1920: Volstead Act en de Drooglegging

De Drooglegging was de periode in de Amerikaanse geschiedenis waarin de verkoop en productie van alcohol verboden was. Deze periode begon in 1920, na een aantal eeuwen van toenemend alcoholmisbruik in Amerika, en eindigde in 1933 vanwege een forse groei in georganiseerde misdaad. De Drooglegging kan worden gezien als een gefaald sociaal experiment op grote schaal.

Aanleiding

Na de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog begon de consumptie van alcohol toe te nemen. Een van de redenen hiervoor was dat gedistilleerd graan gemakkelijker te transporteren was dan graan zelf. In 1830 dronk de gemiddelde Amerikaan bijna 2 flessen sterke drank per week, met alle gevolgen van dien. Alcohol werd gezien als de reden voor een toename in huiselijk geweld, ongevallen en ziektes. Daarom werden in deze periode een aantal organisaties opgezet, waaronder de American Temperance Society (ATS). De idealen van deze organisatie zouden de grondlaag vormen voor een aantal groepen die veel invloed zouden hebben op het tot stand brengen van de Amerikaanse Drooglegging, zoals de Woman's Christian Temperance Union en de Anti-Saloon League. Er werden wat kleinschalige successen geboekt door de American Temperance Society in de jaren 1850, zoals een compleet verbod op de productie en handel van alcohol in de staat Maine tussen 1851 en 1856. Toch verloor deze beweging voor geheelonthouding wat momentum in de jaren die volgde, mede door de Amerikaanse Burgeroorlog die tussen 1861 en 1865 het land in zijn greep hield.

Niet lang na de Burgeroorlog, in 1869 en 1873 werden respectievelijk twee organisaties opgericht; de Prohibition Party en de Woman's Christian Temperance Union (WCTU). De Woman's Christian Temperance Union heeft vanaf de oprichting voor sociale hervorming gevochten. Naast geheelonthouding hield de WCTU zich onder andere ook bezig met stemrecht voor vrouwen en in 1881 werd Kansas de eerste staat waar de verkoop van alcohol verboden werd in de grondwet. Carrie Nation, een radicaal lid van de WCTU, werd rondom deze tijd berucht omdat ze het heft in eigen hand nam en de nieuwe wet zelf ten uitvoer begon te brengen. Carrie Nation ging met een hakbijl bars en kroegen langs waar toch nog alcohol geschonken werd. Hier sloeg ze de boel kort en klein en jaagde ze de klanten weg. Tussen 1900 en 1910 werd Nation 30 keer opgepakt voor deze zelfbenoemde "hatchetations".

Na de Burgeroorlog werden er steeds meer saloons geopend in Amerika. Dit had te maken met de verstedelijking als gevolg van de Industriële Revolutie, en arbeiders maakten hier gretig gebruik van. De saloons boden voor veel arbeiders een manier om het werk of het familieleven even te ontvluchten. Helaas had dit ook veel geweld en ongelukken als gevolg, en werd alcoholmisbruik steeds meer gezien als een zonde door vele Protestantse instanties. Zij zagen de saloon als een broedplaats voor corruptie en geweld.

Volstead Act

De Anti-Saloon League

In 1893 werd de Ohio Anti-Saloon League opgericht door dominee Howard Hyde Russell, en twee jaar later was deze pressiegroep al opgebloeit tot op nationaal niveau. De Anti-Saloon League staat bekend als de meest belangrijke voorstander van de Drooglegging en passeerde de WTCU en de Prohibition Party al snel qua macht en invloed. Dit kwam omdat de WTCU en de Prohibition er in deze periode voor kozen om ook actief te blijven op andere gebieden van sociale hervorming, zoals stemrecht voor vrouwen. De Anti-Saloon League hield zich hierentegen eigenlijk alleen maar bezig met het tot stand brengen van de Drooglegging. Howard Hyde Russell richtte locale partijen op door heel Amerika, en verkoos persoonlijk veelbelovend talent om zijn partijen op locaal niveau te leiden. Door deze manier van aanpak werd de Temperence Movement nieuw leven ingeblazen. De Anti-Saloon League ging op verschillende manieren te werk, zo zorgden ze er in veel dorpen en steden voor dat saloons werden gesloten. Dit bleek mogelijk door gebruik te maken van getuiges om wettelijk aan te tonen dat deze saloons alcohol schonken aan minderjarigen of open bleven tot na sluitingstijd. Op nationaal level streed de Anti-Saloon League met succes voor een algeheel verbod op de productie en import van alcohol. In 1907 werd de Local Option wet nationaal ingevoerd. Met ingang van deze wet konden gemeentes in heel Amerika er zelf voor kiezen om saloons te behouden of te sluiten. De Anti-Saloon League bereikte zijn hoogtepunt in 1920, toen Prohibition een realiteit werd.

Anti-Saloon League

De Volstead Act en de Drooglegging

De National Prohibition Act, beter bekend als de Volstead Act, was de wetgeving voor het Achttiende Amendement van de Grondwet van Amerika. Het Achttiende Amendement verbood de productie, verkoop en import van "intoxicating liquors" maar niet de consumptie hiervan. De term "intoxicating liquors" werd door de Volstead Act gedefinieerd als dranken met meer dan 0,5% alcohol. Het doel van de Volstead Act was voornamelijk om het alcoholverbod te werk te stellen, maar de wet stelde ook vast dat alcohol mocht worden gebruikt voor bijvoorbeeld wetenschappelijk research en voor kerkelijke rituelen. De overheid en de staten verkregen de macht om op geschikte wijze om te gaan met het ten uitvoer brengen van de wetgeving.

