Las Vegas: love it or hate it

Het gaat vooral om the Strip, officieel South Las Vegas Boulevard genaamd. Dit is het deel van de stad waar bijna alle casino’s en aanverwant amusement te vinden zijn. De rest van de stad – met ruim 600.000 inwoners – bestaat uit woonwijken die zich in geen enkel opzicht van andere Amerikaanse steden onderscheiden. Het is er hooguit warmer en droger, want je zit hier midden in de woestijn.

Allereerst: je kunt op en nabij The Strip natuurlijk bakken met geld uitgeven (dat is ook zo’n beetje het enige doel van de stad), maar er is gelukkig ook genoeg te beleven zonder dat je platzak eindigt. Als je je toch – misschien tegen beter weten in – in een van de vele casino’s waagt, is het interessant om ook eens naar andere zaken dan de speeltafels en de gokkasten te kijken. Er is bijvoorbeeld nergens een klok te zien: alles is erop gericht dat de spelers het zicht op de tijd letterlijk uit het oog verliezen. Je kunt ook nergens naar buiten kijken, want het moet vooral niet opvallen dat het al avond – of misschien zelfs alweer ochtend – is.

En dan te bedenken dat dit oord van glitter en klatergoud heel lang een onbetekenend plaatsje was, een tussenstop in een woestijnvallei op de route tussen Salt Lake City en Los Angeles, met hooguit een paar honderd inwoners – handelaren, missionarissen en militairen. Het belangrijkste: er was water te vinden; de stad heet niet voor niets Las Vegas, oftewel velden/weilanden. Lange tijd waren drank en gokken officieel verboden, al trok lang niet iedereen zich daar wat van aan. Ook tijdens de drooglegging vanaf 1919 schijnt het niet al te lastig te zijn geweest om aan een borrel te komen.

De ‘boom’ van de stad begon in 1931 met de bouw van de Boulder Dam (tegenwoordig officieel Hoover Dam genaamd, naar de president onder wiens bewind de bouw begon). De spectaculaire stuwdam, nog steeds een geliefd doel voor een uitstapje, lokte duizenden mensen naar het gebied, die na het werk vertier in alle mogelijke vormen zochten. Het door de overheid opgezette en strak gereguleerde plaatsje Boulder vlakbij de dam had in dit opzicht weinig te bieden, het amper vijftig kilometer verderop gelegen Las Vegas des te meer.

Je zou kunnen zeggen dat de bloeiperiode nooit meer is overgegaan. De drooglegging was voorbij en eind 1931 legaliseerde de regering van de Nevada ook nog eens het gokken. We kunnen zien wat daar de gevolgen van zijn geweest. De meeste activiteit vond aanvankelijk downtown plaats, maar in 1946 opende het eerste hotel langs the Strip zijn deuren. Dit hotel, the Flamingo, bestaat nog steeds, al lijkt het in niets meer op het oorspronkelijke pand: toen was het met ruim honderd kamers een groot hotel, maar tegenwoordig zijn het er meer dan 3600.

Uiteraard wordt het in alle toonaarden ontkend, maar met het grote geld arriveerde ook de grote criminaliteit. Bij gebrek aan ‘harde feiten’ kunnen we daarvoor naar de film: zie The Godfather, zie Bugsy over gangster Bugsy Siegel die hier ‘grote belangen’ heeft gehad, zie Casino van meester-regisseur Martin Scorsese. Of, als lichtere kost, de James Bond-aflevering Diamonds are forever en het tweemaal gemaakte Ocean’s Eleven (met Frank Sinatra in 1960 en met George Clooney in 2001). En Las Vegas werd ook de stad waar artiesten-op-hun-retour nog eens flink konden cashen door voor veel geld op te treden, met als meest roemruchte voorbeeld Elvis Presley. Het kost bijna moeite om een motel te vinden dat níet adverteert met de slogan ‘Elvis slept here’ – als je het maar wilt geloven natuurlijk.

Wat je er ook van vindt, Las Vegas is super-Amerikaans en is dan ook zeker iets om te bezoeken.