Af-schijt van de zeemeeuwen

Daar zitten we dan. Met een glaasje rum in onze hand te genieten van de Kattukse zonsondergang. Het wordt morgen een matig zonnig dagje in Katwijk. De zon is niet helder onder gegaan en dat betekent niet zulk mooi weer. Het is en blijft de beste barometer die er bestaat. Je eigen skiline in je eigen dorp. Dit gaat we de komende 4 weken missen. Welke graadmeter gaan we hanteren in Canada. Welk natuurverschijnsel laat ons weten welk weer het gaat worden de volgende dag. Wellicht zijn het voorbijschietende beren of overspringende elanden. De natuur zal het ons leren. Het zullen in ieder geval geen laagscherende meeuwen zijn die de hamburger uit de hand proberen te graaien. Dat gaan we zeker niet missen. Net zoals de witte plarken die ze daverend laten vallen na een schrokkende maaltijd op de auto. Zo'n camper zou elk uur gebombardeerd worden. Je zou je niet meer veilig voelen in je eigen mobile home. Nee, dat gaan we absoluut niet missen. Wie we wel gaan missen zijn onze vadertjes en moedertjes. Ook wel de oma's en de opa's van de meiden. Vier weken is natuurlijk errug lang. Er kan in die tijd veel gebeuren. We hebben rollen medicijnen bij opaatje laten bezorgen en voldoende smeersels met catheterzakken. Opaatje moet het nog wel effe volhouden als wij de wereld aan de andere kant gaan verkennen. We kunnen af en toe een duifje sturen met post om te kijken hoe het gaat. Gelukkig zijn er tegenwoordig genoeg andere mogelijkheden, maar voor opa Dorus zou een duif helemaal gewelidg zijn. Opa Dorus, we denken elke dag aan je hoor en geven je elke dag de kracht en liefde om toch nog door te gaan. Natuurlijk is de power van boven onontbeerlijk en daar bidden we elke avond voor. Oma Tootje, ook voor u betekenen het lange en zware dagen, maar u bent een sterke vrouw en daar hebben we bewondering voor. Hopelijk kunnen onze avonturen hem weer een beetje meer van de wereld laten zien en daarna vertellen we ze in levende lijve. Keep you posted.