Impact en Regulering

Hoewel alcoholconsumptie met ingang van de Drooglegging slonk met ongeveer 30%, duurde het maar een paar jaar voordat men in Amerika weer net zoveel dronk als voorheen. Whisky kon nog door artsen worden voorgeschreven door middel van een speciaal regeringsformulier dat men in elke willekeurige apotheek kon inwisselen. Als de voorraden drank bij de apotheken op dreigden te raken produceerde de regering gewoon meer. Omdat alcohol ook nog voor religieuze doelen mocht worden gebruikt, ontstond er steeds meer corruptie in de kerk. Mensen deden zich zo voor als minister om aan grote hoeveelheden offerwijn te komen en dit door te verkopen. De productie, import en verkoop van alcohol werden in de jaren van de Drooglegging veelal overgenomen door het criminele circuit, dat hier bakken met geld aan verdiende. Al Capone, de bekendste gangster uit de Amerikaanse geschiedenis hield door middel van corruptie en geweld de onderwereld van Chicago in bedwang. Deze stad werd opgesplitst in verschillende delen en in elk stadsdeel was een andere gang verantwoordelijk voor de import en distributie van alcohol. Botsingen tussen deze gangs leidden veelal tot geweld, met als dieptepunt het Valentijnsdag bloedbad van 1929, toen er zeven man (waaronder vijf gangsters, een automonteur en een opticien) werden geëxecuteerd met machinegeweren. Na het Valentijnsdag bloedbad begon er een klopjacht op Al Capone, die van deze en vele andere daden beschuldigd werd. Hij werd opgepakt, maar omdat het nooit is bewezen dat hij daadwerkelijk achter deze moorden zat kreeg hij maar elf jaar cel, met name voor belastingontduiking. Het Valentijnsdag bloedbad wist heel Amerika te shockeren, en zorgde ervoor dat zelfs veel voorstanders van de Drooglegging begonnen te twijfelen.

Omdat men in Mexico en Canada en bijvoorbeeld het Caribisch gebied nog wel gewoon alcohol kon kopen, begonnen veel mensen met het smokkelen van drank, zij werden rum-runners genoemd. Er werden tijdens de Drooglegging overal speakeasies geopend, kroegen waar men in het geheim kon drinken. Door middel van omkoping van politie en politica konden gangsters deze kroegen blijven runnen, en hoewel er met enige regelmaat invallen van de politie waren, wisten de gangsters hier veelal op te anticiperen. In totaal waren er lang niet genoeg mensen verspreid over Amerika die de nieuwe wet ten uitvoer brachten, waardoor men de Volstead Act niet serieus nam. Men begon in de loop der jaren ook steeds meer thuis alcohol te brouwen, wat moonshine werd genoemd. Veel Amerikanen sloegen hier een slaatje uit; brouwers van moonshine verkochten hun zelfgemaakte alcohol aan familie en vrienden. Helaas gingen er vaak dingen mis omdat moonshine op amateuristische wijze werd gebrouwd. Er bestaan veel verslagen van explosies en huizen die in de fik vlogen door ongelukken met het brouwen. Zelfgemaakte sterke drank was ook veel sterker dan voorheen, wat regelmatig leidde tot alcoholvergiftiging. Door Prohibition voelden steeds meer armere mensen zich benadeeld. Veel rijken kochten voor de Drooglegging namelijk hele slijterijen leeg en bouwden reusachtige drankkelders. Ook konden zij tijdens de Drooglegging het duurdere drank betalen, terwijl de armen opgescheept zaten met slechte kwaliteit zelfgemaakte drank. De economie verslechterde tijdens deze periode, bedrijven gingen failliet en er wordt geschat dat de regering per jaar zo'n $3 miljard per jaar misliep omdat verkochte alcohol niet kon worden getaxeerd. Al deze factoren droegen hun steentje bij aan het ten einde brengen van de Drooglegging.

Moonshine

Het einde van de Drooglegging

In 1930, maanden voor de verkiezingen van het congres, kwam het verhaal naar boven van George Cassiday, een rum-runner die al 10 jaar lang alcohol het land binnensmokkelde voor leden van het congres. Cassiday schreef vijf artikelen voor de voorpagina van de Washington Post, waarin hij vermoedde dat 80% van alle leden van het congres en het senaat dronken, terwijl dit juist de mensen waren die voor de Drooglegging pleitten. De Democraten beseften dat de Drooglegging enorm onpopulair was en maakten hier gretig gebruik van. Op 22 maart 1933 tekende president Franklin Roosevelt de Cullen-Harrison Act, de wet die het toestond om bier met een alcoholpercentage van 3.2% (op gewicht), en lichte wijnen te produceren. Opvallend is dat Roosevelt gelijk na het tekenen van deze wet zei: "I think this would be a good time for a beer." Op 5 december 1933 werd het achttiende amendement van de Grondwet getekend en was de periode van de Drooglegging ten einde gebracht. Toch konden de verschillende staatsregeringen de nieuwe wet zelf ten uitvoer brengen, wat ertoe leidde dat de staat Mississippi tot 1966 droog nog was. Zelfs nu zijn er nog gebieden in Amerika waar het alcohol verboden is, zoals delen van Texas, Arkansas en Alabama.

Einde drooglegging
1919: Black Sox Scandal1923: Teapot Dome

Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan