Vlucht KL 601 naar LAX

-          De overtocht was voor Peter een beroerde gang van zaken nog moe van het kotsen, diarree en slaaptekort. Voor Marleen nog erger. Eerst wist ze niet waar de reis heenging en toen werd de rest van het gezin donderdag op vrijdagnacht nog ziek ook. Al met al een vreugde en teleurstelling voor beiden. Een beetje troost de vlucht is verder vlekkeloos verlopen en de service bij KLM was uitstekend. Voor Marleen althans. Alle lekkers, zoetigheid en toetjes waren voor haar en voor mij restte een weinig water en hazenslaapjes. LAX Airport was een belevenis apart. Nadat de “City of Singapore” ’s middags was geland op naar de  douane. Netjes wachten in de rij drentelend door een met paaltjes en linten afgebakend pad tot aan de gele lijn. Daarachter gebeurde het. Vanuit diverse hokjes met balie  wenkten zij de passagiers om opeenvolgend acte de presence te geven. Paspoort werd gescand, digitale vingerafdrukken afgenomen en nog even een fotootje van het koppie gemaakt voor de gezichtsherkenning. Krijgt Peter tot overmaat van ramp nog even een opvlieger waarbij het weinig scheelde of  emmers en dweilen hadden aangerukt kunnen worden. Believe it or not. De koffers hadden we snel te pakken. Maar hoe nu verder!? Na een flinke wandeling via roltrappen, smalle en brede gangen kwamen we uiteindelijk in de aankomsthal. Het leek net of we filmsterren waren. Een horde mensen stond achter linten achterlijk met bordjes text te zwaaien. Helaas no chance for us Dutch people, they go by bus. Na enige aarzeling een argeloze Amerikaanse staatsburger aangesproken en die wist ons te vertellen waar de shuttlebussen stonden om passagiers naar hun hotel te transporteren. So far so good. Ingechekt Crowne Plaza Airport hotel met uitzicht op de startbanen van het vliegveld. Pfff een bed !!! We hebben ervan genoten en de 1^e vier uurtjes lekker liggen maffen tot 20.00 uur. Wat een feest na 11 uur in de lucht opgesloten te hebben gezeten. Na ons wat te hebben opgefrist kennis gemaakt met de Amerikaanse cultuur. Big, bigger, the biggest cup of coffee and thea. Marleen zit gewoonweg tegen haar figuurlijk gesproken zee van thee aan te hikken. Peter kwam met elke slok koffie een stapje verder terug in de werkelijkheid. Daarna nog een kort wandelingetje, wat te drinken gekocht in een Licquorstore en naar de hotelkamer. Nog even de laptop geprobeerd, die tot overmaat van ramp nog crashte ook en toen maar weer naar bed. Het was voor even genoeg allemaal.

-          Morgenochtend vroeg op voor het ontbijt en een belletje naar El Monte om door een shuttlebus op de plaats van bestemming te worden gebracht. Good night. Sleep well.