1862: Dakota War of 1862

De Dakota War of 1862 is ook wel bekend als Sioux Uprising, was een gewapend conflict tussen de Verenigde Staten en verschillende stammen van de Dakota-indianen. Het begon op 17 augustus 1862 aan de Minnesota-rivier in het zuidwesten van de staat Minnesota. De strijd eindigde met een massa-executie van 38 Dakota-mannen op 26 december 1862 in Mankato, Minnesota.

Indianen in de Burgeroorlog

Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog vochten er ruim 28.000 indianen mee, afkomstig uit verschillende stammen en naties. Het wordt door veel historici als een moedig besluit gezien als een Native American meevocht, omdat er veel op het spel stond: aan de verliezende kant meestrijden kon een verlies van vrijheid, cultuur en voorouderlijke grond betekenen. Splitsingen binnen de stam kwamen dan ook geregeld voor door de polariserende keuze tussen de Unie of de Confederatie. Zo kwam het geregeld voor dat vader en zoon tegen elkaar ten strijde trokken.

Dakota

Afspraken tussen Amerikanen en indianen

In juli en augustus 1851 sloten de leiders van de Dakota enkele belangrijke pacten met de Amerikaanse regering. De Dakota was een natie die bestond uit verschillende indianenstammen die destijds woonden in het huidige Minnesota, Noord en Zuid Dakota. In ruil voor goederen en geld stonden de Dakota een groot gedeelte van hun grond af. Voortaan zouden zij leven in een reservaat van 32 kilometer breed, dat zich zo’n 240 kilometer uitstrekte langs de bovenste Minnesota-rivier. Ze leverden bijna 97.000 vierkante kilometer aan land in.

Tijdens de ratificatie van de beide pacten schrapten de Senaat zonder medeweten van de Dakota artikel 3, dat de grenzen van het reservaat aangaf. Daarnaast kwam het grootste gedeelte van de beloofde compensatie nooit aan bij de Dakota. Het raakte zoek of werd gestolen dankzij de corruptie binnen het Ministerie van Indiaanse Zaken. De geldbedragen die aan de indianen waren beloofd werden vaak rechtstreeks aan handelaren betaald, om zo de “schulden” af te betalen die de indianen bij de handelaren hadden.

Vergadering Dakota met regering

Minnesota

Toen Minnesota op 11 mei 1858 een staat werd, ging de noordelijke helft van het reservaat dat langs de Minnesota rivier liep verloren. Door het verdelen van het land in townships en de stukken grond beschikbaar te stellen voor pachters, verdwenen de aanwezige prairies en bossen en zo werd de jaarlijkse cyclus van de Dakota van het verbouwen van gewassen, jagen en vissen onderbroken. Het jagen van de pachters verkleinde de hoeveelheid wild voor de Dakota, die de beren en bizons hard nodig hadden voor voeding en kleding.

Hoewel de overheid de periodieke betalingen garandeerde, verzaakte de Amerikaanse regering of kwam het geld te laat als gevolg van de Burgeroorlog. Alles bij elkaar, het verloren land, de nalatigheid van de overheid, voedseltekorten, bracht fikse spanningen met zich mee onder de Dakota. Dit leidde tot de reis van enkele vooraanstaande Dakota’s onder leiding van Little Crow, het stamhoofd van de Mdewakanton Dakota Sioux, naar Washington D.C., om de rechten van de bestaande pacts te claimen. Dit haalde niets uit.

Little Crow

Oorlog

Begin augustus 1862 braken er zo’n 500 Dakota in bij een voedselpakhuis bij het agentschap van het Lower Sioux reservaat. De leidinggevende van het pakhuis vroeg de bewakers om niet te schieten en vroeg om een overleg. Tijdens dit overleg stapte Little Crow naar voren en legde uit ze geen geld hadden gekregen voor voedsel, terwijl dit wel was beloofd. Hij waarschuwde dat hongerige mannen zichzelf voorzien van voedsel in geval van nood, doelend op de huidige situatie. De vertegenwoordiger namens de handelaren, Andrew Myrick, merkte op dat de Dakota dan maar gras moesten eten.

In de week daarop werden er tijdens het jagen vijf blanke kolonisten gedood door jonge Dakota, hun lichamen werden verminkt. Ondanks het feit dat de Dakota ver in de minderheid waren en geen beschikking hadden over moderne wapens, besloten ze onder leiding van Little Crow de aanvallen op de kolonisten door te zetten. Als eerste was het huis van Andrew Myrick, de koopman, aan de beurt. Ze vermoordde hem en stopte zijn mond vol met gras, als reactie op zijn eerdere woorden. Dit was het begin van de Dakota War of 1862, ook wel de Sioux Opstand of het Dakota-conflict genoemd.

 Dakota

De Dakota aan de winnende hand

Na de moord op Andrew Myrick brandde de Dakota alle gebouwen van het Lower Sioux agentschap plat. De regering van Minnesota stuurde een regiment van het vrijwilligersleger om de opstand van de Dakota neer te slaan. In deze Slag om Redwood Ferry werden 24 soldaten, bruut vermoord, inclusief de legercommandant. Op de weg naar New Ulm vernielde en verbrandde de Dakota al het blanke dat ze tegenkwamen in de hele vallei van de Minnesota rivier. Diverse townships werden tot op de grond afgebrand en de bevolking werd compleet uitgeroeid.

Zelfverzekerd door hun succes trokken de Dakota verder naar het hart van de nederzetting in New Ulm om daar hun slag te slaan. In de tijd die het kostte m het zwaar belegerde Fort Ridgely te ontlopen, hadden de blanke kolonisten zich weten te hergroeperen in het centrum van New Ulm en wisten ze de Dakota buiten de stad te houden tijdens het korte beleg. Toch wisten enkele Dakota zich te infiltreren in de stad en brandde deze alsnog vrijwel helemaal af.

Defensieve aanvallen van de kolonisten uit Minnesota leidde tot de Slag van Birch Coulee, toen de Dakota een team van 150 Amerikaanse soldaten op 26 kilometer van Fort Ridgely aanvielen. Het team was erop uitgestuurd om overlevenden op te sporen, de lichamen van dode kolonisten te verbranden en de locatie van de Dakota door te geven. Het resulteerde in 13 dode kolonisten en bijna 50 gewonden (tegen 2 dode Dakota), voordat een 240 man tellende kolonne van Fort Ridgely de soldaten kwam bevrijden.

1862: Dakota War of 1862

President Lincoln komt in actie

Na herhaalde oproepen om hulp besloot president Abraham Lincoln eind september enkele troepen terug te trekken uit de Burgeroorlog om de opstand van de Dakota te beëindigen. Tijdens de Slag van Wood Lake werden de Dakota overweldigd door het flink versterkte leger van Minnesota. Drie dagen later gaven de indianen die de strijd hadden overleefd zich over bij Camp Release, zo genoemd omdat zij daar eerder 269 oorlogsgevangenen (voornamelijk vrouwen en kinderen) van Europees- Amerikaanse afkomst hadden bevrijd van het Unieleger.

De Dakota strijders die zich hadden overgegeven, werden vastgehouden tot november 1862. Begin december werden zij berecht en in minder dan vijf minuten veroordeelde het militaire tribunaal 303 Dakota ter dood en stond geen verdediging of verweer toe. Lincoln zag er persoonlijk op toe dat er duidelijk onderscheid werd gemaakt tussen indianen die zich schuldig hadden gemaakt aan oorlogsvoering tegen de Verenigde Staten en indianen die burgers hadden vermoord of verkracht. Uiteindelijk tekende hij voor de doodstraf van 264 gevangenen, maar liet hij er ‘slechts’ 39 executeren. Dit is tot op de dag van vandaag de grootste massa-executie die ooit heeft plaatsgevonden in de Amerikaanse geschiedenis. De Dakota oorlog maakt deel uit van de zogeheten ‘American Indian Wars’, een reeks oorlogen en veldslagen tussen blanke Amerikanen en verschillende indianenstammen- en naties die tussen 1622 en 1918 is uitgevochten.

Camp Release
1861: Begin Amerikaanse Burgeroorlog1864: Sand Creek Massacre

Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan