Dag 16 - Packwood (Mount Rainier)

Zondag 31 juli 2022

Bij het krieken der dageraad voltrok zich in huize (hotel) Veldkamp/Stegeman een, zoals Martien zou zeggen, grande catastrophe. Half 7 ging namelijk de wekker, gooiden we onszelf uit bed en liepen  we naar de badkamer voor een kleine boodschap. Met geen mogelijkheid was de deur open te krijgen. Wrikken, duwen, optillen, niks werkte. Na 5 minuten klungelen gaven we het op. Gelukkig bevond de wastafel zich in de kamer dus we hadden onze toilettas wel. De receptie was nog niet bezet en er bevonden zich geen openbare toiletten in het hotel. Aangezien we beiden nogal erg nodig moesten zagen we nog maar één oplossing. We hebben de wastafel naderhand zorgvuldig schoongemaakt😉.

Iets voor 7 stapten we in de auto en reden richting Mount Rainier. De rit zou een uurtje duren (48km). Net buiten Packwood stuitten we op een grote groep Elks (elanden) die langzaam over en langs de weg trokken. Een prachtig gezicht met de opgaande zon. Na even te zijn uitgestapt en wat foto’s te hebben gemaakt, vervolgden we onze weg. Na een half uurtje reden we het nationale park binnen. Rond deze tijd zat er nog niemand in het hokje, dus konden we gratis doorrijden. Ook in dit park waren ze met de weg bezig dus zo nu en dan moesten we rustig aan doen. Om iets voor 7 kwamen we aan bij het Visitors Centre. Vanaf hier zou de trail beginnen welke wij wilden hiken. Je zou verwachten dat het rond dit tijdstip heel rustig was, maar niets bleek minder waar. We vonden het al behoorlijk druk. Gelukkig waren er nog genoeg plekjes voor onze auto. Nadat we onze wandelschoenen hadden aangetrokken, de tassen hadden gepakt met eten en drinken (10 flesjes) begonnen we aan de trail genaamd: ‘Skyline trail’ Deze was ongeveer 10 km lang en we zagen later dat deze gecategoriseerd was als de moeilijkste. De temperatuur was rond dit tijdstip heerlijk, zo’n 18 graden terwijl de zon langzaam over de bergen heen kwam.

Mount Rainier is een vulkanische berg en is de hoogte van alle vulkanen in het Cascade Range gebied. Dit gebied heeft een lengte van 1100km en een breedte van 130 km. Het strekt zich uit tussen Canada en Amerika, hierin bevinden zich een tal van vulkanen, onder anderen de bekende Mount st. Hellen en Mount Lassen. Mount Rainier heeft 26 grote gletsjers en voortdurend bedekt met sneeuw en ijs. De vulkaan is 4026 meter hoog en voor het laatst uitgebarsten in 1894. Rainier is nog steeds actief en zal ooit weer uitbarsten met catastrofische gevolgen. Tot zover onze ‘aardrijkskundige vakantie alinea’.

Het eerste stuk was geasfalteerd maar steeg behoorlijk snel. Onze kuiten en bovenbenen konden dus aan de slag. Met de top van Mount Rainier op de voorgrond was het eerste stuk even zuchten en steunen. Na verloop van tijd ging de asfaltweg over in zand en rotsen. We waagden ons over het parcours en op een gegeven moment moesten we zelfs over ijs/sneeuw lopen! Gelukkig hadden we onze lesbische stampers aangetrokken en glibberden we een weg naar boven. We vroegen ons al eerder af waarom sommige mensen stokken mee naar boven namen… Onderweg kwamen we prachtige vergezichten tegen met een lijn aan vulkanen. We zagen Mt. Hood, Mt. St. Helens (barstte in 1980 uit) en Mt. Adam naast elkaar; fantastisch! Natuurlijk moesten we hiervan wat foto’s maken. Doordat het zo zonnig  was konden we heel ver kijken. Prachtig! Hierna liepen we verder omhoog via de upper/higer Skyline trail. We klommen en klauterden verder en genoten van de vergezichten.  Onderweg kwamen veel eekhoorns en enorme bergmarmotten tegen. We bereikten het hoogste punt (we waren meer dan 600 meter gestegen). Hier hadden we een adembenemend uitzicht, letterlijk want we merkten dat de lucht hier iets ijler was. Volgens onze smartwatch zaten we op een hoogte van 2250 meter. Hierna hiketen we terug naar beneden (andere route want deze trail is one-way). Aan deze kant van de berg was het uitzicht compleet anders. Eerst was het behoorlijk rotsachtig zoals bergen in Griekenland en Spanje, maar verder naar beneden werd het enorm groen met allerlei gekleurde planten en kleine beekjes. Om 10 uur, 3 uur nadat we vertrokken, kwamen we aan bij het visitors center. Het was inmiddels enorm druk geworden en iedereen stond in een lange rij te wachten op een plekje. De temperatuur was inmiddels ook behoorlijk gestegen en schoot al richting de 30 graden. We aten bij de auto wat en besloten het visitors center te bezoeken. Hier keken we een film van 20 minuten over Mount Rainier. Een erg interessante film over het klimaat en de natuur in de omgeving. Zo werd er verteld dat bij een uitbarsting niet de lava het meest gevaarlijk is, maar de sneeuw die binnen no-time smelt en alles meeneemt in de weg naar beneden. Ook werd er verteld welke dieren er voorkomen. Hierna kwam een stukje geschiedenis aan bod. Erg interessant.

