Dag 18 - Portland

Na de fietstocht met bierproeverij hadden we geen zin/puf meer om de blog te schrijven. Na het lezen van deze blog zul je begrijpen waarom. 😊

Vanmorgen hadden we besloten om extra lang te blijven liggen. De wekker ging om 9 uur en we werkten eerst aan de blog van gisteren. Daarna zijn we gaan ontbijten bij Cheryl’s on 12th. Volgens het hotel kun je hier heerlijk ontbijten. Uiteraard waren wij bereid om deze tip op te volgen. Vanaf ons hotel was het zo’n 20 minuutjes lopen, dus hadden we meteen onze ochtendgymnastiek. Cheryl’s is blijkbaar erg populair, want het was ontzettend druk. Gelukkig konden wij nog een plekje buiten bemachtigen. We zaten in een soort amateuristisch gebouwde schuur waar het rook naar urine. We vroegen ons af of dit ’s avonds geen toevluchtsoord is voor daklozen. Dit mocht de pret niet drukken. Een vriendelijke serveerster genaamd Mercedes liet weten dat ze voor ons klaarstond. Toch fijn dat ze bereid was om onze bestelling op te nemen.

We wilden vandaag een extra gezond ontbijt, dus we bestelden allebei huisgemaakte granola met fruit en Griekse yoghurt (en natuurlijk koffie en een ‘verse’ jus). We begonnen te watertanden bij het idee: fruit en yoghurt! Hier hadden we ontiegelijk veel zin in en daarom bestelden we een grote. Na een tijdje kwamen de kommen aan. We namen een hap en… HOE KRIJG JE HET VOOR ELKAAR! De granola was gesuikerd, net als de Griekse yoghurt waar liters honing doorheen zat. Voor je gevoel zat je pure suikerklontjes naar binnen te werken. We voelden ons net een paard van Anky van Grunsven. We gingen er nog net niet van hinniken. Een grote deceptie. Waarom kunnen Amerikanen zelfs zoiets verpesten met extra suikers? Wij zullen dit nooit begrijpen.

Bijna galopperend en misselijk van de zoete bende gingen we richting het verzamelpunt voor de fietstocht. Inmiddels was het 30 graden en prima fietsweer, dus we hadden, ondanks de yoghurt, er veel zin. We kwamen aan bij Pedal Bicycle Tours. Achter de balie zat een smoezelige hipster, die iets ondefinieerbaars aan het eten was. Met volle mond vroeg hij of we dorst hadden. Ja hoor. De beste man was tevreden met het antwoord en regelde fietsen voor ons. Twee prima fietsen inclusief fietshelm. De man wist dat in Nederland dit niet verplicht is, maar dat we het in Oregon op moeten. Geen probleem. Dat hadden we er natuurlijk wel over.

Inmiddels was de groep compleet. We waren in totaal met zijn zessen. Een pasgetrouwd stel uit Vancouver en een stel uit Wisconsin. Het stel bleek afgelopen zaterdag te zijn getrouwd en ze waren op huwelijksreis. Na een korte kennismaking met elkaar kon de tour bijna beginnen. Eerst kregen we instructies over de fietsen: hoe moet je remmen? Hoe moet je aangeven welke kant je opgaat? Informatie waar wij natuurlijk niks aan hebben. Als rasechte Nederlanders weet je heus wel hoe een fiets werkt. Enfin, de gids vertelde ook dat Portland de fietshoofdstad van Amerika is. In Portland zijn zelfs meer fietsen bij elkaar dan in de rest van Amerika. Een leuk weetje, doe ermee wat je wil.

Nu konden we dan eindelijk beginnen aan onze rit. In een slakkentempo verkenden we het eerste gedeelte van de stad. We fietsten over de boulevard en reden naar onze eerste stop, de eerste bierbrouwerij. We zaten heerlijk buiten onder het genot van veel verschillende biertjes. De beide stellen bleken heel gezellig te zijn en we leerden elkaar beter kennen. Zo bleek de man uit Wisconsin een eigen bierbrouwerij te hebben en had hij natuurlijk veel verstand van biertjes. Uiteindelijk hebben wij door hem meer geleerd over bier dan van de gids. Zo wist hij te vertellen dat de hop in Amerika veel anders smaakt dan in bijvoorbeeld Europa. Erg interessant. De meid van het pasgetrouwde stel bekende dat ze eigenlijk niet van bier hield, maar dat ze dit voor haar man deed. Hier stond wel tegenover dat haar man mee moest gaan naar een wijnproeverij. Roy moest bekennen dat hij deze tour ook meer voor Alfred deed. Wat een liefde.

