1945: Einde WO II

In 1943 bundelden de Amerikanen, Canadezen en Britten nogmaals hun krachten om het eiland Sicilië van Mussolini te veroveren. Dit lukte hen vrij snel. Mussolini die 21 jaar lang dictator was geweest in Italië was nu eindelijk zijn macht kwijt. Vanuit het zuiden van Italië begonnen de geallieerden de invasie van Europa. De nieuwe Italiaanse overheid onder leiding van generaal Badoglio verklaarde de Duitsers in oktober 1943 de oorlog. Hoewel de geallieerden steeds verder Italië binnendrongen lukte het lange tijd niet om verder dan Rome te komen, omdat de Duitsers daar stand hielden. De geallieerden hadden namelijk niet de middelen om veel meer troepen in te zetten in Italië, ze hadden deze harder nodig voor de aankomende invasie vanaf het Engelse kanaal. De situatie in Italië bleef dus gedurende lange tijd een patstelling.

De invasie van West-Europa was tot in detail gepland. Dit was noodzakelijk omdat de Duitsers hier militair erg sterk waren. Dit deel van Europa was bovendien van strategisch belang omdat er veel wegen en spoorwegnetwerken waren zodat reserves makkelijk zouden kunnen worden aangevoerd. De geallieerden hadden 10.000 vliegtuigen klaarstaan om hun soldaten bescherming te bieden en bovendien lagen er vele schepen klaar om de kust te bombarderen. Ook zouden er nog 4.000 schepen soldaten naar de kust van het vasteland van Europa brengen. Op zes juni 1944 was het dan eindelijk zover. De invasie genaamd Operatie Overlord begon. De Engelsen hadden bewust valse informatie doorgespeeld via hun reporten aan de Duitsers zodat de Duitsers van mening waren dat het grootste deel van de invasie plaats zou vinden ter hoogte van Calais. De geallieerden hadden echter voor de kust van Normandie gekozen aangezien deze strategisch lag ten opzichte van het Engelse kanaal. Onder leiding van de Amerikaanse generaal Eisenhower vielen de Canadezen, Amerikanen en Britten het vaste land van Europa via de kust van Normandië binnen. Ze kregen het voor elkaar een bruggenhoofd te verzekeren om de overtocht van het leger te vergemakkelijken en ook behielden ze een front. Op de eerste dag van de invasie waren al 13.000 soldaten geland in Frankrijk. Binnen een maand hadden één miljoen geallieerde soldaten via het Engelse kanaal de overtocht naar Normandië gemaakt. Na een hevig gevecht bij het Franse stadje Saint Lo begin juli trokken de Duitsers zich steeds verder terug. In augustus werd Parijs bevrijd en in september trokken de geallieerden vanuit Frankrijk over de Duitse grens. In Frankrijk, Nederland, Italië en België groeide het verzet tegen de Duitsers. Vele van hen werden verdreven.

Op 20 juli 1944 werd wederom een poging gedaan Hitler te vermoorden door een aantal officieren van Hitlers eigen Wehrmacht. Deze operatie werd Walküre genoemd. Helaas was ook deze moordaanslag wederom niet succesvol. Een koffer met een bom ontplofte tijdens een vergadering van Hitler met zijn generaals, maar Hitler kwam er haast ongedeerd vanaf. Deze operatie zou de geschiedenis ingaan als ‘Operatie Valkyrie’ waar in Amerika een aantal films over zijn gemaakt.

In augustus 1944 werd Operatie Dragoon gestart. De geallieerden landden op de mediterrane kust van Frankrijk om zo naar het noorden te trekken en de overige geallieerde troepen bij te staan in het gevecht tegen de Duitsers. In december 1944 leden de geallieerden echter een groot verlies. De Amerikanen hadden een dunne frontlinie in de Belgische Ardennen gecreëerd maar door een verandering van Duitse plannen werd deze gebroken. De Duitsers waren echter wel genoodzaakte veel van hun reserves aan te breken. Met raketten en vliegende bommen probeerden ze de geallieerden te verslaan. Dit lukt echter niet zeer goed en de aanval op de Ardennen bleek geen grote tegenslag te zijn voor de geallieerden. Tijdens de invasie van Frankrijk bleven de geallieerden Duitsland ook door middel van gevechtsvliegtuigen bombarderen. Voornamelijk de industriesteden van Duitsland waren doelwit. In 1945 werden er meer dan 50.000 Duitse burgers gedood in de Duitse stad Dresden. Ook werd de Siegfriedlinie door de geallieerden in het begin van 1945 doorbroken. Deze sterk verdedigde linie liep van Kleve (ter hoogte van Nederland) tot aan Weil am Rhein aan de Zwitserse grens. Het laatste natuurlijk obstakel werd in maart 1945 overwonnen door de Amerikanen. Zij ontdekten een onbewaakte brug aan de Rijn bij Remagen in Duitsland en stuurden daar veel van hun troepen overheen. Bovendien wisten ze nogmaals een bruggenhoofd te vestigen. Onder leiding van de Britten werd verder in het noorden de Rijn overgestoken. Al snel gaven vele Duitse troepen in het Ruhrgebied zich over.

