Dag 7 - Vancouver
Door Alfred & Roy - 23-07-2022 07:08Zonder spierpijn werden werden we vanmorgen om 8 uur wakker. Na de slopende dag van gisteren hebben we geslapen als twee roosjes. Voor vandaag hadden we het plan om het rustig aan te doen en Granville Island Market te bezoeken. Voor deze onderneming hadden we natuurlijk wel de nodige brandstof nodig. We besloten om gebruik te maken van het ontbijt bij het restaurant ‘The Living Room’ naast ons hotel. Bij de receptie konden we voor 22 dollar p.p. vouchers kopen. Aangezien het buiten bewolkt en behoorlijk fris was, hadden wij hier wel oren naar. Via de lobby konden wij doorlopen naar het restaurant waar ons een overheerlijk buffet wachtte. Dit was een welkome afwisseling na al die calorierijke ontbijten. Bij het restaurant serveerden ze (bruin)brood en vers fruit. Daarnaast kon je onbeperkt koffie, jus d’orange en water pakken. Tijdens het ontbijt hebben we opgezocht hoe we het beste bij de markt konden komen. Hiervoor waren twee aanbieders om met een ferry te gaan: False Creek Ferries en de Aquabus. Qua prijs maakte het weinig uit, dus we besloten om met False Creek Ferries naar Granville Island Market te gaan. Eenmaal aangekomen bij de plek vanwaar de ferry vertrok bleek het erg rustig te zijn. We hoefden maar 5 minuten te wachten om aan boord te gaan. Toch hadden we lichtelijke twijfel toen wij zagen wie onze kapitein was: het leek een Aziatisch meisje van twaalf. Ze had moeite om het bootje aan de kade te houden. Ze zag eruit alsof ze geen zwemdiploma had. Toch konden wij onze moed bijeenrapen om aan boord te gaan. We zochten een rustig plekje uit. Een groep van vier Britse jonge toeristen presteerden het om het plekje voor 5 seconden rustig te houden. Een enorme meid met korte rok vroeg of wij problemen hadden met muziek. Nog voor wij een antwoord konden geven, zette een andere meid haar JBL-speaker aan op standje STRAALJAGER. Het leek alsof wij op een partyboat tussen dronken tieners zaten. Gelukkig duurde de tocht maar 5 minuten.
Grandville Island was vroeger een industrie-eilandje en is tegenwoordig een plek waar verschillende markten, winkeltjes en hotels zitten én waar festivals worden gehouden. De befaamde ‘Grandville Island Market’ is een beetje te vergelijken met de foodhallen in Rotterdam & Amsterdam en de foodhal in de Bazaar in Beverwijk. Deze market doet trouwens wel een stuk netter en schoner aan dan die in Rotterdam of in de bazaar. Nadat we hier een uur hadden rondgestruind, kwamen we een ‘brewery’ tegen. Hier werden zelf bieren gebrouwen. Ondanks dat het nog maar iets voor 12 was, durfde Alfred het al aan om een lokaal gebrouwen biertje te drinken. Roy nam een home-made icetea (niet te zuipen overigens).
Hierna liepen we nog wat rond en pakten we de ferry (al had het meer de grootte van een rubberboot), naar de vaste wal. We besloten richting Chinatown te lopen, een route van ongeveer 40 minuten wandelen. We wandelden het eerste stuk langs de kust en kwamen onder anderen onder een brug door, waar een gigantische kroonluchter onder hing: bijzonder. Vervolgens kwaen we aan in Chinatown, dit bleek een behoorlijk verlopen gebied te zijn. We liepen wat souvenirwinkeltjes in aangezien we opzoek waren naar originele ‘chopsticks’. De winketjes waren zo enorm volgestouwd dat er niks te vinden was. Verder had deze wijk niks te bieden en besloten we richting ‘Gastown’ te gaan, een hippere wijk waar we op de eerste dag al eens kort waren geweest. Voor we het wisten stonden we in een straat met aan weerszijde honderden tentjes. Het gehele trottoir was overgenomen door de minder bedeelden. Deze hadden hier een compleet dorp gebouwd. We doorkruisten verschillende straten, maar overal was het hetzelfde. Tientallen mensen lagen op de grond, verkrampt in de meest verschrikkelijke houdingen. Meestal omringt door aluminiumfolie, lepels, spuiten en andere druggerelateerd materiaal. Een aantal van hen lagen te kronkelen op de grond of hadden jeuk op de meest vreemde plekken en krijsten daarbij de meest vreemde dingen uit. Sommigen van hen zaten onder de zweren en bulten. De geuren die we hier roken zijn niet te beschrijven… Stel je maar een combinatie voor van urine, ontlasting en afval en dat keer 10. Onveilig voelden we ons overigens geen moment. We hebben al een heel aantal wereldsteden gezien, maar dit nog nooit! Zo zagen we maar weer eens dat elke mooie stad zijn keerzijde heeft. Een erg naar beeld.
Behoorlijk aangedaan kwamen we aan in Gastown. Ook al was dit
maar een paar honderd meter verder, het was een wereld van verschil
met alle toeristen. Het was inmiddels twee uur en we hadden wel zin
in iets te eten. Roy wilde heel graag nog een keer naar Tim
Hortons, dus besloten we op zoek te gaan naar een vestiging. Hier
namen we twee Maple Syrup donuts en twee Birthday Cake donuts. De
eerstgenoemde waren voortreffelijk! De laatstgenoemde waren zo zoet
dat de vullingen uit je bek sprongen. Desalniettemin waren we
voldaan en liepen we nog ‘even’ richting het begin van Stanley
Park. Dit was ongeveer een half uurtje lopen. Halverwege kreeg
Alfred het moeilijk door een blessure aan zijn knie, maar opgeven
was geen optie, dus strompelde hij onvermoeid door. Tegen het einde
van de route begon de knie van Alfred steeds meer op te spelen, dus
besloten we om een ergens op een bankje te genieten van het
uitzicht op een meer. Gek genoeg was op het midden van het meer een
kerstboom met lampjes te vinden. Waarschijnlijk waren ze vergeten
om deze weg te halen.
