Op weg naar de Bisons.

Afgelopen Zondag was er in Chelan, waar we vlakbij waren, een enorme bosbrand, die maar met moeite kon worden bedwongen... Gelukkig zijn we de andere kant op gereden, want het was vrij heftig. Voor aanstaande zaterdag , 4th of july, is inmiddels een vuurwerkverbod afgekondigd... het gaat er hier nogal heet aan toe. Maar we wennen er een beetje aan en ontdekken de zegeningen van de airco: die staat niet voor niets op het dak.

De reis met de lightrail en metro naar Seattle was erg leuk...het regende af en toe en dat leek een vooruitwijzing...maar dat bleek niet te kloppen. Er is sindsdien geen druppel gevallen en het is steeds meer dan 85 F zelfs tot 105!  Het rekenen met celcius en fahrenheit is lastig.. maar rond de 100 kun je door 3 delen.. (trek 32 af van de temperatuur en deel dan door 1,85). Weer zoiets... Miles en kilometers, gallons en liters, zelfs de tijd is hier anders: gisteren reden we van Pacific time naar Mountain time

zodat het opeens een uur later was. (en dus weer minder verschil met jullie, nu nog maar 8 uur later (of juist vroeger?).  Je moet dus ofwel steeds omrekenen, of je instellen op andere eenheden. Dat laatste is het handigste, want alles is in die andere maatvoering beschreven: inhoud van potjes, prijs van benzine, afstanden op borden en maten van kleding. Handig is dat de dollar ongeveer een euro is, dat omrekenen houden we maar mee op... kan het achteraf altijd meevallen.

Woensdag gingen we dus naar Seattle. We waren bij de allereerste Starbucks, maar dat bleek een pijpenla met een lange rij wachtende mensen die daarna buiten hun koffie moesten opdrinken, want je kon binnen helemaal niet zitten. Dus toch maar naar een ' gewone' vestiging, waar je heerlijk kon hangen en zitten en van de koffie genieten. Margot houdt nog steeds erg van cafe latte!  Daarna naar de vismarkt, waar we de vissensmijterij konden bijwonen. Daarna met de zweeftrein naar het Frank Gehry museum. Een kakelbont gebouw met blauw en paars en rood... van binnen net een Escher-gebouw, maar is iets minder imposant dan Bilbao (Guggenheim museum) of Parijs (Louis Vuitton). Om zeven uur zijn we terug op de camping. Het voelt als "Thuis". Raar idee dat dit rijdende huisje de komende weken ons thuis is...

Donderdag.

We besluiten nog een dag te blijven want het is best vermoeiend zo'n stad en om de auto wat te leren kennen en de voorraad op peil te brengen. Navraag leert dat we maandag aan de overkant hebben gestaan van de winkels die we niet konden vinden... wisten wij veel wat Safeway (een autohandel?) en Cricket (een dierenwinkel) en Dollar (een automatenhal?) voor winkels waren. Nu weten we dat dus wel: Safeway een soort Luxe Albert Heijn), Cricket een telefoonwinkel met veel mexicaanse klanten, en Dollar de Amerikaanse HEMA: alles één prijs, 1 dollar dus. 

We slaan voor 5 dagen eten en goed smakend water in (op iedere camping blijkt alles gechloreerd te zijn, koffie en vooral thee smaken dan smerig). En ook wat wijn, alcolholvrij bier en wat snacks. Bij de `Cricket'  regelt Margot haar telefoonzaken: 1000 minuten bellen per maand naar ieder buitenland...

Terug op de camping belt margot naar de volgende camping in Spokane en regelt als een volleerd Amerikaanse secretaresse de nieuwe plek. 

Vrijdag

Onderweg naar Spokane stoppen we bij de " Taco del Mar" alwaar 1  heerlijke burrito samen wordt genuttigd. Dat grapje van één halen en twee opeten klopt wel: we krijgen het samen net op. Tanken gaat ook goed:  Margot vraagt om de pomp vrij te geven met haar creditcard en ik zorg voor de benzine. Eerst de ijskast uitzetten en de gaskraan dichtdraaien... Na het tanken mag de gaskraan weer open en de ijskast aan... 

De camping in Newport ligt een uur rijden van Spokane, maar dat is dan wel midden in de natuur! Een prachtige plek waar twee autobussen kunnen staan, maar nu slechts één tafeltje en onze Camper.  Tussen de pinetrees zijn alleen maar grote plekken en de buren kun je nauwelijks zien. Een eekhoorntje komt kijken en er fluiten wat amerikaanse vogels. Handrem aan, er staat altijd een bank met tafeltje, maar onze eigen stoeltjes zitten lekkerder. We zijn op vakantie en genieten van een koud biertje en koude wijn, want we hebben ook een luxe koelkast!! Het is hier zo stil, dat we diep in slaap vallen en pas laat wakker worden.

De dagen daarna hebben we vanwege de hitte, veel op de camping de schaduw opgezocht en Spokane en Newport bekeken. Echt amerikaanse stadjes op het platteland, je verstaat de mensen niet altijd vanwege het geknauw! Er waren natuurlijk mooie sterrenhemels, maar de meeste dagen was het 's avonds heiig en bewolkt, er viel zelfs nog een beetje regen. En zoals ze dat noemen maakten we ook een keer de ' whispering pines' mee, dan begint de wind te waaien, maar dat hoor je dus echt aanzwellen vanuit de verte. Een bijzonder geluid, nauwelijks met iets te vergelijken. 

Inmiddels zijn we via de Panhandle van Idaho, in Montana beland. Weer een heel ander landschap. Veel vlakker, maar de Rockies zijn overal om je heen. Heel erg mooi, we kunnen niet stoppen met oh's en ah's over het landschap. Daarover volgende keer mee, want we gaan nu pas echt naar de National Bison Ranch en een Pow Wow meemaken en natuurlijk the 4th of July.