Nadat de aanval door de Duitsers op Stalingrad in 1942 door de Russen was afgeslagen slaagden de Russen er in 1944 ook in om de Duitse legers in Oekraïne, Wit-Rusland, de Baltische staten en Oost-Polen te verslaan. In augustus 1944 stonden de Russische legers aan de rand van Warschau. Het Pools verzet kwam in opstand tegen de Duitsers, maar kreeg van de Russische troepen echter geen steun. De Russen vervolgden hun koers richting het zuiden om Roemenie en Bulgarije van de Duitsers te bevrijden. In het begin van 1945 waren de Russen aangekomen in Oost Pruisen en Silesie, om in februari de Oderrivier die maar 45 kilometer van Berlijn verwijderd is te naderen. Daar nam generaal Zukhov die de leiding had over de Russisch troepen een korte pauze om zijn legers te hergroeperen. In maart en april bevrijden de Russen Boedapest en Wenen.

Nu de geallieerden zo dichtbij waren, begon Hitler ook met het hergroeperen van zijn troepen. Hij besloot dat het front in het westen verloren was en verplaatste zijn troepen naar de Oder om zijn hoofdstad Berlijn te beschermen. De Amerikanen kwamen in april 1945 aan bij de rivier de Elbe die zestig kilometer verwijderd is van Berlijn. Generaal Eisenhower riep zijn troepen daar echter tot een halt. Hij wilde eerst een duidelijke grenslijn afspreken met de Russen omdat de voorzieningen van de Amerikanen op begonnen te raken. Bovendien dacht Eisenhower dat het wellicht noodzakelijk was om een aantal troepen om te leiden via de Alpen om de laatste Duitse troepen daar te verslaan. Er werd besloten dat de Russen Berlijn in mochten nemen als compensatie voor de vele verliezen die ze hadden geleden. Bovendien werd het de Amerikaanse troepen die naar het zuiden trokken verboden om de Tsjechische hoofdstad Praag in te nemen. Ook deze stad werd aan de Russen beloofd. Gevolg hiervan was dat de Russen na de oorlog bijna alle belangrijke oostelijke en centrale Europese hoofdsteden in handen hadden. De geallieerden eisten onconditionele overgave van de Duitsers, deze bleven echter doorvechten tot in de straten van Berlijn. Hitler pleegde zelfmoord in zijn bunker in april 1945. Zijn opvolger was generaal Doenitz die de overgave van Duitsland op 8 mei 1945 moest organiseren. Hiermee was de Tweede Wereldoorlog in Europa officieel tot een einde gekomen. Alleen Japan was voornamelijk de Amerikanen nog tot zorg. Na de bombardementen van Nagasaki en Hiroshima in augustus 1945 zou de oorlog hier echter ook eindigen.

Na de oorlog werd Duitsland in twee delen gedeeld en Berlijn in vier. De geallieerden kregen de verantwoordelijkheid over West-Duitsland en in Berlijn was er een Frans, Brits en Amerikaans deel in het westen van de stad. De Russen kregen de controle over Oost-Duitsland en Oost-Berlijn. De geallieerden hadden dus vele verliezen geleden in de oorlog, maar met behulp van Amerikaanse en Canadese troepen waren de Britten in staat om de oorlog tegen de Duitsers in Europa tot een goed einde te brengen. Bovendien hadden de Amerikanen een groot aandeel in de wederopbouw van de Europese landen door middel van de Marshallhulp die ze boden. Ook was het gunstig voor de economie van Amerika omdat Europa als afzetmarkt voor Amerikaanse producten kon worden gebruikt.