, waren we wel toe aan een versnapering. In de buurt van Gastown stuitten we op een foodcourt waar ze eten van verschillende keukens verkochten: Vietnamees, Chinees, Oost-Europees enz. We besloten te gaan voor Vietnamees. We bestelden allebei een verschillend gerecht en de verkoopster leek onder de indruk van onze keuzes. Na een tijdje was het klaar en zagen de gerechten er precies hetzelfde uit… Volgens de Vietnamese vrouw had ze het erg druk (we waren haar enige klanten) en was ze vergeten wat we hadden besteld. Daarom had ze gekozen voor het meest populaire gerecht. De desbetreffende vrouw krijgt voor zelfinitiatief een 10. We hadden honger en we hadden geen zin om de vrouw over de balie heen te slepen, dus we namen het aan en zochten een plek om het op te peuzelen. Naast ons zat een Aziatisch gezin waarvan de kinderen solliciteerden als mascotte voor Michelin. NIET NORMAAL! Het jongetje leek op een GIFJE van een heel dik, Aziatisch kindje welke aan het eten is. Het was trouwens wel duidelijk van wie de kinderen de genen hadden. Moeder kon zich amper bewegen en kon haar armen niet bij elkaar krijgen. In ons hoofd hoorden we het krakerige stemmetje van Dokter Nowzaradan, van het TLC programma ‘my 600LB life’, al. We knikten vriendelijk en draaiden snel ons hoofd weg om te beginnen aan ons maal. Het geheel smaakte echt heerlijk! Het was een gerecht met gefrituurde noedels, rundvlees, loempia’s en sla(!). Nadat we het op hadden gegeten, bedankten we de verkoopster voor het overheerlijke eten.
In de buurt lazen we dat er een uitkijkpunt was op Vancouver genaamd ‘The Vancouver Look-out’. Voor een bedrag van 18 dollar p.p. konden we met de lift naar boven. 170 meter hoger stapten we uit en stonden in een prachtige glazen ruimte. Hierin hadden we een 360 graden view over de stad. Het was buiten strakblauw en de bergen om de stad heen, maakte dit een onvergetelijke ervaring. Naast de bebouwing van de stad, is er erg veel natuur te zien. Vele parken, de zee en gigantische besneeuwde bergen. Inmiddels begonnen we behoorlijk in te kakken en rustte even uit op een stoel met prachtig uitzicht. Het was inmiddels 15 uur, waar het in Toronto dus al 18.00 zou zijn. Na een tijdje besloten we naar de wijk East End te lopen om daar een terrasje op te zoeken. Deze bevond zich op een half uur lopen vanaf de Look-out. De temperatuur was lekker aangenaam met 25 graden en zo nu en dan een zeebriesje. Na een paar keer de wijk rond te hebben gelopen besloten we op een klein terras naast de weg, neer te ploffen. Aangezien het deze maand Pride maand is in Canada en Amerika, was de wijk fleurig versiert met vele regenbogen. We bestelden beiden een koud biertje en bekeken aandachtig de vele verschillende mensen die deze wijk rijk is. Één type viel ons in het bijzonder op. Een man kwam langslopen met een infuuspaal, met inhoud, in zijn arm geprikt. Blijkbaar wilde hij even een ommetje maken langs wat barretjes. Het is even zoeken op de foto, maar de man is duidelijk te zien😉

Na een lange tijd op het terras, vonden we het welletjes. We liepen richting de kust en tippelden een hele tijd over de kilometerslange boulevard. Wat een uitzicht! Na een tijdje kwamen we bij een strand (English Bay Beach) waar je, zo lazen we, prachtige zonsondergangen kunt bekijken. Deze slaan we vanavond over, maar mogelijk bekijken we deze de komende dagen nog eens.
We slenterden nog wat rond en besloten opzoek te gaan naar een klein hapje eten. Eigenlijk hadden we niet zoveel trek, maar we moeten een beetje in het ritme komen. Eigenlijk hadden we vanmiddag véél te laat gegeten. Bij een klein to-go restaurantje bestelden we twee wraps met kip. Buiten stonden een paar stoeltjes waar we deze, in de avondzon, opaten. Hierna liepen we de wijk nog wat verder rond en zijn ter afsluiting een drankje gaan drinken bij een Pub in de buurt van ons hotel. Buiten stonden lange rijen mensen op de stoep, in afwachting te worden toegelaten in de verschillende theaters en uitgaansgelegenheden. We zaten wat naar buiten te staren toen er een vrouw van begin 30, op hoge hakken en zeer nette avondkledij, aan kwam lopen. In haar hand had ze een chocolade ijsje, waarvan driekwart op haar witte broek zat gesmeerd. Het overige gedeelte zat om haar mond en in haar haar, welke vastgeplakt zat rond haar mond. Ze zwalkte van de ene kant naar de andere kant van de stoep. In de buurt van de boom knakte haar enkel en kon ze zich ternauwernood vastklampen aan de boom. Haar ijsje belandde op de grond, evenals haar gehele maaginhoud. Blijkbaar stond de boom in haar ogen niet stil, want ze leek er steeds aan beide kant naast te vallen. Ze bleef dit geheel een paar minuten herhalen, inclusief het uitstorten van haar ijsje met hoogstwaarschijnlijk een alcoholische versnapering. De helft hiervan belandde met enige continuïteit in haar eigen tas. Een jongeman uit het etablissement waar wij een drankje zaten te nuttigen, kon het niet langer aanzien en besloot naar buiten te stiefelen. Op gepaste afstand bleef hij een tijd bij haar staan en met haar te praten. Na ongeveer een kwartier zwalkte ze weg en is er tot op heden niks meer van haar vernomen. Eind goed, al goed, zullen we maar aannemen. Eigenlijk was het niet zo gepast om een foto te maken, maar we konden het niet laten… Na dit stedelijke tafereel vonden we het welletjes en liepen terug naar ons roze hotel.

