Waterfalls in clearwater op 2 augustus 2015

Clearwater staat bekend om zijn watervallen. Er zijn er hier wel 250. Dat lukte niet om te bezoeken in 1 dag. We hadden er 3 op het programma staan. In eerste instantie de Dawson Fall. Deze lijkt een klein beetje op de Niagara Falls, maar dan een kleinere versie ervan. Om daar te komen moesten we een steil bergpad op met slecht wegdek. Onze grijze container (van douche en afwaswater) stond op drie kwart vol. Dit had consequenties voor de uitspattingen onderweg. Door het klotsen en botsen van de camper op alle hobbels in de weg, spoot er af en toe wat uit de gootsteen. In eerste instantie was dit schrikken, maar na een minuut mondde dit uit in kokhalzen. wat een lucht kwam eruit die buizen. De speciale blauwe toiletblokjes blijken toch onvoldoende te helpen als je met een ietwat volle tank de berg op gaat rijden. En het werd nog iets steiler, en nog iets klotsender. Mamma had het niet meer, ademde door de mond, doek voor de neus, maar het mocht niet baten. Isis zat heerlijk voorin en had nergens last van, maar de andere girls hadden de zwaarste tijd tot nu toe. Help, leeg altijd je watertank voordat je een bergpad op gaat. Weer een lesje geleerd. We begrijpen direct waarom bijna elke Canadees hier rijdt met een super camper of een superbus. Grote reservoirs, grote tanks, weinig lucht, weinig klotsen, zuivere lucht en enorme ruimte. Het is niet normaal waarmee ze rijden. Het lijkt steeds groter te worden. Eerst een complete tourbus met vijf slide-outs, een boot erachter, een auto daarachter, kano's op het dak en dat was het wel zo'n beetje. Robin vraagt zich af waarom er geen slide-outs in Nederland zijn. Het is rueze handig. Een extra woonkamer in je eigen caravan. Dit is een gat in de markt. Elke keer dat geklier met die voortent en die luifel. Altijd ruzie of onenigheid, zweten, de kinderen willen naar het zwembad. Dat is hier totaal niet. Camper neerzetten, slide-out out, waslijntje en klaar. Prima plan. Maar goed, vandaag een berendrol gezien. Het wordt steeds spannender, maar nog geen beer. Hoe is het mogelijk. Na de Dawson Falls, de Helmfalcken (geloof ik) Falls. Enorm hoog en bulderend kwam deze naar beneden. Prachtig om te zien en te horen. Als laatste de Moun Falls, hier kon je onderdoor lopen. Eerst ruim drie kwartier hicken met allerlei ongedierte op je pad. Berg op, glibberpad af, boomstammen trotserend, enorme trap afdalend en dan verscheen de waterval. Wat een bijzonder exemplaar. Je kon er zwemmen (ijskoud) en achter de waterval doorlopen over een ontzettend glad pad. Julia, esmee en pappa gingen als eerste het water in. Luid gillend en schreewend gingen ze het water in op de waterschoenen. Daarna onderwater en proestend weer boven. Dit werd voor Julia teveel. Te koud, enrom zeer hoofd, bonken, huilen en Esmee had nergens last van. Ach, dit was wel zielig. Mamma plaatste drie petten en een hoed op haar hoofd voor warmte en nam haar een half uur in de armen. Hierna werd ze wat warmer en trok mamma de waterschoenen aan en dook het koude water in. Wat een ervaring en wat coolllllll. daarna nog de waterval achterlangs doorgelopen. dit was overweldigend. pappa, Isis en esmee deden dit ook. Trots op de meiden. Julia had nog teveel hoofdpijn en zat stil te huilen op een rotsblok...Ahhhhh (was Oop er nu maar he....). Gelukkig kwam alles weer goed, hebben we de terugweg gehaald, iedereen blij, mooie foto's, goede Falls en nu naar het zwembad, eten en naar bed....Oh ja, eerst nog appen met Mira, want esmee heeft af en toe wat heimwee. Dit neemt vooral de overhand als ze iemand van het thuisfront spreekt of ziet via Skype. Dus even bijkletsen met BFF Mira is belangrijk en lekker chill. Opa dorus een extra dikke kus voor u en natuurlijk voor Oma t, Oop en Oom xxxxx Morgen ruim 6,5 uur rijden naar Wistler......