Camperervaring

bijgewerkt op di 28 mei 2019 0:00

'Een paar maanden eerder zagen we hem al staan, bij Tioga Tours in Zwolle. Een Ford E350 Super Duty, mét camperopbouw. Groot, wit, veel chroom en vierkante koplampen. Zijspiegels formaat uithangbord en een cabine waarin je je al snel Henk Wijngaard waant. Voor een vrijetijdsautomobilistje uit Holland een enorme… Ja, hoe zouden we het zeggen? Uitdaging! Om nog maar te zwijgen over wat áchter die stuurhut zit. Zo compleet, daar kan je weken de wildernis mee temmen zonder ook maar een moment te hoeven aanleggen in de beschaving.

RV Campsite Canada RV park manning

Maar 25 feet

“En toch maar 25 feet lang!”, jubelt de medewerker van Tioga, die ons rondleidt. 25 feet? Dat is ruim zeven meter, reken ik snel om. Dat is langer dan twee Volkswagens Golf achter elkaar! En ook breder dan ik ooit heb gereden.

Paniek

Ik voel lichte paniek. Maar vraag, zo achteloos mogelijk, of je daar dan geen groot rijbewijs voor nodig hebt. “Welnee, joh, dit rij je zo!” luidt het antwoord. “In Canada zijn de wegen enorm – daar is dit nog maar een kleine camper.” Het klinkt me allemaal net iets te enthousiast in de oren. Ja ja, mompel ik. En denk, als dat maar goed komt. “Je ziet er toch niet tegenop hè?” wil mijn vrouw even later weten als ik nog wat om de Ford E350 Super Duty drentel. Ik kijk haar aan, haal diep adem en papegaai de Tioga-medewerker braaf na. “Welnee, in Canada zijn de wegen enorm. En dit is daar nog maar een kleine camper. Komt allemaal goed.” Uiteindelijk schuilt er in iedere man iets van een trucker – dus ook in mij.

Naarmate de datum van vertrek dichterbij komt, google ik me thuis suf. Ik lees lovende recensies van happy campers over de E350 Super Duty mét camperopbouw, leer dat de V8-Ford Engine Powered tot op het bot betrouwbaar is en bekijk gezellige filmpjes van Cruise Canada, over een vrolijke familie die een zonovergoten camperreisjes maken. Ik leer over up-hook, fill- en dump en tref zowaar ook wat passages aan in folders over de automatische versnellingsbak van de Super Duty. Een P, N, D, en R, dáár draait het dus om. En natuurlijk het stuur.

Gewoon gas geven

Op het parkeerterrein van Cruise Canada gaan die instructies het helaas wat snel. Te snel. Ik onthoud slechts wat flarden. Over de dump, over het liquid-gaz en dat we een reinigingsblokje nodig hebben voor de afvalwatertank. “Dat kan je kopen bij iedere supermarkt.” Dus voor ik het weet, worden me de campersleutels in de hand gedrukt en sloft de medewerkster van Cruise Canada terug naar haar desk. Mijn vrouw kijkt me nu verwachtingsvol aan. Ik knik. Zullen we dan maar? We gaan ervoor, lijkt ze te antwoorden. Ik klim naar binnen, betast het stuur, speur het dasboard af en voel hoe de handel van de versnellingsbak in mijn hand ligt. Ik kijk door die machtig grote voorruit, werp een blik in die enorme zijspiegels en constateer met enige opluchting dat hier wegrijden, van deze parkeerplaats, niet zo heel moeilijk moet zijn. Niks manoeuvreren, gewoon gas geven en gaan. Pas aan het einde van het parkeerterrein wacht ons immers de eerste bocht. “Houd bij het nemen van afslagen en bochten rekening met de lengte van uw camper”, klinkt het ook nog in mijn hoofd – want die brochures heb ik immers gespeld. Dat moet lukken, gok ik.

Mijn vrouw, de bijrijder, is inmiddels ook aan boord geklommen. Ze constateert tevreden dat het allemaal zo lekker ruim is. En zo mooi, een bed dat je niet hoeft op te klappen. En weet je dat de keuken ook een vrieskast heeft? En daarna kijkt ze me vol verwachting aan. Toe dan, lijkt ze te zeggen, toen dan.

Zet 'm in z'n Drive

Ik verman me. Ga rechtop achter het stuur zitten, steek het sleuteltje in het contact, controleer nog even of de versnellingshandel wel in de ‘P’ staat, trap op het pedaal links en draai dan het contactsleuteltje om. Daar komt die machtige V8-Ford Engine Powered tot leven. Wat een prachtig geluid! O, klinkt het rechts van me. “We gaan! Eindelijk op reis.” Ik knik, lach nog wat gespannen, geef gas en hoor hoe het de V8 aanzwelt. Maar de camper komt niet in beweging. Heb je hem wel in zijn ‘D’ gezet, zegt de bijrijdster. Natuurlijk, de ‘D’! De “D’ van Drive! Zonder D geen ‘Drive” immers. Dus daar gaan we uiteindelijk toch nog, met mij aan het stuur. Het is die dag nog wat wennen, maar inderdaad, de wegen zijn hier enorm en zelfs als er veel verkeer is, voelt het alsof je in Drenthe bent. Heerlijk. De versnellingsbak werkt vlekkeloos, en dankzij de stuurbekrachtiging voelt het bakbeest net als die personenauto thuis.

Na een half uurtje rijden durf ik zelfs al de autoradio aan te zetten. Wie had dat ooit kunnen denken? Zie je wel, ook in mij schuilt een Henk Wijngaard.

Als ik de camper een uurtje later op het parkeerterrein van een winkelcentrum in zijn achteruit parkeer, alsof het een winkelwagentje is, voel ik onmiskenbaar enige trots. Zo, dat hebben we mooi gedaan. Ja, dat wordt wel wat tussen mij die Ford E350 Super Duty. Me Camper, is me castle.

Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan