Met de vlam in de pijp

De groepsreizen van Tioga Tours trokken ruim tien jaar geleden een zeer divers publiek. Sommige mensen wisten al erg veel over Amerika, andere bijna niks en hadden ook niet de ambitie om daar verandering in te brengen. Er was bijvoorbeeld eens een jongedame die na een lange rit door de woestijn vroeg: ‘Wat betekenen die ronde borden met “45” erop eigenlijk?’ Haar geduldige vader legde haar uit dat dit de maximumsnelheid is en dat men die in Amerika in mijlen aangeeft. Als je 45 vermenigvuldigt met 1,6 weet je hoe hard je ergens mag. Het brave kind dacht even na en sprak toen: ‘Da’s ook onhandig, dan moeten die mensen dat de hele tijd omrekenen.’

Een paar jaar later was ik zelf eens op reis in West-Canada. We hadden een huurauto opgehaald in Seattle en reden naar British Columbia. We wisten dat dit een bijzonder bergachtige streek was, maar de wegen liepen meestal door lekker brede dalen en dat schoot mooi op. Bovendien stond er een maximumsnelheid aangegeven van 70, en dat is omgerekend 112 kilometer per uur. Kom daar maar eens om, in Nederland op een tweebaansweg!

De weg voerde ons door een almaar leger gebied en kennelijk vond de onvolprezen Canadese overheid het verantwoord om ons 90 te laten rijden. Een korte berekening leerde ons dat dit 144 kilometer per uur is. Tjonge, wat een heerlijk land. We waren er nog maar net aangekomen of we overwogen al emigratie. En we snapten het ook wel. Canada is enorm uitgestrekt, dus je moet af en toe gewoon een beetje tempo kunnen maken, anders kom je nooit op je plaats van bestemming. Daar kunnen die strenge Amerikanen wat van leren. De weg werd nog breder en er kwam zelfs een baan bij. Nu reden we op een heuse snelweg. De hooggespannen verwachtingen werden al snel ingelost: een bord met 120! Ik drukte het gaspedaal nog wat verder in en de Jeep Cherokee sprong met een brul vooruit. Toen we ons evenwichtsorgaan weer enigszins onder controle hadden, begrepen we dat dit ruim 190 kilometer per uur moest zijn. Dat is echt ongekend. Zoiets kennen we alleen uit Duitsland.

Het was een sensationele rit aan het worden, maar de naald van de benzinemeter naderde wel angstwekkend snel de nulstand en benzinepompen zijn in Canada niet zo dicht gezaaid als hier. Ook bleef er van het spectaculaire landschap niet veel meer over dan een groene blur. Beetje jammer wel. Het viel ons op dat het overige verkeer geen gebruik maakte van dit prachtige burgerrecht. We stoven iedereen met een bloedgang voorbij. Eigenlijk onverantwoord dat die mensen zo langzaam rijden, bedachten we hoofdschuddend. Afijn, het werd een vlotte rit en dat maakte niet alleen de auto, maar ook de bestuurder dorstig. In onze ooghoeken zagen we een benzinepomp. We gingen bovenop onze remmen staan en konden op het nippertje en met piepende banden de afrit ernaartoe nemen.

Wat Canada nog fijner maakt, zijn de benzineprijzen. Een fractie van de onze. Die Amerikaanse auto mocht dan een benzineslurper zijn, maar dat jaagt je toch niet heel erg op kosten. Omgerekend was $1,10 iets van € 0,70, dus een liter kost heel wat minder dan thuis, juichten wij. Maar, wacht eens even, liters? Geen gallons zoals in Amerika? Ze zouden toch niet… zijn overgestapt op het metrieke stelsel? Een snelle blik in de reisgids bewees dat dat inderdaad het geval was. Al in de jaren zeventig.

Wind in de haren, zoevend over de eindeloze wegen. Wil je ook een roadtrip maken door Canada? Boek dan een auto- of camperreis bij ons. Je kunt natuurlijk zelf een route uitzoeken op onze site, maar we organiseren ook regelmatig informatiedagen in ons kantoor én we staan vaak op beurzen verspreid door het hele land. Daar kunnen we je samen met jou je ultieme droomreis samenstellen. Alle data vind je in onze agenda.