Gooooooood Morning Amerika!

Gooooood morning Amerika!!!

Nu, 5 uur in de morgen, veel te vroeg wakker van de jetlag zit ik voorin de camper beetje duf om me heen te kijken. De 3^e dag alweer.In de verte loeit een trein en we staan ingeparkeerd tussen joekels van Campers op een RV parking lot in Wendover.

Kou kleumend vertrokken we maandagochtend naar Schiphol. De reis was begonnen. 24 uur later stapten we het Baymont Inn en Suites hotel binnen in Salt Lake City. Lokale tijd 21.30, voor ons half 6 in de ochtend.

De hitte viel als een warme deken over ons heen. Yes Mam, pretty hot today, 39C……

De kamer is riant, twee kingsize bedden, waar we meteen op neer ploffen.

Het ontbijt, selfservice maar oké,smaakt goed. We bakken onze eigen wafels, heerlijk.

We maken een wandeling in de buurt, het doet ons aan Killeen denken, Toys R us, Ross, JC Penny etc.

De zon brand al ongenadig, we houden het kort. Een taxie brengt ons naar El Monte, waar we onze RV ophalen.

Door schade en schande wijs geworden, inspecteren we de wagen van top tot teen. Anton klimt zelfs op het 3,5 mt hoge dak en ziet nogal wat gaten in de toplaag. De baas doet een rondje met de kitspuit, vervangt een loshangende zonneklep, draait wat lampen in en laat ons zien hoe alles werkt, of hoort te werken. Het zweet staat niet alleen in onze handen als we wegrijden. De camper is groot, erg groot. 25FT, nog een meter langer dan de vorige 2 jr. geleden. Geen keus, kleiner was niet meer voorradig. Met ruim 8mt lang en 3.50 hg en2.40   breed een heel gevaarte. En dat allemaal mag je rijden met een gewoon rijbewijs.

De thuis al gemaakte shoppinglist blijkt erg handig, de warmte, weer zo, n 36 C, de jetlag en zo, n enorme supermarkt maakt de verwarring compleet. Dankzij de lijst zijn we redelijk snel klaar en verlaten we Salt Lake City via de interstate 125, en de 80 West. Het zicht over het grote meer en de bergen is mooi. Wat een weids landschap. De weg slingert zich door de Salt Lake Dessert, het lijken 2 smalle weggetjes omgeven door zoutvlaktes en bergen, maar de grote trucks die voorbij denderen geven aan dat het een heuse interstate  route is. Luchtspiegelingen doen ons geloven dat we zo het water in rijden. Bij Bonneville Saltflats stappen we de zoutvlakte op, hier waren afgelopen weekend de jaarlijkse speed races. Nu zijn we de enigen die hier rondstappen. De hitte is enorm, je voelt de warmte door je schoenen heen trekken. Oogverblindend, letterlijk.

In Wendover  strijken we neer op een RV parkinglot behorend bij een giga casino, stroom en water, hebben we nodig voor de airco en de douche! (Ik uit mijn verontwaardiging over de prijs, 35 $ per nacht op een wel erg sobere plek).

200 km hebben we gereden vanmiddag. De kop is er af.

Nadat de temperatuur draaglijk is geworden  pakken we de grote dozen uit waar onze personal kits en keukeninventaris in zit. Gloednieuw alles, maar wat een troep houden we over. Gelukkig staat er een container iets verderop. Onze eigen spullen vinden met alle boodschap een plek in de kasten. Onderin de camper is een grote ruimte waar de tassen in gaan. Ik fröbel een maaltijd en we houden het voor gezien.

Ik zie de zon op komen, maak zo een ontbijt klaar en dan vertrekken we via Nevada, omhoog naar het noorden naar Idaho.