Rammelend servies op weg naar Campbell River op 6 augustus 2015

Er staat 3000 km op de teller. De camper doet goed zijn best. West-Canada is rond getourd, nu nog Vancouver Island. Het weer is momenteel wat minder. Alle bikini’s waren uit de kast gehaald maar zijn na 10 minuten alweer in de rugzak beland. De wind was ietwat te koud, het strand heeft teveel keien en de zon is eigenlijk verdwenen. We hadden wel wat mooie baay’s op onze route. We hebben de Oceandrive genomen. Niet de normale snelweg, maar de weg langs de kust (you never forget your own roots). Een uurtje of drie rijden. In de morgen moeten we elke keer de kinderen uit bed trekken. Ze liggen heerlijk met z’n drieen bovenin de camper te slapen. Je hoort ze dromen, knorren en weer omdraaien. Pappa en mamma hebben meestal het ontbijt al klaar gezet, gedoucht en dan volgen de kids. Het moet toch een beetje vakantie lijken. Daarna altijd op pad. Dit keer weer zonder werkende creditcard. Het begint een gewoonte te worden. Gelukkig kunnen we altijd nog pinnen en raakt mamma niet meer in paniek van dit ritueel. Toen kwamen we bij Miracle beach. Hier wilden we toch wel even stoppen. Eten en dan hup en water in. Eten maken kan pappa wel, maar het water gingen we niet in. Het was geen wonder maar gedonder. Stinkende oesters (we hebben er wel een paar meegenomen) en aangespoelde bomen ontnamen de lust om een duik te nemen. Dan maar door naar de campground. Het was maar 53 km rijden, maar toch stond er 2 uur op de teller. Later werd duidelijk waarom. De laatste 5 km was een soort gravelpad. De camper heeft hier al het servies laten rinkelen wat we maar bezaten. De blikjes vielen op de grond, de ipads kukelden naar beneden en de meiden (vooral Esmee) werden kotsmisselijk. Een bijzondere weg met veel opstakels. Pappa wist het zeker dat hier een beer moest kome aanlopen. Dus Isis was alert. Wel herten, eekhoors en adelaars gezien, maar geen beren. Keien vlogen om ons heen, door de camperbanden heen en via het dakraam weer naar buiten. Maar toen kwamen we op een mooi plekje. Ripple Rock RV Campground is the place to be. Springende vissen in de baay, zeeleeuwen laten zich even zien, cruiseschepen waren voorbij, de hot tub staat klaar (kan zelfs nog fitnissen met view) en de baay is een miracle. De kinderen kunnen naar de speeltuin, over de rosten klimmen en het water voelen (zwemmen wordt afgeraden ivm de orca’s en zeeleeuwen). Nu alleen even geen elektriciteit (kink in de kabel), maar als dat alles is…….Go see the orca’s……..No, go see the salmons. Robin komt op de valreep nog uitgelaten terugrennen. Hij is in het haventje geweest en zoals altijd met Jan en alleman gesproken. Er waren een paar guys die net terug waren van de zeevaart. Dat betekent in Canada twee uurtjes varen met je bootje en ongeveer 10 zalmen vangen en weer terug naar vrouw en kids. In de haven je zalm meten, schoonmaken, jenevertje erbij (ze hebben hier Boomsma) en de restanten weggeven aan de zeeleeuwen. Robin deed zijn Piet van der Bent praatje met isis als cameravrouw en binnen mum van tijd had hij twee zalmen in zijn armen. Daarmee kwam hij aangehold naar zijn vrouwtje. Hij mocht ze natuurlijk wel zelf klaarmaken en mamma schok de witte wijn in. Lovely, ben benieuwd wat we morgen vangen......