Dag 5 - Toronto - Vancouver
Door Alfred & Roy - 21-07-2022 08:27Na vijf veel te korte uren, werden we om 4.30 uur gewekt door het deuntje van de wekker. Uiteraard was het nog volledig donker. We doken nog even snel onder de douche en pakten onze laatste spulletjes in de koffer en handbagage. Een half uur later checkten we uit en liepen met onze koffers richting Union Station. De heenweg hebben we dit, vanaf dit station, met de metro gedaan. Deze vroege ochtend niet. De metro welke ons naar Union Station zou brengen, was volgens Google nog niet in werking. De bus was een optie, maar dan moesten we ergens overstappen. Aangezien we inmiddels toch geoefende wandelaars waren, kozen voor de benenwagen. 17 minuten later arriveerden we daar en konden via dit station de U-train bereiken, welke ons naar de airport zou brengen. Nadat we een kaartje hadden gekocht, stapten we om iets voor half 6 in de trein. Deze bracht ons in 25 minuten bij Pearson International Airport. Gisteren hadden we via internet al online ingecheckt bij Air Canada. Op onze boardingpass stond dat we ons naar vertrekhal 1 moesten begeven. In deze hal was het vrij rustig. Bij tiental automaten kon je zelf een label afdrukken voor je koffer. Je moest even je paspoort erin drukken en de gegevens werden opgehaald en uitgeprint. De label bevestigden we zelf aan de koffer, waarna we hem op een band konden leggen. De koffer werd gescand, waarna we een bevestiging kregen. Dit alles was binnen 5 minuten geregeld, hoppa! We wilden richting de juiste security lopen, maar werden al snel teruggefloten door een lange vrouw met grijs, sluik haar. Met een schelle marktstem vertelde ze iedereen dat er achteraan de rij moest worden aangesloten. We volgenden braaf haar aanwijzingen op. Na iets meer dan een half uur kwamen we aan bij de security. Dit keer werden we er, bij uitzondering, niet uitgeplukt en konden meteen onze tassen en handkoffers pakken.
Aangezien we niet hadden ontbeten, liepen we langs de winkeltjes
voor een ontbijtje. Helaas was er alleen vette hap te krijgen. Dit
ging ons, om 7 uur in de morgen, toch nét een stapje te ver. Een
muffin was de meest ‘gezonde’ optie. Dit spoelden we weg met
water.
Na een paar uur konden we aan boord gaan. We zaten tegen een wand
aan, waardoor we de stoel een eind achteruit konden doen; heel
fijn! Tijdens de vlucht hebben we voornamelijk films gekeken en om
eerlijk te zijn vloog de tijd echt voorbij. Voor ons gevoel waren
we binnen no-time geland in Vancouver. De tijd in Vancouver is 3
uur eerder dan die van Toronto. We gingen dus van 14.00 uur,
naar 11.00 uur. Het vliegveld leek niet echt met de tijd meegegaan
te zijn: het was klein en de vloerbedekking was hoognodig aan
vervanging toe. De bagagebanden stonden zo dicht bij de ingang van
het vliegveld, dat je zomaar koffers van een ander kon jatten
zonder dat iemand het door heeft. Binnen een klein half uurtje
hadden we (gelukkig!) onze koffers en konden we richting de trein,
welke ons naar de stad zou brengen. Deze trein reed eerst een stuk
hoog boven de grond, waarna hij halverwege naar beneden zakte, tot
onder straatniveau. Uiteraard zaten wij niet alleen in deze coupé.
Er waren twee Aziatische meiden die onze aandacht trokken. Luid
pratend, en vooral lachend, brachten zij onverstaanbare Aziatische
klanken ten gehore. Één van deze dames moest elke 10 seconden
lachen, waarna ze zo’n enorme teug lucht moest nemen dat ze bijna
ging hyperventileren. Na een minuut of tien ging dit behoorlijk
irriteren.
Na 25 minuten kwamen we aan bij station ‘Vancouver City
Center’. Vanaf hier was het nog maar 500 meter lopen naar ons
hotel. Zodra we boven de grond kwamen, moesten we even kijken welke
kant het op was. Google Maps is af en toe lichtelijk in de war en
gaat dan draaien als een malle. Na een kleine 10 minuten zagen we
ons hotel, met naam: ‘Hotel Belmont’. Een knalroze wel te verstaan!
Toch fijn dat Karin van Tioga ons al een beetje kende😉…
Het hotel blijkt recentelijk gerenoveerd en dat is zeker te zien.
De lobby is klein, maar erg sfeervol en leuk ingericht. Bij de
receptie stond een kleine vrouw van begin 30. Ondanks dat het nog
vrij vroeg was, 12.30 uur, konden we al inchecken. Vriendelijk gaf
de receptioniste ons hotelinformatie en een voucher voor een gratis
drankje in de hotelbar/restaurant. Deze draagt de naam ‘The
Livingroom’. Nadat we onze borg van 250 dollar betaalden, kregen we
de keycard van onze kamer op de 2de verdieping. De kamer is klein
maar, net zoals de lobby, sfeervol ingericht. De badkamer is erg
modern en van alle gemakken voorzien. Een echte aanrader! Nadat we
ons hebben opgefrist, gingen we richting Gas Town; een wijk vlakbij
het water. Hier staat de bekende stoomklok. Deze wilden wij
natuurlijk wel met eigen ogen zien. Vanaf ons hotel was het
ongeveer 20 minuten lopen naar Gastown. Onderweg kwamen we
gezellige cafeetjes en restaurants tegen. De sfeer van de stad
voelt heel anders dan van Toronto. Hier voelt het allemaal wat
gemoedelijker.
Eenmaal aangekomen bij Gastown bleek de buurt kleiner te zijn dan
verwacht, maar desalniettemin erg leuk om eens gezien te hebben.
Aangezien we al uren niks hadden gegeten, waren we wel toe aan een
versnapering. In de buurt van Gastown stuitten we op een foodcourt
waar ze eten van verschillende keukens verkochten: Vietnamees,
Chinees, Oost-Europees enz. We besloten te gaan voor Vietnamees. We
bestelden allebei een verschillend gerecht en de verkoopster leek
onder de indruk van onze keuzes. Na een tijdje was het klaar en
zagen de gerechten er precies hetzelfde uit… Volgens de Vietnamese
vrouw had ze het erg druk (we waren haar enige klanten) en was ze
vergeten wat we hadden besteld. Daarom had ze gekozen voor het
meest populaire gerecht. De desbetreffende vrouw krijgt voor
zelfinitiatief een 10. We hadden honger en we hadden geen zin om de
vrouw over de balie heen te slepen, dus we namen het aan en zochten
een plek om het op te peuzelen. Naast ons zat een Aziatisch gezin
waarvan de kinderen solliciteerden als mascotte voor Michelin. NIET
NORMAAL! Het jongetje leek op een GIFJE van een heel dik, Aziatisch
kindje welke aan het eten is. Het was trouwens wel duidelijk van
wie de kinderen de genen hadden. Moeder kon zich amper bewegen en
kon haar armen niet bij elkaar krijgen. In ons hoofd hoorden we het
krakerige stemmetje van Dokter Nowzaradan, van het TLC programma
‘my 600LB life’, al. We knikten vriendelijk en draaiden snel ons
hoofd weg om te beginnen aan ons maal. Het geheel smaakte echt
heerlijk! Het was een gerecht met gefrituurde noedels, rundvlees,
loempia’s en sla(!). Nadat we het op hadden gegeten, bedankten we
de verkoopster voor het overheerlijke eten.
In de buurt lazen we dat er een uitkijkpunt was op Vancouver
genaamd ‘The Vancouver Look-out’. Voor een bedrag van 18 dollar
p.p. konden we met de lift naar boven. 170 meter hoger stapten we
uit en stonden in een prachtige glazen ruimte. Hierin hadden we een
360 graden view over de stad. Het was buiten strakblauw en de
bergen om de stad heen, maakte dit een onvergetelijke ervaring.
Naast de bebouwing van de stad, is er erg veel natuur te zien. Vele
parken, de zee en gigantische besneeuwde bergen. Inmiddels begonnen
we behoorlijk in te kakken en rustte even uit op een stoel met
prachtig uitzicht. Het was inmiddels 15 uur, waar het in Toronto
dus al 18.00 zou zijn. Na een tijdje besloten we naar de wijk East
End te lopen om daar een terrasje op te zoeken. Deze bevond zich op
een half uur lopen vanaf de Look-out. De temperatuur was lekker
aangenaam met 25 graden en zo nu en dan een zeebriesje. Na een paar
keer de wijk rond te hebben gelopen besloten we op een klein terras
naast de weg, neer te ploffen. Aangezien het deze maand Pride maand
is in Canada en Amerika, was de wijk fleurig versiert met vele
regenbogen. We bestelden beiden een koud biertje en bekeken
aandachtig de vele verschillende mensen die deze wijk rijk is. Één
type viel ons in het bijzonder op. Een man kwam langslopen met een
infuuspaal, met inhoud, in zijn arm geprikt. Blijkbaar wilde hij
even een ommetje maken langs wat barretjes. Het is even zoeken op
de foto, maar de man is duidelijk te zien😉
Na een lange tijd op het terras, vonden we het welletjes. We
liepen richting de kust en tippelden een hele tijd over de
kilometerslange boulevard. Wat een uitzicht! Na een tijdje kwamen
we bij een strand (English Bay Beach) waar je, zo lazen we,
prachtige zonsondergangen kunt bekijken. Deze slaan we vanavond
over, maar mogelijk bekijken we deze de komende dagen nog eens.