Eindelijk was het tijd om de douche eens lekker uit te proberen. Dit bleek een ware aanslag te zijn op huid en ogen. De shampoo, conditioner en bodywash hingen in vierkante flesjes in de douchecabine. Op het etiket, zo lazen we later, stond dat deze waren verrijkt met mint. Deze was overdreven rijkelijk aanwezig. Het geheel brandde als een gek op huid en ogen. De menthollucht was zó sterk dat de tranen ons in de ogen sprongen. De bodywash bleek als naam ‘peptalk’ te hebben. Een nogal zacht uitgedrukte benaming. Na nog even t.v. te hebben gekeken, de blog te hebben bijgewerkt en wat informatie voor morgen te hebben uitgezocht, gingen we rond 23.15 slapen. In Toronto eigenlijk 2.15 uur. Oogjes dicht en snaveltjes toe.

Hotel: Belmont, Vancouver
Gelopen: 19,7km
Uren wakker: 22

Reacties

Liesbeth 21-07-2022 08:46 {{button-64236}}

Ha! Jullie hebben duidelijk veel oog voor de mensen om jullie heen 😉! Vancouver is een heel fijne stad (zegt iemand die helemaal niet van steden houdt). Jullie zullen je er de komende dagen zeker vermaken.

Petra 21-07-2022 09:49 {{button-64241}}

Wat een prachtige verhalen! Geniet van jullie dagen daar 😊

Ina Veldkamp 21-07-2022 11:27 {{button-64250}}

Roy, herkende je nog iets van je concertreis in Toronto en nu ook in Vancouver?

Yvonne 21-07-2022 14:48 {{button-64258}}

Weer een volle dag.
Aanrader in Vancouver Capilano Suspencion Bridge en park.

Knap hoe je jullie blog bij houdt, uit ervaring weet ik hoeveel werk het is elke dag. Maar het is ook zó leuk voor later om weer eens terug te lezen en herbeleven.

Renee 21-07-2022 15:46 {{button-64262}}

Wat een leuk verslag weer! Hoe jullie mensen beschrijven is toch hilarisch 😀.
Dat was weer een lange dag en leuk om nu in Vancouver te zijn.
Mooi hoor dat uitzicht en heerlijk die boulevard. Ben benieuwd wat morgen jullie gaat brengen!

Mieke Dijkers 21-07-2022 17:43 {{button-64266}}

Hallo mannen!
Heeeerlijk dit blog. Ik zie de mensen die jullie beschrijven gewoon voor me... vooral die Michelin pop😁😁
Fijn om zo mee te mogen genieten. Het is net wat Yvonne schrijft... ik weet ook uit ervaring dat bloggen tijd kost... maar het is ook onwijs leuk!

De foto's zijn we prachtig.

Have fun

Arianne van Bilsen 21-07-2022 18:33 {{button-64268}}

Wat een bikkels op je reisdag en dan ook gelijk weer aardig wat km. Super leuk om met jullie mee te reizen hoe je het allemaal beschrijft heerlijk!

Monique68 21-07-2022 19:26 {{button-64269}}

Wat een leuk verslag weer van een leuke stad. Ik kan me geen beach herinneren🫢🫣. Geniet er van!

Inge 21-07-2022 22:04 {{button-64281}}

Wat een heerlijke verhalen en wat een mooie reis hebben jullie al achter de rug. Vancouver is zo leuk! Geniet ervan! Wij moesten wel lachen om jullie beschrijving van het vliegveld, haha. Zo hebben wij onze koffers zelf van de bagageband dagen later kunnen halen. Niemand die ons aansprak.
Heel veel plezier nog!

Gert 21-07-2022 23:01 {{button-64283}}

Mannen wat een verhaal weer zeg. Ik heb ervan genoten. En wat een energie hebben jullie, constant maar doorgaan..

Geniet

Peter 22-07-2022 07:31 {{button-64289}}

Prachtig verhaal weer hoor, ik heb genoten!
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan