Dag 6 - Vancouver
Door Alfred & Roy - 22-07-2022 07:38Vandaag ging om 7.30 de wekker. Het plan voor vandaag was om
eerst te ontbijten en een fiets te huren om naar de Suspension
Bridge te gaan. De avond ervoor hebben we al wat rondgekeken op
internet naar fietsverhuurders. Het fietsen blijkt erg populair te
zijn in Vancouver, want er zijn flink wat aanbieders in Vancouver!
Het hotel had zelfs kortingsbonnen voor fietsverhuurders. Geen
enkel probleem dus, maar eerst ontbijt. In Toronto was keten Cora
ons erg goed bevallen, dus hier wilden we vandaag ook gaan
ontbijten. De dichtstbijzijnde is op 20 minuten loopafstand van het
hotel; daar draaien we onze handen niet voor om.
Bij Cora bestelde Roy hetzelfde ontbijt besteld als in Toronto:
fruit, toast, eieren en pancakes. Ditmaal skipte hij de gefrituurde
aardappeltjes. De serveerster, ogenschijnlijk van Oost-Europese
komaf, snapte dit volkomen en raadde tomaten aan. Deze kwamen dan
in plaats van de aardappelen. Goede deal dus. Alfred bestelde zoals
gewoonlijk de pancakes, maar dit keer met aardbeien en stukjes
banaan. Vanzelfsprekend was dit voor ons allebei te veel om op te
eten. De serveerster begreep daarom ook niet goed waarom Alfred
voor zo’n bestelling ging, want natuurlijk vult zoiets… Toch vinden
wij dat deze serveerster een speciaal plekje in onze blog krijgt,
want ze was ontzettend aardig en bleef maar doorschenken met de
koffie en met het water 😊 Tijdens het eten zochten we op hoe
ver het met de fiets naar de Suspension Bridge was. Volledig uit
het veld geslagen, kwamen we erachter dat je 69 dollar per persoon
betaalt om naar binnen te kunnen (dit hadden we blijkbaar gemist
tijdens de voorbereidingen). De tranen sprongen in onze ogen, want
wat ongelooflijk duur voor zo’n brug! Gelukkig vond Roy een
alternatief park: Lynn Canyon. Daar hebben ze ook een Suspension
Bridge EN de toegang is gratis. Zoals echte Hollanders betaamt,
wilden we daar op de fiets heen. De fietsrit zou volgens Google
Maps ongeveer een uurtje zijn; dikke prima. Nadat we de serveerster
vriendelijk bedankt hadden, gingen we op zoek naar fietsverhuurder
Coal Harbour. Dit was makkelijk te vinden en voor een dag betaalde
je 40 dollar per persoon. Rond 10.40 kwamen we hier aan. Een
aardigst vriendelijke jongen, aan zijn accent te horen Engels,
heette ons welkom. Een stadsfiets zoals we deze in Nederland
kennen, hadden ze niet. We kregen daarom een soort mountainbike met
brede banden. Nadat we vriendelijk hadden bedankt voor de helmpjes
(deze zijn officieel verplicht, maar niemand draagt deze), werden
de zadels op juiste hoogte gesteld. Uiteraard stonden de zadels
weer hoger dan het stuur, dus onze nek kon alvast in de vouw.
Na ongeveer 10 minuten waren we ‘ready-to-go’. We stelden de route in via Google Maps. Deze verscheen dan bij Alfred op z’n SmartWatch. Super handig. We fietsten langs de boulevard, richting Stanley park, waar de beroemde Lions Gate brug ons naar de andere kant van de rivier zou brengen. Onderweg vroegen we ons af, of deze naam correspondeerde met de filmmaatschappij. Later zou blijken dat dit niet het geval was. Na een flinke klim maakten we midden op de brug een aantal prachtige foto’s en genoten van het uitzicht. We vervolgden onze weg over de, dik 1500 meter lange, brug. We kwamen op deze manier uit in West Vancouver. Al snel merkten we dat de wegen steeds steiler werden. De temperatuur steeg en tikte inmiddels de 27 graden aan en dat bleef onze oksels niet onopgemerkt. Een bergetappe bij de Tour de France is er helemaal niks bij.
We reden door verschillende suburbs (buitenwijken), waarvan
sommigen echt heel mooi waren. Brede wegen, met aan weerszijden
grote trottoirs waar vanaf de krantenjongens ’s morgens hun kranten
in de tuin flikkeren. Na iets meer dan een uur, en bijna 17 km
later, kwamen we aan bij het ‘Lynn Canyon Ecology Center’. We
parkeerden onze mountainbikes en legden deze met een slot aan
elkaar. Nadat we waren uitgehijgd van bijna 200 meter klimmen, was
onze first priority de toiletten. Deze worden in Canada ‘washrooms’
genoemd. We vinden deze benaming, net zoals in Amerika ‘restrooms’
nog steeds vreemd. Je wast je er immers niet, noch rust er lekker
uit. Enfin, na een korte pitstop liepen we richting de Suspension
Bridge. Een hangbrug boven de rivier, ongeveer 60 meter hoog, naast
een waterval. Wat een geweldig uitzicht! Misschien is deze brug wat
korter, of ‘anders’ dan de officiële ‘Suspension bridge’, maar dat
kon ons niet schelen.
We staken de brug over en volgden een korte trail langs het water.
We liepen langs grote keien die in het water lagen en klauterden
hier wat overheen om foto’s te maken. In het midden lag een enorm
rotsblok, waar je schijnbaar naar toe kon lopen. Een vrouw
probeerde zojuist vanaf deze rots terug te keren naar de ‘wal’.
Blote voeten en natte keien zijn geen goede combinatie, want de
vrouw viel met een rotgang, face down, in het water. Gelukkig kon
zijn er zelf ook om lachen (as a farmer with tooth pain). We
vervolgden de trail naar de Twin Peaks; een plek waar twee
watervallen zijn. Een mooi gezicht en het geluid van de watervallen
was oorverdovend. Na 5 kilometer gelopen te hebben, voelden we onze
benen en waren we toch echt wel klaar met de trail. We vulden onze
flesjes met water en stapten weer op de fiets op weg naar Stanley
Park. Dit park ligt bij de Lions Gate Bridge. Via Google Maps
hebben we een andere route gefietst dan op de heenweg. Deze route
ging langs het water en kwam langs de Shipyards. Vroeger diende
deze plek als scheepswerf, maar tegenwoordig zijn er veel
restaurants en barretjes te vinden. We gooiden de fiets van ons af
om hier een kijkje te nemen. Blijkbaar is het een populaire plek,
want het was er erg druk. We liepen over een pier voor wat mooie
kiekjes van de skyline. Op een bankje hebben we daar even wat
uitgerust. Uit onze ooghoeken kwam een vrouw die, als een
ballerina, haar been op het hek plaatste. Ze deed wat rek- en
strekoefeningen. Dit kostte haar veel inspanning, want uit het
niets liet ze een harde scheet, die een gat in de ozonlaag kon
veroorzaken. Ze vertrok geen spier en ging naast ons op het bankje
zitten.
Na snel wat foto’s genomen te hebben, stapten we weer op onze fiets om onze route naar Stanley Park te vervolgen. We bleken een trail te rijden, genaamd ‘Spirit trail’. Deze kronkelde langs de kust. Onderweg reden we langs havens en prachtige waterhuizen. Mocht je hier eens komen, volg dan zeker een stuk van deze fietstrail! Hierna reden we onder de Lions gate brug door, om aan de andere kant naar boven te fietsen. Een behoorlijke klim volgde. Aan de overkant van de brug begon Stanley Park. We klommen met de fiets omhoog, richting een uitkijkpunt. Inmiddels waren we zeiknat van het zweet en hadden we dorst! Op een bankje dronken we wat. Hierna fietsten we helemaal naar beneden om een pad langs de waterkant te volgen, door het park. We volgenden de bordjes ‘Seawall’ maar helaas hield het asfaltpad op. Een steil gravelpad volgde, waar we lopend afgingen. Na wat meters gedaald te zijn, doemde daar het fietspad op. Aan de linkerkant van het fietspad was een steile bergwand en aan de andere kant was het water. Halverwege stopten we bij een theehuis waar Roy een half uur in de rij stond om drinken te bestellen. Daarentegen zat Alfred wortels te schieten aan een picknicktafel, die dacht dat Roy was ontvoerd. Gelukkig was dit niet het geval en kwam hij terug met drinken.
Daarna vervolgden we het laatste stuk van de route en leverden bij het eindpunt onze fietsen in. Dit werd snel afgehandeld en eigenlijk waren we wel toe aan een douche na onze etappe. We liepen terug naar het hotel en passeerden een pub vlakbij ons hotel die adverteerde met HAPPY HOUR! De verleiding was te groot en we besloten plaats te nemen op het terras om een wijntje en biertje te drinken. Dit hadden wij immers wel verdiend na zo’n enorme fietstocht. De bestelling werd opgenomen door een stevige meid van ongeveer 25 jaar met croptop. We zijn sowieso geen fan van croptops, maar al helemaal niet als het gedragen wordt door iemand met een maatje meer. Toen we beter keken, zagen we ook dat ze geen BH aan had. Haar salamischijven waren duidelijk zichtbaar. Waarschijnlijk lag het aan ons, maar we vonden het niet echt appetijtelijk. Gelukkig waren de drankjes wel lekker, ook al was het op nuchtere maag. Het hotel lag op nog geen 2 minuten lopen van de bar, dus voor de afwisseling kropen wij naar het hotel. Hier fristen we onszelf op om daarna een restaurant te zoeken voor ons avondmaal. We belandden bij een café in West end. Hier aten we een heerlijke kipburger met friet. Aangezien we best een enerverende dag hebben gehad, besloten we hierna rechtstreeks naar het hotel te wandelen. We werkten de blog bij, keken nog wat tv en kropen rond 22.15 uur onder de wol.
Gefietst: 38,5km
Gewandeld: 17,9km
Hotel: Belmont
Reacties
Marjo 22-07-2022 09:07 {{button-64300}}
Wat hebben jullie weer een mooie dag beleefd. Het is elke morgen weer een feestje om jullie verhaal te lezen.
Geniet van jullie reis! Veel plezier!
Groetjes Marjo
Arianne van Bilsen 22-07-2022 09:19 {{button-64302}}
Chanel 22-07-2022 09:24 {{button-64303}}
Els Rijpsma 22-07-2022 09:30 {{button-64305}}
Wilke 22-07-2022 10:20 {{button-64312}}
Jenny stegeman 22-07-2022 11:37 {{button-64316}}
Margreet 22-07-2022 11:39 {{button-64317}}
Celine 22-07-2022 13:21 {{button-64320}}
Dank jullie wel, en nog veel plezier.
Renee 22-07-2022 21:35 {{button-64341}}
En bij jullie is never a dull moment, dat is toch om te lachen, die vrouw die valse lucht liet ontsnappen en die vrouw die in het water viel en overal foto’s van 😂 jullie kunnen makkelijk schrijver worden. Het is btw ook prachtig daar. Wij hopen er ook heen te gaan als de tijd er rijp voor is. Mooie dag weer morgen. Ben benieuwd wat voor avonturen jullie nu weer gaan beleven. Have fun!
Yvonne 22-07-2022 23:20 {{button-64348}}
Mooie foto’s mooi weer! Het is duidelijk genieten daar.