Grenzen verleggen in Zion

Maandag zijn we richting Zion National Park vertrokken. Hier kwamen we rond de middag aan bij het Zion River Resort, een van de mooiste RV Parks tot nu toe. Fijne mensen, mooie faciliteiten en dicht bij Zion. Eerst weer even de camper geïnstalleerd, alles gecheckt en wat gegeten. Met de camper zijn we richting Zion gereden, met zo’n 15 minuten ben je in Springdale. Dit is een dorp dat aan het Zion National Park ligt. Je kan hier gewoon je auto of RV langs de weg zetten en met een gratis shuttlebus naar Zion rijden. Bij Zion stap je bij het Visitor Centre weer over op een andere shuttlebus die echt in het park heen en weer rijdt. Voor vandaag hadden wij de wandeling Angels Landing op het programma staan. Een wandeling waarbij je gelijk al flink de hoogte in gaat, wat betekent dat er een aantal steile hellingen waren. De kuiten begon je meteen al te voelen, dus goed opletten hoe we lopen, rechtop en vanuit de bovenbenen! Als kers op de taart nog een aantal switchbacks, dit is een soort zigzag pad dat ook weer steil en snel omhoog gaat. Eenmaal boven heb je al een prachtig uitzicht over de vallei. Waar Cindy dacht dat dit het eindpunt was, bleek het pas echt te beginnen. Vanaf hier kun je namelijk nog verder omhoog, richting de top. Onderweg zijn er kettingen langs het pad gemonteerd voor wat houvast. Gezien de gladde, schuine rotsen, het zand en de smalle paden is dit zeker geen overbodige luxe. Vol goede moed begonnen we aan de klim, in het begin spannend maar goed te doen. Naar mate we hoger klommen werd het toch wat spannender. Nog steiler, nog diepere afgrond, nog meer mensen die waren afgehaakt en terug kwamen. En vaak een punt waarop Cindy dacht, “oh gelukkig, we zijn er!” Waarop Radjindher zei, “nee kijk, daar gaat het nog verder”. Dus vervolgden we onze weg naar boven waarbij Cindy af en toe echt met knikkende knieën stond. Maar als ze ergens aan begint, dan maakt ze het ook af, je bent er immers maar één keer, waarschijnlijk. De laatste 800 meter van de beklimming stijg je nog eens 150 meter. Het eindpunt (1770 m hoog) is dan ook waanzinnig mooi. Al het klimmen, zweten en trillen is het meer dan waard. Misschien wel een van de mooiste dingen die we ooit hebben gedaan en gezien. Toen de beklimming naar de top was uitgezet, heeft een van de eerste klimmers gezegd dat het eindpunt zo hoog was dat alleen engelen er konden landen, vandaar de naam Angels Landing. Nu moesten we nog naar beneden zien te komen. Goed de kettingen vasthouden, soms vooruit en soms achteruit met het gewicht naar achteren tegen de rotsen aan naar beneden lopen. De switchbacks en lange steile paden nog naar beneden, uiteindelijk 4 uur en 14 km verder sinds we aan de beklimming zijn begonnen. Voldaan, moe en trots op onszelf zijn we weer met de shuttlebus terug richting Springdale gegaan.

Zion had ons hart veroverd! Zo mooi en nog zo veel te doen, dus besloten we om nog maar een dag te blijven. Bryce Canyon en Capitol Reef stonden de komende dagen op de planning, maar die konden we ook in 1 dag combineren. Dinsdag dus nog een dag in Zion. We zijn weer met shuttlebus Zion ingereden, nu helemaal naar het eindpunt. Vanaf daar een stuk langs de Virgin river gelopen totdat we niet meer verder konden en het water in moesten. Dit is de wandeling met als naam ‘the Narrows’. Via de rivier loop je tussen de rotsen door richting het punt waar de splitsing van de vallei begint. De rivier en de ruimte tussen de rotsen wordt dus steeds nauwer. Het water was behoorlijk fris en bij de smalle stukken in de vallei komt weinig zonlicht. Hier voelt het ook gelijk een stuk frisser. Het water kent ook verschillende dieptes, soms stonden we tot aan de enkels in het water, maar soms ook tot aan ons middel. Bij het oversteken van de rivier kon de stroming ook vrij krachtig zijn. In een mum van tijd kan het water bij vloed met 12 feet stijgen. Onderweg hadden we van een paar wandelaars ‘walking sticks’ oftewel takken gekregen. Daarmee hadden we toch wat meer houvast. Beiden zijn we toch bijna onderuit gegaan. Deze wandeling kende geen stijging of steile stukken, maar was toch best zwaar omdat je constant door het water loopt. Ook hier hebben we uiteindelijk 4 uur over gedaan. Beiden dagen zo’n 14 à 15 kilometer gelopen. Jullie kunnen je waarschijnlijk wel voorstellen hoe onze benen toen hebben gevoeld . Op de terugweg hebben we wat vlees gehaald voor op de BBQ en een fles wijn gehaald bij de plaatselijke likeur store. ’s Avonds op de camping voor het eerst eens de BBQ aan gedaan en heerlijk gegeten! Zion heeft ons zoveel moois laten zien, dat zullen we zeker niet snel vergeten!