Het lot van de Veep

Mike Pence en Tim Kaine: grote kans dat je tot een week of wat geleden nog nooit van ze had gehoord, en grote kans dat ze weer tamelijk snel in de vergetelheid verdwijnen. Vicepresidenten, ook bekend als VP’s of – moderner – Veep’s, betekenen relatief weinig in de Amerikaanse politiek. Ze zijn vooral van belang ‘voor het geval dat’.

Het Witte Huis in Washington

De rol van de vicepresident (Veep, VP)

De belangrijkste rol van de vicepresident is het tijdelijk of definitief vervangen van de president wanneer die niet in staat is tot uitoefening van zijn (of haar) ambt door ziekte of erger. Dat is minder theoretisch dan het lijkt, want dat ‘erger’ is alleen al de afgelopen eeuw drie keer gebeurd met de vicepresidenten Truman (na het overlijden van Roosevelt in 1945), Johnson (na de moord op Kennedy in 1963) en Ford (na het aftreden van Nixon in 1974).

Een van de weinige formele bevoegdheden van de VP is het voorzitterschap van de Senaat; in normale situaties stemt hij niet, maar indien nodig kan zijn tie-breaking vote de doorslag geven. Hij ziet in die positie ook toe op het tellen van de stemmen voor de presidentsverkiezing en in een aantal gevallen dus op zijn eigen verkiezing. Verder heeft hij vooral informele, adviserende taken. Daarbij kan er zich achter de schermen natuurlijk van alles afspelen. Zo is het geen geheim dat vicepresident Cheney grote invloed op Bush junior heeft gehad inzake de Irak-oorlog.

Veel vicepresidenten doen later een gooi naar het presidentschap. Het heeft bepaald niet de minste presidenten opgeleverd, want ook John Adams en Thomas Jefferson begonnen als VP. Anderen die met succes een gooi deden waren Coolidge, Nixon en Bush senior, terwijl het Humphrey, Mondale en Gore niet lukte. Figuren die alleen vicepresident zijn geweest, zijn vervolgens betrekkelijk snel in de vergetelheid geraakt: wie weet nog wie John Nance Garner en Henry Wallace (onder Roosevelt) of Alben Barkley (onder Truman) waren? De latere VP Spiro Agnew onder Nixon geniet nog enige twijfelachtige bekendheid omdat hij moest aftreden wegens corruptie en vervangen werd door Gerald Ford. En Dan Quayle onder Bush senior ging de geschiedenis in omdat hij het woord potato niet kon spellen. Het is misschien maar goed dat de VP geen al te prominente rol heeft…

Vicepresident als running mate

Het grootste belang van de VP ligt eigenlijk in de aanloop naar de verkiezingen. Hij of zij kan als running mate kiezersgroepen of regio’s aanspreken die de presidentskandidaat onvoldoende weet te bereiken. Een treffend voorbeeld daarvan was senator Lyndon Baines Johnson uit Texas, die de zuidelijke, conservatievere Democratische kiezers moest trekken voor wie de noordoostelijke katholiek Kennedy een tikje te exotisch was. Het was een bondgenootschap dat uit nood was geboren, want de heren hadden weinig met elkaar op, om het netjes te zeggen.

Hoe dat laatste zal gaan met de nu gepresenteerde Mike Pence, Trumps beoogde VP, en Tim Kaine, de idem van Hillary Clinton, is nog niet bekend. Duidelijk is wel dat ze allebei zorgvuldig zijn uitgezocht om kiezers die de presidentskandidaat niet aantrekkelijk vinden toch tot stemmen te verleiden.

Mike Pence is de running mate van Republikein Donald Trump Tim Kaine, running mate van Democraat Hillary Clinton

Mike Pence - running mate van Trump

De Republikein Pence zat in het Huis van Afgevaardigden en is nu gouverneur van Indiana. Hij brengt politieke ervaring in die buitenstaander Trump hard nodig zal hebben en hij is – in deze fase van de strijd belangrijker – een traditionele conservatief: tegen abortus, tegen het homohuwelijk, tegen strengere wapenwetgeving, tegen verdergaande milieuwetgeving en tegen het huisvesten van Syrische vluchtelingen in Indiana. De hoop is dat kiezers die liever iemand als Ted Cruz als president hadden gezien hierdoor toch op Trump zullen stemmen.

Tim Kaine - running mate van Clinton

De democraat Kaine vormt een mooie aanvulling op Clinton. Hij was advocaat, burgemeester van Richmond, gouverneur van Virginia en is nu senator voor die staat. Als gouverneur zorgde hij voor de bescherming van natuurgebieden (maar gaf ook toestemming voor de bouw van een kolencentrale) en voor (iets) strengere wapenwetgeving. Hij is persoonlijk tegen abortus, maar vindt dat vrouwen zelf het beslissingsrecht hebben. Wat betreft het homohuwelijk was hij aanvankelijk tegen, maar in 2013 veranderde hij van opvatting. Al met al is hij een kundig, gematigd progressief bestuurder met één electoraal aantrekkelijk punt: hij spreekt goed Spaans. In de komende verkiezingsstrijd kan hij daarmee een bevolkingsgroep aanspreken waarvan de steun hard nodig zal zijn.

En wat we na 8 november nog horen van degene die dan VPOTUS (Vice President Of The United States) wordt? Niet zoveel waarschijnlijk, als er tenminste geen gekke dingen gebeuren met de POTUS.

Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan