Fido for mayor, Felix for president

Heb je ook wel eens het gevoel dat de gekozen of benoemde bestuurders van je stad of dorp er niet veel van bakken? ‘Dat kan mijn hond ook’, dacht iemand in Sunol in Californië op een dag. En zo geschiedde.

hond met hoed

Dogs are people too

Een van de inwoners van dit plaatsje met minder dan duizend inwoners (gelegen aan de oostkant van de Baai van San Francisco, langs Interstate 680 van San Jose naar het binnenland) bedacht in 1981 dat het grappig zou zijn als zijn hond, genaamd Bosco Ramos, burgemeester werd. Hij voerde campagne met de slogan Dogs are People Too, en het lukte nog ook: Bosco Ramos versloeg twee menselijke tegenkandidaten en was van 1981 tot zijn dood in 1994 ‘burgemeester’.

Publiciteit gegarandeerd

Zoiets is altijd goed voor publiciteit: hond en eigenaar haalden met enige regelmaat de tv en zelfs de internationale media, eerst met een lollig stukje in de Britse krant de Daily Star en later de Chinese pers. Die laatste zag er de humor niet van in en presenteerde het als waarschuwing aan de lezers: dat was nou waar die verfoeilijke democratie toe kon leiden. De functie was natuurlijk puur ceremonieel, maar leverde Bosco na zijn dood wel een bronzen standbeeld op voor het plaatselijke postkantoor.

Autorijdende hond

Hond Duke herkozen

Er zijn meer van dergelijke ‘burgemeesters’. In Cormorant in Minnesota, niet zo ver van het bekende Fargo, is de hond Duke al drie keer (!) verkozen tot honorary mayor. De laatste keer in 2016 boekte hij een verpletterende overwinning tegen de enige (menselijke) tegenkandidaat: Duke kreeg negen van de twaalf uitgebrachte stemmen. Zelfs de tegenkandidaat bekende later dat hij op Duke had gestemd.

kat

Kat Stubbs trekt toeristen

Talkeetna in Alaska, een gehucht ten noorden van Anchorage met zo’n zevenhonderd inwoners, claimt dat het sinds 1997 de kat Stubbs als honorair burgemeester heeft. Hierbij gaat het om een PR-stunt (er was niet eens een verkiezing, om maar wat te noemen) om meer toeristen naar het plaatsje te lokken. Dat schijnt ook aardig gelukt te zijn, de verkoop van huisvlijt-souvenirs bloeit!

Protest of lachertje

In deze voorbeelden gaat het om min of meer geslaagde grappen. Het is in de (Amerikaanse) geschiedenis veel vaker geprobeerd om dieren voor een bepaald ambt gekozen te krijgen, maar dan met een serieuze achtergrond: uit protest tegen de echte (menselijke) kandidaten, of in een poging om het systeem belachelijk te maken. Ook in dergelijke gevallen is de ‘kandidaat’ soms gekozen. We noemen een paar voorbeelden.

Ezeltje strek je

In 1938 werd in Milton, een plaatsje in de buurt van Tacoma (Washington) een zekere Boston Curtis gekozen tot precinct committeeman, een soort contactpersoon tussen de politiek en de kiezers. Boston Curtis was een bruine muilezel, die door de burgemeester kandidaat was gesteld om aan te tonen dat de kiezers geen idee hadden op wie ze eigenlijk stemden. Daar kreeg de burgemeester dus gelijk in.

Als burgemeester of als ontbijt

Het beroemdste voorbeeld is dat van de radicale Youth International Party, ook bekend als de Yippies, die in 1968 uit protest een varken voordroeg als presidentskandidaat, Pigasus the Immortal genaamd. Het argument daarvoor: If we can't have him in the White House, we can have him for breakfast. Bij deze actie waren onder meer de bekende activist en revolutionair Abbie Hoffman en folkzanger Phil Ochs betrokken (als koper van het varken). Het verhaal eindigde met de arrestatie van de actievoerders bij een demonstratie; nadat deze Chicago Seven in eerste instantie waren veroordeeld tot flinke gevangenisstraffen wegens ordeverstoring, vond het gerechtshof dat de rechter bevooroordeeld was geweest en werden de vonnissen teruggedraaid. Hoe het verder ging met Pigasus is niet duidelijk – grote kans dat hij inderdaad is geëindigd for breakfast.

Dierenrechten

Ook een vorm van protest was de deelname van Hank the Cat aan de senaatsverkiezingen in Virginia in 2012. De eigenaren kwamen met hun kat op de proppen uit ergernis over de gebruikelijke politieke campagnes en vroegen met hun actie aandacht voor dierenrechten. Dat had succes, de aandacht in de pers leverde 60.000 dollar op voor dierenasielen. De winnaar van die verkiezingen was trouwens de Democraat Tim Kaine, die bij de presidentsverkiezingen in 2016 de running mate van Hillary Clinton zou worden.

Nobody for President

Het kan altijd nog gekker, zoals het initiatief uit 1976 Nobody for President, met als hoogtepunt een optocht met een lege cabriolet in Berkeley (Californië). Film- en grappenmaker Michael Moore probeerde in 2000 een potplant op de kandidatenlijst voor het Huis van Afgevaardigden te krijgen en in 2016 kwam zelfs een kat, Limberbutt McCubbins, op de kandidatenlijst voor de presidentsverkiezingen te staan (met als slogan Meow is the Time).

Typisch Amerikaans?

Zijn dit nu typisch Amerikaanse uitwassen? Nee, zeker niet, ook in veel andere landen zie je af en toe dergelijke acties. In 2011 meldde zich in Canada de Fed Up Party, die mee wilde dingen naar het ambt van minister-president met een populaire handpop uit een tv-programma, Ed the Sock. En de kat Tuxedo Stan deed in 2012 mee aan de burgemeestersverkiezingen in Halifax, Nova Scotia.

Door de populariteit van dergelijke acties op sociale media zullen we er in de toekomst ongetwijfeld nog veel meer te zien krijgen.

Ook leuk om te lezen

Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan