Zion - Las Vegas

Onderweg naar Vegas - woestijn natuurlijk. Wel een paar mooie bergketens doorgereden waar er tijdens de tweede wereldoorlog naar uranium werd gedolven.
Ondertussen zijn deze plaatsen allemaal redelijk ontoegankelijk en zit er waarschijnlijk geen gram uranium meer in de grond.

En dan doemt opeens die gigantische stad in de verte op - ik noem het nog steeds een zwarte vlek met een puntje.
Na de verkeerde afslag en het volledig doorrijden van Las Vegas boulevard - de fameuze strip is gelegen in het uiterste zuiden - zijn we de mega grote én hete parking van het Paris-Las Vegas hotel ingereden.

De kinderen waren alvast onder de indruk van de replica van de Eiffeltoren (hij zou 1/3 de grootte zijn van de echte).

En dan kwam direct de confrontatie met het uit-je-zakken-geklop van Vegas.
Aangezien we een kwartiertje te vroeg in wilden checken, zou er een toeslag gerekend worden van ongeveer twintig dollar. Niet dus....
Dan maar even iets gaan drinken in de sportsbar - een cola kost dan misschien nog een dollar of acht(te veel toch), maar een gewoon pilsje voor 16 dollar is toch wel overkill... 50 dollar voor vier drankjes en dan nog een tip erbovenop - in België breekt hiervoor een revolutie uit.
Een glas wijn is zelfs nog duurder, maar we hebben eigenlijk nog niemand wijn zien drinken hier...
Daarna hebben we de echte check-in kunnen doen - na een klein uurtje aanschuiven, dat wel....

De kamer in het casino was zoals je kan verwachten, redelijk ruim. 
Maar wat een zicht - de Eiffeltoren recht voor ons met het zwembad ervoor. Daarachter zicht op de Bellagio met zijn fonteinen.

's Avonds zijn we bij ongeveer 42 graden even buitengekomen - wandeling langs de strip om de nodige foto's te nemen.
Daarna een hapje eten in het hardrock café... het is toch één van de grootste waar we ooit hebben gegeten.
Messi heeft tegenwoordig ook zijn burger, hoewel de zoon zijn twijfels heeft of hij er zelf ooit een hap van genomen heeft.
In de shop hebben de kinderen zich nog wat uitgeleefd vooraleer we naar de frisse hotelkamer terug zijn afgezakt.

Op dag twee zijn we dan eerst een orthodentist gaan opzoeken - de rekkertjes van de beugel waren blijkbaar opgeraakt.
De vriendelijke assistent heeft ons gratis de elastiekjes verschaft - het eerste en enige dat gratis is gebleken in LV.

Tijdens dezelfde rit zijn we doorgereden naar de Outlet Factory van Vegas - Nike, Adidas en andere grote merken bieden hier hun uitgerangeerde zaken aan tegen een spotprijs.
We hebben nog nooit zoveel schoendozen van Nike samen gezien!
In een andere winkel verder dan weer Nikes verkocht van meer dan 2000 dollar per paar - waanzin, maar het is de zot die het er voor over heeft.

's Middags zijn we een duik gaan nemen in het zwembad van het hotel dat onherroepelijk dicht moest om vijf uur - beetje onbegrijpelijk, maar tja, de slotmachines leveren natuurlijk meer op dan een zwempartij.

Onze dochter was al twee dagen aan het doorbomen over een buffet - maar aangezien de meeste hotels geen buffet meer aanbieden sedert de Covid-crisis en de anderen meestal op maandag en dinsdag gesloten zijn, was de spoeling nogal dun.
Het is dan maar het buffet van de Wynn geworden.
Aangezien reserveren niet of nauwelijks mogelijk is, hebben we mogen aanschuiven in de gewone 'line'. Een kleine twee uur later mochten we dan eindelijk plaatsnemen.
Het was wel de moeite, maar als je maar een uur en een kwartier kan genieten(alweer een strikt sluitingsuur), vond ik dat we toch wel een beetje korting konden krijgen aangezien 300 dollar voor vier toch niet zo weinig is.
Maar gesmaakt heeft het wel. Het is wel mega wraakroepend dat alle overschot nadien gewoon in de vuilbak wordt gekieperd. Een doorsnee Afrikaans dorp kan hier nog een maand verder van eten - en dan spreken we nog niet over de talloze daklozen die Vegas rijk is.

Terug in het hotel zijn we dan maar een nachtje al dat eten gaan verteren om de dag nadien richting Westen te trekken - naar het meest gevreesde stuk voor de kinderen: Dead Valley.