Dag 29 - San Francisco, Monterey

Door Alfred & Roy - 14-08-2022 07:43

Zaterdag 13 augustus 2022

Ook deze morgen maakte onze wekker weer een vreugdesprongetje, want hij mocht weer redelijk vroeg afgaan. Om 7.10 uur gooiden we onszelf, na twee keer snoozen, uit bed. Ondanks dat we hier drie nachten hadden verbleven, was onze koffer binnen 10 minuten gepakt. We sleepten alles naar beneden en zetten alles in de auto. Helaas was de meneer van de receptie om half 8 nog niet aanwezig, waardoor we geen koffie en wat fruit konden pakken. Dit kon blijkbaar pas vanaf 8 uur.

Om iets over half 8 reden we de parking af, nadat we het pasje in een soort brievenbus hadden gedeponeerd. We besloten nog even door de stad te rijden en even de leuke steile wegen mee te pakken. Uiteraard mocht een ritje door Lombard Street niet ontbreken. Deze zat sowieso aan de straat van ons hotel, alleen dan helemaal omhoog (zo’n 15 blokken). Op dit tijdstip was er nog geen toerist te bekennen: heerlijk! Hierna reden we even naar de hotels waarin we drie jaar geleden onze reis startte en eindigde. Beiden gevestigd aan Sutterstreet. We hadden trouwens gehoord dat het qua veiligheid een stuk achteruit was gegaan in S.F. Ook schenen er een stuk meer daklozen te zijn dan drie jaar geleden. Eerlijkheid gebied te zeggen dat we er zeer weinig van hebben meegekregen. Daklozen hebben we wel gezien, maar een stuk minder dan in de andere steden waar we zijn geweest. Nabij één van de hotels in Sutterstreet (waar we in 2019 zaten) was destijds een soort tentenkamp. Deze was er niet meer. We reden ongeveer een uurtje door de stad en zagen her en der wat tenten staan, maar niet wat we hadden verwacht (en in 2019 hebben gezien).  

Zoals gezegd, na een uurtje stelden we onze navigatie in en vertrokken richting Monterey. We namen de route die zoveel mogelijk langs de kust ging, de Highway 1. We reden via Half Moon Bay naar San Gregorio, Davenport, Santa Cruz en uiteindelijk Monterey. We besloten in Santa Cruz een kopje koffie te drinken met een overheerlijke donut. Deze donut was zo groot dat we moeite hadden om een stuk ervan af te bijten. De zaak waar we de donut hebben gehaald was overigens vierentwintig uur per dag open, dus mocht je ’s nachts trek hebben in een donut, dan kun je hier terecht.

Na deze korte pauze besloten we in Santa Cruz naar een Farmers Market te gaan. Overal stonden borden waarop de markt was aangekondigd, dus we vonden het de moeite om even een kijkje te nemen. We parkeerden de auto vlakbij de markt en liepen over de markt heen. In totaal waren er 15 kraampjes met vooral groente en fruit. Best grappig om te zien, maar de markt was niet heel erg groot. Voor de vorm zat een straatmuzikant met een viool mee te spelen op afschuwelijke muziek. Toch was haar vioolkoffertje rijkelijk gevuld met dollarbiljetten. We vroegen ons af of we er geld uit mochten pakken, omdat we toch wel een lichtelijke gehoorbeschadiging eraan over hebben gehouden….

Na wel 10 minuten hadden we de markt wel gezien en vervolgden we onze weg naar Monterey. Vanaf hier was het nog maar 30 minuten rijden naar het hotel. Google Maps gaf aan dat er een file was, dus leidde ons via een andere route. Altijd fijn als de mevrouw van Google Maps meedenkt. We zijn er wel over uit dat ze op een Engelse cursus kan, want de uitspraak is niet om aan te horen. Hopelijk leest ze dit en doet ze er iets mee.

Op de route vanaf Santa Cruz naar Monterey lagen veel akkervelden waarop kool en artesjok werd verbouwd. Er werd veel gesproeid en op een aantal plekken al gerooid, met name door Mexicaanse arbeiders die dit met de hand deden. De geur van de kool kwam nogal doordringend de auto binnen. Daarnaast stonden er ook veel kraampjes langs de weg waar je groente en fruit kon kopen. De aanbieding van de dag waren 7 avocado’s voor 1 dollar. Of eigenlijk, 0,99 cent😉. We zijn beiden gek op avocado, maar om er nu zeven op te eten is toch wat overdreven. Na iets meer dan een half uur, rond 12 uur, kwamen we aan bij het hotel in Monterey. Hier stond een groot, met de handgeschreven, bord buiten met de tekst: NO (met drie strepen eronder in het rood)  check-in before 3. Het kwam nogal passief agressief over. We reden door naar het centrum en parkeerden onze auto nabij de Old Fishermans Wharf. Terwijl we uitstapten om te gaan betalen (10 dollar voor de gehele dag), hoorden we de zeeleeuwen al blaffen/brullen (volgens google heet dat zo, we moesten het even opzoeken😉). En ja hoor, aan het eind van de parkeerplaats, in de haven, lagen de dames en heren heerlijk in het zonnetje. Eén zeeleeuw was op de aanlegsteiger naast een boot gaan liggen en keek dom om, naar de mensen die langs hem heen liepen om de boot in de stappen. Nadat de eigenaresse een slang op hem had gezet, sprong hij van de steiger en zwom weg. We bekeken een tijdje het reilen en zeilen van de zeeleeuwenfamilie. Sommigen lagen als een zeester op een rots te bakken, anderen waren aan het spelen in het water en er waren er ook die elkaar kusjes aan het geven waren (zo leek het tenminste).

Hierna liepen we de werf/pier op, die we drie jaar geleden ook hebben bezocht. Helaas bleek de recessie ook hier te hebben toegeslagen. Meerdere restaurantjes bleken gesloten te zijn, zo ook het visrestaurant waar we destijds heerlijk hebben gegeten. Er stonden toen ook overal mensen buiten waar je kleine hapjes kon proeven, om zo mensen te binnen te krijgen. Dit was ook nu niet meer het geval. We wandelden een tijdje rond en bekeken de winkeltjes en de zee.

Inmiddels hadden we dorst gekregen en wilden ergens wat gaan drinken. Hier op de pier mocht je alleen buiten zitten als je iets ging eten. Aangezien de prijzen hier, uiteraard, vrij hoog liggen besloten we het centrum van Monterey in te lopen. Ook dit jaar is er weer ‘carweek’ en dus stonden er overal al veel oude en moderne auto’s. We liepen hier langs en zochten ergens een terrasje in de zon. Het waait hier nogal en er staat een frisse wind. In de zon is het, met een graad of 22, heerlijk! De zonkracht is ook hier weer erg hoog dus we hadden ons bij de auto goed ingesmeerd. Later bleek at we toch wat stukjes hadden overgeslagen. Uiteindelijk belandden we bij een soort haciënda, welke dus een beetje Spaans aandeed. Er bleek ook een soort museum naast te liggen, maar we hebben niet gekeken welke. Bij een bakker haalden we drinken en dronken deze in het zonnetje, uit de wind, op. We keken uit op de fruitbomen die in het binnenplaatsje stonden. Het geheel zag er erg sfeervol uit!

Nadat we deze hadden genuttigd, was het plan om naar Carmel-by-the-sea te rijden. Een plaatsje op 15 minuutjes rijden. Terwijl we nog even een stukje verder liepen, om te kijken welke restaurantjes er nog zaten, zagen we een beergarden te zitten. Het zag er zó gezellig uit dat we onze plannen lieten varen en hier, op heerlijke stoelen (die half achterover lagen), neerploften in de zon. We bestelden allebei een flight, een proeverij van verschillende biertjes. Roy een kleine en Alfred een grote. Er moet er namelijk toch ééntje rijden, al hadden we de intentie om hier nog wel even te blijven zitten. Bij een naburig Mexicaanse fastfoodketen haalden we nacho’s met verse guacamole. Op dit terras hadden ze alleen drinken en mocht je je eigen eten meenemen of ergen anders vandaan halen. Dit zolang je bij hen je drinken haalde. Na hier de rest van de middag heerlijk ontspannen in de zon te hebben gezeten, liepen we naar een Engelse pub om daar een hamburger te eten. Het was allemaal niet zo bijzonder en onze serveerster had er vrij weinig zin in. Zelf de wifi code wist ze niet en ze vond het te vermoeiend om dit op te zoeken. Met zo’n chagrijnige smoel verdiende ze ook geen fooi en kraste we het hokje van ongeschikt in… We weten inderdaad dat dat hier niet gebruikelijk is, maar we vinden nog steeds dat je een fooi wel een klein beetje moet verdienen😉.

Na het eten reden we terug naar het hotel waar in wilden checken. Het was inmiddels half 7 en op deur van het stond dat de medewerkers weer om kwart voor 7 van dienst waren. Om 5 voor 7 was er nog steeds niemand en werden we vrij ongeduldig. We drukten op de zogenaamde nachtbel en klopten op de deur, maar helaas geen gehoor. Om iets over 7 (19 uur) scheurde een verloederde, auto, met bijbehorende deuken, de parkeerplaats op waar een stevige verlepte vrouw uitstapte. Aan haar uiterlijk te zien kwam ze rechtstreeks uit de bajes en zat ze in haar proeftijd. Ze liep op haar dooie akkertje naar de deur van de receptie, deed de deur open en heette ons welkom. Ze keek nog eens op haar telefoon toen op de klok en had door dat ze te laat was. Gezamenlijk met al haar tatoeages, ging ze achter de balie zitten en vroeg onze achternaam. Nadat Roy zijn achternaam had genoemd, vertelde de vrouw, terwijl we twee tanden zagen bewegen in haar mond, dat ze toevallig vandaag nog een familie met dezelfde achternaam (Veldkamp) had ingecheckt. Ze vroeg zich af we gerelateerd aan elkaar waren. Ze had de naam nog nooit eerder gehoord en ze vond het een leuke toevalligheid. Tot op heden hebben we geen idee wie of wat het zijn, wordt misschien nog vervolgt😉. We kregen een kamer op de benedenverdieping (zijn we nooit zo’n fan van, maar je hebt soms niks te wensen) en wensten haar nog een prettige avond. In een flits zagen we dat er achterin haar mond nog een kies verscholen zat.

De motelkamer zelf is nogal basic en toe aan een opknapbeurt. Alfred vond het allemaal wel meevallen, maar Roy dacht er het zijne van. We hebben trouwens geen airco maar wel een prachtige jaren ’80 plafondventilator, inclusief verlichting met dode vliegjes erin. Het was inmiddels ook weer tijd voor een was. De afgelopen tijd hebben we af en toe een handwasje gedaan voor sokken e.d. maar nu we hier voor twee nachten zijn, kan de was tenminste fatsoenlijk drogen (hopen we). Er bleek in een snikheet hokje een oude wasmachine te staan waar 16 (!) kwartjes in moesten. Alle portemonnees werden ondersteboven gekeerd, maar we kwamen maar tot 5. Alfred mocht weer terug naar de gedetineerde bij de receptie kwam terug met een berg kwartjes. Ook deze wasmachine had maar 3 standen. Koud, warm en heet. Uit veiligheidsoverwegingen kozen we voor warm (zelfs dát kan nog te heet zijn, maar we hebben weinig keus). Na een half uur kwam de was er niet veel frisser uit dan dat het erin was gegaan. We moeten het maar een beetje verbloemen met onze parfums de komende week. We drapeerden alle was zo goed mogelijk door de hele kamer in de hoop dat een beetje gaat drogen. De rest van de avond hebben we wat t.v. gekeken, heerlijk gedoucht onder (wederom) een te lage douche en werkten we onze blog bij.

Morgen gaan we met de auto de omgeving verkennen en zullen we de 17 mille drive gaan rijden.

Hotel: Quality inn Monterey
Gereden: 217 km
Gelopen: 5,6 km

 

Reacties

Yvonne 14-08-2022 10:36 {{button-65559}}

Mooi gebied. 17 mile drive en Carmel zijn leuk. Mission Ranch Carmel wordt vaak bezocht door Clint Eastwood voor het diner. Weet niet of hij ook nog steeds eigenaar is.

Ina Veldkamp 14-08-2022 12:08 {{button-65566}}

We genieten enorm van jullie verhalen. Fijne tijd nog samen.

Anet Huizing 14-08-2022 21:54 {{button-65590}}

Weer wat achterstand, maar weer erg genoten van jullie verhalen.
In SF en Monterey geweest, geen naakte mannen en loslopende gedetineerden zonder tanden gezien... erg jammer... wel allemaal leuke straatartiesten die wij ook geen 10 euro geven... :)

Wij hebben in Monterey wel een walvisstaart gezien... heeeel in de verte dan he op zo'n bootje. Was wel een leuke ervaring.
17 miles drive is mooi, maar highway 101 wordt zuidelijker nog spectaculairder, vind ik. Ben benieuwd wat jullie ervan vinden. Veel plezier morgen!

Bea Wieringa 15-08-2022 09:03 {{button-65599}}

Na het boek volgt toch de film? Ik zie het namelijk helemaal voor me😂😂🤣
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan