Dag 37 - San Diego

Zondag 21-08-2022. Onze aller allerlaatste dag, hier in de USA, is aangebroken. We besloten heerlijk uit te slapen, waardoor de wekker pas om 8.30 ging. Op ons dooie gemak liepen we naar beneden om even lekker te gaan bubbelen in de hottub. Hierna douchten we om beurten, kleedden ons aan en liepen vol goede moed naar de receptie voor het ontbijt. Vandaag ging Roy ook voor het muffin ontbijt. We pakten de papieren zakken aan en liepen naar de kamer. Helaas… er bleek geen muffin in te zitten, maar een soort platte croissant met een laagje kaneelsuiker ertussen. Niet bepaald smakelijk. Het koffieapparaat werkte ook niet naar behoren waardoor de koffie ook niet heel erg lekker was. We sloten af met een donut die we nog hadden van eergisteren: die maakten overigens nog heerlijk vers. Afwisselend op het balkon en binnen in de kamer (het was nogal fris buiten), werkten we onze blog bij. Door de internetverbinding was dit nogal een gedoe.

Na een rustig ochtendje liepen we om half 1 richting de boulevard. We hadden besloten om vandaag de hop-on-hop-off bus te nemen want we waren allebei nogal vermoeid. Via de boulevard kwamen we aan bij Seaport Village waar we een kaartje konden kopen. Bij het hokje stond een mevrouw met een typische Amerikaanse boblijn. BUY TICKETS stond er voorop het hokje en we gingen netjes staan wachten. Aan de zijkant, waar het bordje CHECK IN SEALTOUR (deze hebben we overigens drie jaar geleden gedaan: erg leuk!) stond een rij waar de vrouw om de beurt de mensen aan het helpen was. Na meer dan 10 minuten te hebben gewacht zei ze doodleuk tegen ons: ‘hi guys, because i’m alone today you have to get in that line’ terwijl ze wees naar de redelijk lange rij bij het andere bordje. Roy vond dit maar stom, ze had ons immers al een hele tijd zien staan wachten en de rij bij het andere bordje was alleen maar langer geworden. Nukkig (Roy dan), gingen we in de rij staan. Alfred genoot daarentegen van de laatste dag.

We wachtten bij het opstappunt en na tien minuten konden we opstappen. De route van de bus bestaat uit 12 stops, waaronder Gaslamp Quarter, Seaport Village, Oldtown en Balboa Park. We waren van plan om als eerste uit te stappen bij Balboa Park, want dit was ongeveer halverwege de route. Een jongeman heette ons welkom in de bus en begon aan zijn dagelijkse praatje over zaken die we onderweg tegenkwamen. Zo kwamen we langs een café waar een scène met Tom Cruise uit de eerste Topgun was opgenomen. Het café was hier erg trots op, want de ramen waren helemaal volgeplakt met posters hiervan.

Na een tijdje reden we een enorme grote en hoge brug op: de Coronado Bridge. Deze brug bracht ons bij het schiereiland Coronada dat bekend staat om haar stranden. Het ziet er prachtig uit. Het was bewolkt en een beetje fris, maar alsnog zag het er heel leuk uit. Als we genoeg tijd hadden gehad, waren we hier nog een nachtje gebleven. Er is namelijk genoeg te beleven en Coronado is een erg leuk dorpje/stadje.

We verlieten toch eerder dan gedacht de Trolleybus, want in Coronada zagen we een leuke Ierse pub. Het terras was gevuld met veel toeristen en over het terras klonk live-muziek; heel leuk! Eigenlijk werden we gelokt door deze muziek en gingen we op het terras zitten. We bestelden een colaatje light en nacho’s. Na we dit ophadden, gingen we weer bij de halte wachten op de volgende bus. De bus kwam al binnen tien minuten zat behoorlijk vol, dus konden we niet naast elkaar zitten. Roy kwam naast een vrouw met vettig lang haar te zitten. Dit hoeft natuurlijk geen probleem te zijn, behalve als je met 100 km/h over de brug weer teruggaat. Die vettige lange haren werden in het gezicht van Roy geveegd door de wind. Alfred bekeek dit tafereel van een afstandje en kon niet meer stoppen met lachen. Voor Roy was dit echter te walgelijk voor woorden. Aangezien de bankjes zo krap waren, hing hij half in het gangpad om het vieze haar te ontwijken. Haar in je mond is vreselijk, maar haar van een ander al helemaal!!

Dit keer stapten we wel uit bij Bilbao Park. Dit is echt wel één van de gezelligste en grootste parken waar we ooit geweest zijn. Volgens de gids is Bilbao het grootste stadspark van de Verenigde Staten, zelfs groter dan Central Park in New York. Je zou je dus de hele dag hier kunnen vermaken. Dit deden wij niet, want we hebben dit park al eens bezocht. Terwijl wij rondliepen zagen we dat de gebouwen Spaanse invloeden hebben. Het voelde totaal niet alsof wij in Amerika waren. Kortom, het is geweldig!

Na een beetje rondgestruind te hebben in het park stapten we weer in de bus (Trolley zoals hij heet) op weg naar Old Town. Hij was dit keer knalroze! Er werd verteld dat dit speciaal voor Pink Ribbon. Old Town is een oud Mexicaans gedeelte wat erg aanvoelde als Ponypark Slagharen. De gebouwen zagen er totaal niet authentiek uit en waren waarschijnlijk speciaal voor de toeristen er neer gezet. In het midden hiervan is een soort Mexicaans pleintje, waar allerlei winkeltjes zitten met in het midden een aantal restaurantjes. Het ziet er erg gezellig uit! De banenbomen en cactussen voelen exotisch aan. Hierna liepen we langs Whaley House dat bekend staat als een spookhuis. Vroeger had een man dat huis gebouwd op grond waar mensen geëxecuteerd waren. Volgens de verhalen zouden de geesten van die mensen in het huis ronddolen. Voor de leuk kon je daar ook een rondleiding in de avond doen. Ons niet bellen…

Uiteindelijk konden we met de laatste bus de route afmaken en gingen we door tot Gaslamp Quarter. Gistermiddag hebben we in deze buurt wat gedronken en hier wilden we de laatste avond eten. Vandaag kon er op straat worden gerolschaatst. Dit sloegen we over. We wilden graag heelhuids thuis aankomen😉.  We kwamen terecht bij Barley Mash. Hier aten we allebei een burger. Roy at een burg met blauwe kaas en Alfred nam een burger met bbq-saus; heerlijk! Hier hebben we de lekkerste hamburger van onze reis gegeten. Aanrader dus!

Om half 8 waren we weer terug in het hotel om onze koffers in te pakken. De zon scheen prachtig onze kamer in: het welbekende gouden uurtje. We hebben hier een prachtig filmpje van kunnen maken.  De koffers werden leeggegooid op bed en opnieuw ingericht. Dit ging beter en sneller dan verwacht. We waren na een half uurtje helemaal klaar. En ja, alles paste er makkelijk in! Op de foto’s lijkt dat we enorm veel zooi hebben (is ook zo), maar niet alle koffers waren vol. De kleine koffertjes (gebruikt als extra handbagage, mocht onze koffer kwijtraken) hebben we bijna altijd in de auto gelaten. Zo konden we aan onze blog werken en nog even op bed tv kijken. Morgenvroeg vertrekt ons vliegtuig om 10 uur ’s morgens. Dan begint onze terugreis naar Nederland. Deze reis duurt langer dan de heenweg, want we hebben morgen eerst een tussenstop in Houston, Texas. Dan kunnen we deze staat ook nog even afstrepen😊

Mocht je twijfelen over San Diego? Niet doen! Het is een heerlijke stad (ook schoner dan de meeste andere steden). De sfeer is hier veel gemoedelijker dan in andere steden. We komen hier vast en zeker nog eens terug want er is hier nog veel meer te beleven en te zien.

Hierbij komt een einde aan onze blogs vanuit Amerika. De laatste blog(s) zullen we schrijven/afmaken als we in Nederland zijn. Waarschijnlijk niet meteen de dag dat we aankomen, dus hier zullen jullie iets langer op moeten wachten😉
We vinden het enorm jammer dat we Amerika weer achter ons moeten laten. Na vijf en halve week komt er (bijna) een einde aan ons geweldige avontuur. Hoe jammer we het ook vinden, naar huis gaan is ook wel weer fijn. Weer een heerlijke douche kunnen nemen zonder chloorlucht en met ontkalkt water. Weer onze poezenkind, Puk, in levende lijve kunnen zien en knuffelen. Weer gezond eten en dan vooral een heerlijk gezonde ontbijtcracker met kaas. Weer in ons eigen bed slapen, na 19 verschillende te hebben gehad. Weer Zwolle onveilig kunnen maken: een oude stad heeft zeker zo z’n charme! De vierkante blokken in deze steden kunnen we onderhand wel dromen😉. Zo kunnen we wel even doorgaan. Kortom, het waren geweldige weken waarin we ontzettend veel hebben beleefd, maar de structuur van thuis gaan we op den duur vast missen.
Nog één nacht slapen op Amerikaanse bodem en dan… op naar Zwolle!

Hotel: Best Western Plus Bayside Inn
Gelopen: 8,8 km