Terug naar Colorado

Vrijdag 23 sep 22

De titel verraadt dat we vandaag New Mexico weer achter ons laten. Na het ontbijt zijn we naar de grote parkeerplaats aan de Kit Carson Road in Taos gereden. Dit is vrijwel de enige plek in Taos waar je een camper van ons formaat kunt parkeren. Taos is als stadje absoluut de moeite waard. Het ademt een sfeer van nostalgie, cultuur en gastvrijheid. Vooral het centrum, Taos Plaza, is erg leuk met veel winkels en galeries. Kit Carson, een beroemdheid uit het wilde westen, ligt er begraven. Na wat te hebben rondgewandeld en gekeken zijn we op weg gegaan naar Durango in het zuidwesten van Colorado.

De eerste kilometers waren een herhaling van gisteren met dien verstande dat we nu volop in de zon reden. Vanaf Tres Piedras werd het in één keer een heel andere wereld. We reden Carson National Forest binnen. Een spectaculaire rit door een bergachtig landschap. Mooie vergezichten, bossen en een prima weg, kortom een genot om te rijden. Via het wat grotere Pagosa Springs passeren Chimney Rock een nationaal monument dat je niet kunt missen in deze bergachtige omgeving. Onderweg nog weer een langere pauze ingelast. Dan is het fantastisch dat je direct alles bij de hand hebt. Het maakt onze camper tot een fijn huis deze weken.

Halverwege de middag reden we United Campground in Durango op. Na de formaliteiten bij de receptie hebben we de camper op onze plek gezet. Water aangekoppeld en daarna stroom. Marja geeft mij dan altijd vanuit de camper het sein dat de stroom erop staat. Dat bleek nu slechts gedeeltelijk het geval. Een aantal stopcontacten en usb-aansluitingen gaven niet thuis. Wat nu weer. Zekeringen kastje geïnspecteerd. Dat zag er goed uit maar wat nu. Toch maar even aankloppen bij de buurman met zijn prachtige airstream caravan. Aardige vent die wel even wilde kijken. Hij had de oplossing niet paraat. Terwijl we nog stonden te praten meldde zich de buurman van de andere kant. Ook hij wilde wel even kijken maar de oplossing kwam er nog niet. Deze krasse midden tachtiger die er overigens uitzag als een begin zeventiger was echter niet voor 1 gat gevangen. Hij bood aan even te bellen met de plaatselijke RV-reparateur. Een gouden oplossing want deze man heeft met wat aanwijzingen het probleem telefonisch opgelost. Fijn zulke buren. Later vroeg hij ons bij het donker worden bij zijn camper te komen zitten alwaar hij een campfire zou maken. Hij en zij vrouw waren oprecht geïnteresseerd in ons Nederlanders en de beweegredenen om vakantie te vieren in Amerika.

Na het avondeten zijn we uit zowel beleefdheid als nieuwsgierigheid naar het stel toe gewandeld. Zijn vriendelijke vrouw Sue vond het allemaal prachtig. En zo ontspon zich een erg leuk gesprek. We bleken van doen te hebben met midden tachtigers die in Florida wonen maar in de warme zomermaanden aldaar, de betere temperaturen elders in Amerika opzoeken. Hij bleek al 29 jaar met pensioen te zijn en in die tijd had het stel absoluut niet stilgezeten. Ze hadden een groot deel van de wereld, waaronder Europa, gezien en waren vast van plan zolang ze zich nog fit voelen daarmee te blijven doorgaan. Na een paar uurtjes hebben we onze camper weer opgezocht. Morgen staat de stoom treinreis met de Durango-Silverton expres op het programma. Deze zal ons in een 5 uur durende, zoals we hebben gelezen spectaculaire rit, naar de Cascade Canyon brengen en weer terug naar Durango. Hier kijken we naar uit vooral ook omdat ons prachtig weer in het vooruitzicht is gesteld.