Na deze film wilden we in het visitors center een magneet kopen. Helaas bleek te winkel dicht te zijn. Het was onze bedoeling om nog een trail te lopen. We hadden gekozen voor Naches Peak Loop trail. We hadden alleen niet bedacht dat deze op meer dan een uur rijden van het visitors center lag. We zouden dan om de vulkaan rijden en later meer dan twee uur terug moeten. Aangezien we al een behoorlijke klim erop hadden zitten besloten we in het gebied waar we nu waren een kortere te lopen. Het werd de Nisqualla Vista. Een korte maar mooie wandeling over een geasfalteerd pad.

Nadat we terug bij de auto waren kwam er een stel naar ons toe lopen en vroeg of wij de twee jongens van de blog waren. Ze bleken onze blog te lezen en in hetzelfde hotel te zitten (zie reacties gisteren). We hebben kort gepraat over welke routes we beiden namen waar onze vakanties heen gingen. Grappig hoe klein de wereld kan zijn, bij zo’n groots natuurwonder. Voor een korte sanitaire stop liepen we nog even naar het Visitors center waar inmiddels ook de shop open was. We kochten een magneet en rekenden deze af bij meisje welke ons deed denken aan Sinéad O’Connor.

Rond 12 uur waren we er wel klaar mee en gingen terug naar Packwood. De rij met wachtende auto’s was inmiddels nog langer en de temperatuur verder gestegen. We besloten om weer een stop te maken bij de plaatselijke bierbrouwerij om een biertje te drinken. We vonden dat we dit wel hadden verdiend! Ook bestelden we een flinke schaal nacho’s. We hebben hier een paar uur gerelaxed en daarna was het tijd om terug te gaan naar het hotel. De deur bleek nog steeds dicht te zitten en we schoten een schoonmaakmeisje aan. Even later kwam ze aanzetten met een soort schroevendraaier. Deze deur bleek wel vaker in het slot te vallen en ze vertelden ons dat we hem beter open konden laten. Weten we dat ook weer… We konden ons lekker douchen en hebben zelfs nog even een schoonheidsslaapje gedaan 😊. Hierna voelden we ons als herboren.

’s Avonds hebben we gegeten bij de plaatselijke Mexicaan: Nacho’s Mexican. Hier was het enorm druk en de bedienden zagen er oververhit uit. Naast ons ging een Amerikaanse vrouw te keer om het feit dat ze ‘AL’ 35 minuten zat te wachten op haar eten. Voor haar klaagzang kreeg ze twee gratis frozen margerita’s… Erg bijzonder. De serveerster verschuldigde zichzelf meteen al dat het erg druk was. Dit vonden wij natuurlijk niet erg. Bij de meeste restaurants sta je na 30 minuten al weer buiten. Lekker tafelen kennen ze hier niet. We bestelden bij beiden chicken fajitas. De vrouw vroeg of we er tortillas bij wilden. Aangezien we ‘van het huis’ al nachos kregen, bedankten we hier hartelijk voor. Toen we het gerecht kregen bleken er geen pannenkoekjes bij te zitten om te vullen. Natuurlijk waren daar de tortillas voor. Dom van ons. We keken de vrouw lief aan en kregen een bakje met tortoillas om zelf te vullen. Rond half 9 waren we bij het hotel en keken nog wat tv en werkten aan onze blog.

Gisteravond, na het online zetten van onze blog, besloten we buiten nog even op de bankjes te gaan zitten. Deze stonden in het gras, nabij het hotel. We zaten nog geen 3 minuten of werden al opgevroten door de muggen. De hele dag hebben we jeuk gehad😉. Vanavond dus maar op onze kamer gebleven.

Nog wat tips voor mensen die nog eens naar Mount Rainier gaan:
Kom op tijd! Vooral in de zomer. We vonden het rond 11/12 uur al enorm druk (kwam misschien ook door het mooie warme weer).
Mocht je iets eerder in het seizoen gaan (bijv. juni) kan het misschien handig zijn om wandelstokken mee te nemen voor de Skyline trail. Wij moesten namelijk nog over behoorlijke stukken sneeuw en ijs.
Het lijkt vanzelfsprekend, maar doe goede schoenen aan. We zagen ook mensen op sneakers en slippers en die hadden het vrij zwaar😉.

We hebben een geweldige dag gehad!

Gereden: 134 km
Gewandeld/geklommen: 15,6km
Aantal trappen: 155
Hotel: Crest Trail Lodge