New Orleans: tien jaar na Katrina

Vooral New Orleans werd zwaar getroffen: ruim tachtig procent van de stad kwam onder water te staan en er vielen 1100 slachtoffers. Het overtollige water kwam niet vanuit zee of de Mississippi-rivier, maar vanuit Lake Pontchartrain, dat ten noorden van de stad ligt. De te zwakke en slecht onderhouden dijken bezweken onder de druk van het water dat door Orkaan Katrina was opgestuwd. Met de aanleg van die dijken begon men na een grote overstroming in 1965, maar ze waren veertig jaar later nog steeds niet klaar.

Dat het heftig zou worden, was van tevoren al duidelijk. Kort voor de orkaan kregen de inwoners het bevel om te vertrekken. Wrang detail: veel mensen hadden hun salaris of uitkering van die maand nog niet gekregen en konden of wilden daarom niet weg. Toen het water kwam, moesten de 100.000 mensen die waren achtergebleven op stel en sprong hun huis verlaten en hun toevlucht zoeken in de hoger gelegen delen van de stad. Zo’n 25.000 mensen kwamen terecht in de Louisiana Superdome en moesten het daar dagenlang onder erbarmelijke omstandigheden zien uit te houden. De beelden daarvan gingen de wereld over.

De hulpverlening was in het begin een grote chaos. Een extra probleem was dat een groot deel van de National Guard van Louisiana op missie in Irak was, terwijl de regering in Washington aanvankelijk de ernst van de ramp niet in leek te zien. Er is nog steeds discussie over of dat een kwestie van incompetentie of desinteresse was: New Orleans ligt ver weg en heeft een overheersend zwarte bevolking. En toen er eindelijk wél werd gehandeld, maakte het Federal Emergency Management Agency er een puinhoop van.

De grote vraag is natuurlijk: hoe is New Orleans er nu, tien jaar later, aan toe? En merk je er als bezoeker nog iets van? Het eerlijke antwoord is: nee, eigenlijk niet. Het centrum van de stad ziet er heel goed uit en is gezellig als vanouds. Het is er waarschijnlijk, hoe cynisch dat ook klinkt, door Katrina alleen maar op vooruit gegaan. De bebouwing heeft de orkaan en de overstroming doorstaan (niet zo gek: alles is van steen) en is de afgelopen jaren goed opgeknapt. Gelukkig is het daardoor geen steriele bedoening geworden, de juiste dosis charme en rommeligheid is in ere hersteld. Naast het beroemde French Quarter is bovendien een hele nieuwe wijk in ontwikkeling: het Warehouse District.

Pas als je je een stuk buiten de binnenstad waagt, valt het op dat er wel erg veel lege plekken tussen de bebouwing zijn, vooral in de armere buurten. Op die lege plekken staan vaak nog fundamenten van huizen. De ingestorte panden zijn de afgelopen jaren opgeruimd, maar er is niets voor in de plaats gekomen. Het inwonertal van de stad is daarmee in overeenstemming: vóór Katrina waren er bijna 500.000 inwoners, eind 2014 minder dan 400.000. Wel zit de groei er de laatste tijd weer goed in, wat te zien is aan de vele bouwactiviteiten. Het gaat ook hier weer de goede kant op.

Uiteraard is er een monument gekomen om de herinnering aan Katrina levend te houden. Het staat bij de begraafplaatsen aan het westelijke einde van Canal Street. Dat is te ver om te lopen, neem liever de tram naar het eindpunt Cemeteries. Die omvangrijke begraafplaatsen zijn op zichzelf trouwens al een bezienswaardigheid. Het monument, tevens begraafplaats voor enige tientallen slachtoffers die nooit zijn geïdentificeerd, is indrukwekkend in zijn eenvoud.