De buit is binnen voor Hillary

Ondanks alles blijft Sanders doorgaan, naar eigen zeggen zelfs tot de conventie in Philadelphia waar de superdelegates eind juli formeel hun stem zullen uitbrengen. Standvastigheid is mooi, maar de kritiek op hem vanuit de partij neemt toe. Het is nu beter om eenheid te tonen en samen de strijd aan te gaan tegen Trump, is de boodschap.

Dat zal nog lastig genoeg worden. De verwachtingen van commentatoren en analisten-die-het-weten-kunnen dat hij zich presidentiëler zou gaan gedragen als hij de kandidatuur eenmaal op zak had, zijn niet uitgekomen. Het schelden en tieren gaat gewoon door, met als recent dieptepunt racistische opmerkingen over de rechter van Mexicaanse komaf die een zaak tegen de Trump University behandelt. Speaker of the House Paul Ryan – die eerder na lang twijfelen met bijna zichtbare tegenzin uiteindelijk tóch besloot om Trumps kandidatuur te steunen – nam er openlijk afstand van. Ook Mitch McConnell, de Republikeinse aanvoerder in de Senaat, deed dat, gevolgd door nog enkele senatoren. Kortom, de onrust binnen de ‘Grand Old Party’ is nog lang niet voorbij. Of dat de kiezers veel kan schelen is de vraag, men is niet zo geïnteresseerd in wat het politieke establishment uitspookt.

Maar ook voor de Democraten worden het lastige maanden. De vraag is wat de beste strategie is: moet Hillary Clinton zich vanaf nu in de verkiezingsstrijd presidentieel en waardig opstellen, in contrast met Trump? Daardoor wordt ze wel saai en voorspelbaar, en straalt ze uit dat ze deel van het politieke establishment is. Als ex-senator en ex-minister is ze dat natuurlijk ook, maar zoals inmiddels bekend zal zijn: veel kiezers hebben daar een afkeer van.

Of moet ze als een straatvechter Trump proberen net zo hard aan te pakken als hij het met haar doet? We zien dan twee kandidaten die allebei geen erg presidentiële indruk maken, terwijl in dergelijke situaties het origineel toch altijd beter is dan de imitatie. Anders gezegd: ‘The Donald’ kan ongetwijfeld harder, grover en gemener schelden dan Hillary. Maar welke keus er ook wordt gemaakt, in beide gevallen bepaalt Trump in feite het spel, en daarmee de loop van de verkiezingsstrijd, zoals hij dat al vanaf het begin heeft gedaan.

Bij het aanschouwen van het slagveld moest ik denken aan een citaat uit de film All about Eve (1950), een klassieker uit de filmgeschiedenis over de machtsstrijd tussen twee actrices. Het is een film met flitsende dialogen en one liners. Hoofdrolspeelster Bette Davis waarschuwt daarin: ‘Fasten your seat belts, it’s going to be a bumpy night’. Die ‘bumpy night’ gaat op z’n minst duren tot en met 8 november.