Na een half uurtje genoten te hebben regelden we een Uber, omdat
het teruglopen niet zo verstandig leek met Alfreds knie. Voor
ongeveer 9 dollar bracht een Indiaase man inclusief tulband ons
naar het hotel. Bij de aankomst in het hotel kregen wij vouchers
voor een gratis drankje en deze hadden wij nog niet ingeleverd.
Hoog tijd om deze vouchers in te leveren! We betraden hetzelfde
restaurant als vanmorgen waar we onze gratis drankjes konden
ophalen. Een jonge vrouw met resting bitchfase begroette ons kil en
wees ons een plekje toe. Lichtelijk geërgerd griste ze ons vouchers
uit Alfreds handen en snauwde ze waar we uit konden kiezen:
tapbier, huiswijn en frisdrank. Uiteraard ging Alfred voor een
tapbiertje om de pijn in zijn knie te verzachten en bestelde Roy
een witte huiswijn. Na een tijdje smeet de serveerster de glazen op
tafel en genoten we van onze alcoholische versnapering. Aangezien
we de serveerster uiterst onbeschoft vonden, hielden we het bij één
drankje en liepen we naar dezelfde pub als gisteren. Hier was het
happy hour en bestelden we nog een keer hetzelfde: een biertje en
een wijn. Deze pub ligt nog geen honderd meter van ons hotel.
Na ons drankje zochten we op onze telefoon een plek om ergens te eten. We besloten om Five Guys eens te proberen; een fastfoodketen. Het blijkt toch lastig om hier in Vancouver voor een redelijk normale prijs ergens te gaan eten. Afgelopen dagen zochten we al regelmatig op internet, waarna we bij het restaurant aangekomen, concludeerden dat de prijzen op de website niet meer relevant waren en meestal waren verdubbeld. Voor een vakantie van meer dan 5 weken is dit budget technisch gezien niet te doen😉, vandaar maar een fastfoodketen. Het maakt trouwens niet uit bij welk restaurant je eet, ongezond is het toch wel.
Onderweg bij het oversteken was het, zoals gewoonlijk erg druk
en moesten we wachten op het ‘witte loop mannetje’ (groen licht).
Aangezien veel mensen ons tegenmoed kwamen, zag Roy niet dat een
oudere vrouw, met een kop als een oorwurm, een stok bij zich had.
Deze had ze in haar linkerhand, bijna een meter (schuin) van zich
afstaan. Hierdoor schopte Roy de stok onder de vrouw uit. Hij
verontschuldigde zich nog met de woorden ‘I’m so sorry’, waarna de
vrouw in een tirade ontvlamde. ‘YOU ARE NOT SORRY SON!!’ schreeuwde
ze, waarna ze met de stok slaande bewegingen begon te maken. In het
kader van
‘moet-je-je-wandelstok-maar-naast-je-houden-terwijl-je-loopt’
liepen wij gewoon door, maar de scheldtirade hield aan, terwijl ze
midden op de weg de slaande bewegingen bleef herhalen.
Bij de Five Guys deden we onze bestelling en moest Alfred een dik
half uur in de rij wachten. Hierna verorberden wij de friet met
schil (!) (het smaakte zowaar authentiek) en de sappige burger.
Tenslotte dronken we een laatste afzakkertje in een pub en besloten
hotelwaarts te keren. We waren beiden al de hele dag behoorlijk
gesloopt , waarschijnlijk door gisteren. Voor 22 uur kropen we
onder de wol, want morgen moeten we redelijk op tijd met de bus. We
gaan dan op weg naar Seattle, Amerika!
Gelopen: 14,3 km
Hotel: Belmont
Reacties
Peter 23-07-2022 07:21 {{button-64353}}
Monique68 23-07-2022 08:24 {{button-64355}}
Marnix 23-07-2022 08:49 {{button-64360}}
Liesbeth 23-07-2022 08:59 {{button-64361}}
Yvonne 23-07-2022 09:06 {{button-64362}}
Seattle is ook leuk.
Was altijd goedkoper qua eten etc. Als Vancouver, maar hoor dat prijzen in de states ook maar blijven stijgen. (Vond het in april ook al aardig duur geworden).
Ben benieuwd wat jullie van Seattle vinden.
Daniel Wesselink 23-07-2022 09:32 {{button-64364}}
Wilke 23-07-2022 09:53 {{button-64366}}
Hellen 23-07-2022 10:16 {{button-64367}}
Wat een genot om jullie verhalen te lezen.
Jullie beschrijven alles zo goed dat het lijkt of wij erbij zijn..
Geweldig..
Alleen jammer dat alles zo schrikbarend duur is geworden.
Wij vonden het heerlijk om roadtrips te maken in Canada en Amerika maar het is niet meer te betalen😢
Heel veel plezier voor jullie🙏
Renee 23-07-2022 12:59 {{button-64377}}
Goede reis naar Seattle en have fun daar, maar dat hebben jullie toch wel!
Annemarie 23-07-2022 20:15 {{button-64393}}
Bea Wieringa 23-07-2022 22:27 {{button-64398}}
Bea Wieringa 23-07-2022 22:29 {{button-64399}}
Anet Huizing 23-07-2022 23:07 {{button-64401}}