We slenterden nog wat rond en besloten opzoek te gaan naar een
klein hapje eten. Eigenlijk hadden we niet zoveel trek, maar we
moeten een beetje in het ritme komen. Eigenlijk hadden we vanmiddag
véél te laat gegeten. Bij een klein to-go restaurantje bestelden we
twee wraps met kip. Buiten stonden een paar stoeltjes waar we deze,
in de avondzon, opaten. Hierna liepen we de wijk nog wat verder
rond en zijn ter afsluiting een drankje gaan drinken bij een Pub in
de buurt van ons hotel. Buiten stonden lange rijen mensen op de
stoep, in afwachting te worden toegelaten in de verschillende
theaters en uitgaansgelegenheden. We zaten wat naar buiten te
staren toen er een vrouw van begin 30, op hoge hakken en zeer nette
avondkledij, aan kwam lopen. In haar hand had ze een chocolade
ijsje, waarvan driekwart op haar witte broek zat gesmeerd. Het
overige gedeelte zat om haar mond en in haar haar, welke
vastgeplakt zat rond haar mond. Ze zwalkte van de ene kant naar de
andere kant van de stoep. In de buurt van de boom knakte haar enkel
en kon ze zich ternauwernood vastklampen aan de boom. Haar ijsje
belandde op de grond, evenals haar gehele maaginhoud. Blijkbaar
stond de boom in haar ogen niet stil, want ze leek er steeds aan
beide kant naast te vallen. Ze bleef dit geheel een paar minuten
herhalen, inclusief het uitstorten van haar ijsje met
hoogstwaarschijnlijk een alcoholische versnapering. De helft
hiervan belandde met enige continuïteit in haar eigen tas. Een
jongeman uit het etablissement waar wij een drankje zaten te
nuttigen, kon het niet langer aanzien en besloot naar buiten te
stiefelen. Op gepaste afstand bleef hij een tijd bij haar staan en
met haar te praten. Na ongeveer een kwartier zwalkte ze weg en is
er tot op heden niks meer van haar vernomen. Eind goed, al goed,
zullen we maar aannemen. Eigenlijk was het niet zo gepast om een
foto te maken, maar we konden het niet laten… Na dit stedelijke
tafereel vonden we het welletjes en liepen terug naar ons roze
hotel.
Eindelijk was het tijd om de douche eens lekker uit te proberen. Dit bleek een ware aanslag te zijn op huid en ogen. De shampoo, conditioner en bodywash hingen in vierkante flesjes in de douchecabine. Op het etiket, zo lazen we later, stond dat deze waren verrijkt met mint. Deze was overdreven rijkelijk aanwezig. Het geheel brandde als een gek op huid en ogen. De menthollucht was zó sterk dat de tranen ons in de ogen sprongen. De bodywash bleek als naam ‘peptalk’ te hebben. Een nogal zacht uitgedrukte benaming. Na nog even t.v. te hebben gekeken, de blog te hebben bijgewerkt en wat informatie voor morgen te hebben uitgezocht, gingen we rond 23.15 slapen. In Toronto eigenlijk 2.15 uur. Oogjes dicht en snaveltjes toe.
Hotel: Belmont, Vancouver
Gelopen: 19,7km
Uren wakker: 22
Reacties
Liesbeth 21-07-2022 08:46 {{button-64236}}
Petra 21-07-2022 09:49 {{button-64241}}
Ina Veldkamp 21-07-2022 11:27 {{button-64250}}
Yvonne 21-07-2022 14:48 {{button-64258}}
Aanrader in Vancouver Capilano Suspencion Bridge en park.
Knap hoe je jullie blog bij houdt, uit ervaring weet ik hoeveel werk het is elke dag. Maar het is ook zó leuk voor later om weer eens terug te lezen en herbeleven.
Renee 21-07-2022 15:46 {{button-64262}}
Dat was weer een lange dag en leuk om nu in Vancouver te zijn.
Mooi hoor dat uitzicht en heerlijk die boulevard. Ben benieuwd wat morgen jullie gaat brengen!
Mieke Dijkers 21-07-2022 17:43 {{button-64266}}
Heeeerlijk dit blog. Ik zie de mensen die jullie beschrijven gewoon voor me... vooral die Michelin pop😁😁
Fijn om zo mee te mogen genieten. Het is net wat Yvonne schrijft... ik weet ook uit ervaring dat bloggen tijd kost... maar het is ook onwijs leuk!
De foto's zijn we prachtig.
Have fun
Arianne van Bilsen 21-07-2022 18:33 {{button-64268}}
Monique68 21-07-2022 19:26 {{button-64269}}
Inge 21-07-2022 22:04 {{button-64281}}
Heel veel plezier nog!
Gert 21-07-2022 23:01 {{button-64283}}
Geniet
Peter 22-07-2022 07:31 {{button-64289}}