Na de eerste stop fietsten we naar twee andere bierbrouwerijen waar het bier rijkelijk vloeide. We merkten dat de gesprekken steeds soepeler verliepen door al het spraakwater. We praatten over cultuur en gebruiken. Natuurlijk kwam het onderwerp Covid ook even kort aan bod. Gelukkig was dit onderwerp snel klaar. De gids vertelde ook veel over zichzelf, terwijl hij overigens ook meedronk. Zo bleek hij een vervend backpacker te zijn. Hij heeft zelfs een wandeltocht van Canada naar Mexico gelopen. Dit verklaarde een beetje zijn smoezelige uiterlijk. Toch leuk om mensen op deze manier te leren kennen. We vonden daarom de tour een leuke manier om de stad te verkennen en te leren kennen, maar ook om eens met andere mensen te praten. Hierdoor zagen we toch een ander Portland dan gisteren; een positiever beeld welteverstaan.

Na drie uurtjes kwamen we weer terug bij de fietsverhuurder en leverden we ons helm en fiets weer in. We besloten om met het pasgetrouwde stel, Jillian (30) en Jordan (31) uit Vancouver nog wat te drinken. Dit vonden ze een erg leuk idee. Aangezien we gewend waren geraakt aan de smaak van bier liepen we naar een andere bierbrouwerij. Hier bestelden we weer een proeverijtje; heerlijk! Jillian was heel erg geïnteresseerd in Nederland en het bleek dat een familielid van haar in Amsterdam woonde. De gesprekken waren erg leuk en we hebben veel gelachen. Zo kregen we het over de eetgewoontes in Amerika/Canada en Nederland. Ze wilden graag weten wat wij aten tijdens het ontbijt. Toen wij bekenden alleen een cracker met kaas te eten, moesten ze heel erg lachen. Zij aten eieren, toast enz. als ontbijt. Leuk die cultuurverschillen!

We vonden het erg gezellig en daarom besloten we ook ergens een hapje met ze te eten. We aten bij dezelfde bierbrouwerij, Deschutes, als gisteren. We durfden het aan om wederom een burger met friet te bestellen. Alleen dit keer zeiden we expliciet: NO SALT! Uiteraard hoorde hier ook een biertje bij. Het geheel smaakte voortreffelijk. Het enige wat Alfred was vergeten te zeggen, was om geen stenen bij zijn friet te willen. Nu zul je denken: stenen horen toch niet bij friet? Nee, dat klopt. Tijdens het eten van een frietje kauwde Alfred op iets heel hards: een klein steentje. Het gezelschap, inclusief Roy, geloofde Alfred in eerste instantie niet. Na het beter bekijken van het object bleek het inderdaad een steentje te zijn. De serveerder moest zijn manager erbij halen om te klacht af te handelen. Het was overduidelijk dat dit nog niet eerder is voorgekomen. Iets met een bek vol tanden (waarvan Alfred er gelukkig niet eentje miste). Na duizendmaal zijn excuses aangeboden te hebben, werd de burger van de rekening afgehaald; erg netjes! Vanaf dat moment besloten we om steeds een steentje in onze zak te dragen… geintje…😊

Inmiddels was het acht uur en waren wij het eigenlijk wel zat. We gaven onze Instagram door aan Jillian en Jordan, zodat we elkaar konden blijven volgen. Daarna namen we afscheid en gingen we terug naar het hotel. Hier namen we nog een afzakkertje, keken we Family Feud en gingen we daarna slapen.
 

Hotel: Zags Hotel Portland
Gelopen: 7,5 km
Gefietst: 5,3 km